Vegaan met die banaan!

Wist je dat een saucijzenbroodje niet gevuld is met een saucijs? Een worstenbroodje wel, daar zit echt een worst in. In een officieel saucijzenbroodje zit een rolletje gekruid gehakt zonder vlies eromheen. Het vlies maakt de worst. Een rolletje gekruid gehakt is enkel en alleen de vulling van een worst. Zou je kunnen zeggen dat het bladerdeeg dan het vlies van het saucijzenbroodje is? Dan zou je het broodje gewoon 'worst' kunnen noemen. "Alsjeblieft, een lekkere warme worst", zeg je dan bij het aanbieden van een saucijzenbroodje. De ontvanger reageert wellicht met een verbaasd: "je bedoelt een saucijzenbroodje?" Of je worst lust kan dan ook een andere betekenis krijgen. Het zal me ook allemaal saucijzenbrood wezen, ik laat de worst voor wat ze is, saucijzenbrood? In dit recept wordt bladerdeeg gevuld met rolletjes gekruide risotto en vegan kipstukjes. En dat is heel erg lekker! De ingrediënten voor twintig risottaucijzenbroodjes zijn: - 1/2 pak risottorijst

Hoi! De meeste mensen die in Zuid-Limburg al vleesetend  opgroeien weten wat het is: een frietje zoervleisj naar binnen werken na het stappen. Dikke klodder mayo d'r op. Bier moet klimmen tenslotte.  Ik hield altijd erg van deze zoetzure hacheesoort die je vanaf de 'friture' (dat is Limburgs voor snackbar) ook wel in zo'n piepschuimachtig warmhoudbekertje mee naar huis kon nemen.  Sinds ik weg ben uit de zuidoostelijke mijnstreek heb ik al vele varianten op zuurvlees bereid, de laatste jaren uiteraard niet met dierenvlees. In dit recept worden groentes en kastanjechampignons gesmoord in een zoervleisjachtige saus. Daarbij  komt een aardappelpuree met zachtgebakken pastinaakblokjes. Zo zet je een streekgerecht op tafel met warme tinten en zoete smaken die passen bij de glooiende Zuid-Limburgse tongval.  Als je door de knapperige frieten in de inleiding geen zin meer hebt in zachtgestampte aardappels kun je de pastinaakaardappelpuree natuurlijk vervangen door crispy geb

Hoi! Nou mij overkwam laatst zoiets leuks! Ik was aan het winkelen bij de Ekoplaza in Enschede , je weet wel de biologische supermarkt waar ze ook ontzettend veel vegan producten verkopen, jippie! Maar goed, ik liep daar met mijn boodschappenkarretje en toen sprak Renske, van de winkel, mij aan. Of ik niet iets wilde doen met het proefpakket vegan kaas dat Ekoplaza had ontvangen van Casa del Fermentino. Casa del Fermentino? Jawel! Het huis van de gefermenteerden. De notenkaasjes van dit merk bestaan uit gefermenteerde noten met toevoeging van enkel water en zout. Lekker puur, lekker lekker!  Bij het proefpakket zit een prachtig Engelstalig boek over fermenteren van noten. Alles wordt omschreven en uitgelegd: hoe fermenteren werkt, waarom het werkt, de geschiedenis van fermenteren, de verschillende fases en het allerleukste: hoe je zelf zulke prachtige notenkazen kunt creëren! Stap voor stap, inclusief de mooiste recepten. En het allerleukste nieuws? Ik mag dat boek weggeven! Nou ja, al

Hoi! Vegan babi pangang? Hoe dan? Ik maakte dit geroosterde varkensvleesgerecht met de 100% plantaardige stooflapjes van een gele dikzak van een supermarkt hier bij mij in het dorp.  Best raar om het woord varkensvlees in een veganistisch kookblog te zien staan. Nou ja, het is wat het is en ik schrijf lekker door.  De ingrediënten zijn deze keer eens genoeg voor vier personen als hoofdgerecht bij een lading rijst, nasi, mie of wat je maar lekker vindt bij soja pangang.  Als één van de gerechten van een uitgebreide rijsttafel bleek de hoeveelheid soja pangang in dit recept zelfs voldoende voor zes personen. Het hoofdbestanddeel van de stooflapjes is soja-eiwit dus het voelt gerechtvaardigd om dit gerecht soja pangang te noemen. Niet eens? Reageer lekker, naast schrijven en koken, communiceer ik ook graag!  Ingrediënten: - 4 sjalotten, fijn gesnipperd - 4 tenen knoflook, fijngesneden - 5 gram verse gember, ook heel fijn - fijngesneden verse peper naar smaak, wilskracht, volharding en uit

Hoi! De appels in de tuin zijn rijp. In de keuken wordt een Indonesische rijsttafel voorbereid. Ook een toetje hoort daarbij.   Dit cakeje is gemaakt met appel en limoen, gula djawa en kokos. De hartig pittige smaken van de hoofdgerechten vloeien heel soepel over in de zoete ervaring van deze Insulindetaartjes. ’... van 't prachtig rijk van Insulinde dat zich daar slingert om den evenaar, als een gordel van smaragd...' (Multatuli in de Max Havelaar) Het groen van de smaragd wordt in deze taartjes vertegenwoordigd door de limoen. Je ziet daar verder weinig van maar soms, of regelmatig, zelfs misschien ook vaak, is een idee erachter ook al voldoende voor het begrip van een recept. In mijn geval. Dat maakt ook dat ik dingen weg kan laten of om kan koken.  De droge bestanddelen van het beslag: - 175 gram cakemeel - 1 theelepel (zakje) baking soda - 1 zakje vanillesuiker - 1 snuf zout Voor in de natte bak: - 2 appels - 1 (biologische) limoen - 50 gram gula djawa (palmsuiker), wat ve

Hoi! Bladieblablablabla bloemkool! Wat een verhaal weer hè? Woorden, je kunt er alles mee. En tegelijkertijd ook helemaal niets. Oké. Bloemkool. Je kunt er alles mee. En tegelijkertijd ook helemaal niets. Hangt af van je houding ook. Instelling, mindset, attitude. Over woorden gesproken, waarom heet een bloemkool eigenlijk zo? Wacht! We zoeken het op. Aha, die witte knobbeltjes die de roosjes vormen? Dat zijn bloemknoppen. Als je zo'n bloemkool haar gang zou laten gaan dan zouden de stengeltjes waar die roosjes uit ontspruiten steeds langer groeien en uit de bloemknoppen zouden bloemblaadjes ontpoppen!  We eten de kool dus nog voordat ze bloem wordt al op. Gek idee. Bijna net zo gek als het eten van diertjes voordat ze de kans krijgen om volwassenheid te bereiken? Misschien wel. Gelukkig schreeuwt een bloemkool niet, in ieder geval niet hoorbaar voor mijn mensenoren. Anders wordt het gillen bij het grillen. En grillen, dat zullen we ze, de bloemkoolroosjes. De ingrediënten voor wee

Hoi! Andijvie. Ik hou van andijvie, dat staat buiten kijvie! (Vrij naar het mij welbekende gezegde: met andijf in mijn lijf blijf ik fit, buiten kijf!) In de supermarkt. Andijvie? Check. Vegan braadworstjes? Joe. Voorgekookte stamppotaardappelen voor de luie veganist? Joehoe. Zakje vegan jus voor diezelfde luie veganist? Yo. Vegan spekjes voor door de stamppot rauwe andijvie? Nope. Zelf een alternatief bedenken? Ok. Weer iets minder lui, deze veganist. Noodgedwongen. Dat dan weer wel. Gaan we. Ingrediënten voor twee flinke eters, voeg voor vier minder flinke eters nog twee extra vegan braadworsten toe: - 1 zak gewassen en voorgesneden andijvie a 500 gram - 600 gram voorgeschilde en -gesneden stamppotaardappelen - 1 zakje light jus (Albert Heijn heeft een vegan krachtige light jus) - 1 flinke ui, gesnipperd - 4 eetlepels halfgedroogde tomaatjes uit de olie, in stukjes gesneden - de helft van de uitgelekte inhoud van een 400-grams blik kidneybonen  - 1 halve rode peper in kleine stukjes

Hoi!  Soep op hete dagen glijdt goed in warme magen. Al klinkt een goedbedoeld advies nog zo raar, als het rijmt dan is het waar. Ik maak deze soep vanwege een impulsaankoop. Dat zit zo namelijk, we reden op een over-hete middag langs het tuincentrum en er stonden echt maar vier auto's op de parkeerplaats dus ik riep gelijk: "ho, stop, halt, dáár is het rustig, we gaan naar binnen!" Over impulsen gesproken. We hadden niks nodig. We hebben nooit iets nodig. We hebben alles al. Ja nou ja, behalve wereldvrede. Daar kan iedereen nog wel flink wat eenheden van gebruiken denk ik. Maar ja, dat ligt niet bij een tuincentrum in de schappen. Het groeit voor zover ik heb kunnen zien ook niet in één van hun plantenpotten en bij navraag bleek dat ze ook geenszins van plan waren dit in de nabije toekomst te gaan kweken. Wel hadden ze een mooi sproei-opzetstukje voor onze gieter. Ja we bleken toch iets nodig te hebben, wist ik veel. Voor de rest liepen we wat rond, zaten in tuinstoelen,

Hoi! De courgettes vliegen de moestuinen uit deze dagen dus courgette zullen we eten! Ik maak sushi van courgette uit een bevriende Duitse tuin. Ja ik heb tuinen als vrienden.  Mijn eigen tuin bijvoorbeeld. Dat is Willy. Willy Wandelpad en de Fruitfabriek. Om even helemaal totaal volledig te zijn. Willy heeft op dit moment geen groentes voor me. Wel kruiden. Rozemarijn, ananasmunt, laurier en salie. Binnenkort veel appels en druiven, een paar pruimen en hopelijk pompoen.  De bevriende tuin in Duitsland, Gart Gronau en de Groentegroothandel, heeft heel veel groentes nu. Komkommer, paprika, pepers, tomaat, courgette, snijbiet, rucola en meer. Een goed voorzienende vriend kun je wel stellen. Neemt wel veel ruimte in op een terras. Toch drink ik er graag een biertje mee. Ik reserveer dan ver van te voren en neem genoegen met wat minder mensen en wat meer tuin op het terras. Goed. De sushi. De ingrediënten allereerst. Genoeg voor twee personen zoals je van me gewend bent. Sorry Gart, sorry

Hoi! Hé wauw gast, wat een lekkere burgertjes zeg! Waarvan dan?!  Nou van tuinbonen! Tuinbonen en knäckebröd!  Oh haha hoe verzin je het! Vertel eens? Zomaar een eettafelconversatiestarter in huize Vegaan met die Banaan. Meneer Banaan heeft gekookt. Hij schepte heerlijks in een handomdraai en zonder erbij na te denken. Hij vertelt me straks hoe, maar eerst waarmee. Meneer Banaan doet niet aan wegen of meten dus de aanduidingen van hoeveelheden en zo zijn niet exact, niet in cijfers of maten, maar beschouwend en beschrijvend.  Ingrediënten voor twee eters: - de helft van een grote pot tuinbonen (de inhoud van de volledige pot betreft 660 gram, met dit getal heeft meneer Banaan niets te maken, ik zocht het zelf op) - het laagje olie met knoflook en kappertjes dat overblijft als alle zongedroogde tomaten uit zo'n potje verbruikt zijn, dus let op, de zongedroogde tomaatjes zijn al op wanneer je dit laagje olie in je burgertjes gebruikt! Alhoewel het naar mijn mening ook geen kwaad kan