Veganistisch vakantievoer deel 5: volkoren wraps met bonen en dingen

Hoi! Wanneer je op een zondag in oktober per trein naar het Harzgebergte in Duitsland reist, wil je niet teveel bagage bij je hebben maar wel kunnen koken in je vakantiehuisje met uitzicht op de herfstbosbergen. De winkels zijn dicht daar dan. Als je na een korte nacht en lange trein- en busavonturen je proviandknapzak op de vakantiekeukentafel omkeert dan zie je in één oogopslag waarmee je je moet redden vandaag:

- volkoren gorilla's tortilla's in de mist
- 1 murw gebutste avocado die gelukkig niet is opengebarsten om door je tas te gaan kliederen
- 225 gram kidneybonen in zo'n dure maar handige mee-op-reis-neemzak
- basilicumspray (one spray goes a long way, staat er op de verder volledig Nederlandstalige verpakking)
- 2 tenen knoflook
- 1 ui
- 2 centimeter verse rode peper
- 1 handvol gezouten pinda's
- 1 handvol rozijnen
- 1 blik ananas
- knoflookpoeder
- gemalen komijn
- zwarte peper
- zout
- passata

Dus mijn man snijdt ui, knoflook en peper in bakzame stukjes terwijl ik het vakantiefornuis leer kennen, daar een vakantiepan op een warme pit zet en de bodem inspuit met de basilicumspray. Nee ik heb maar geen reeds geopende fles olijfolie in een tas gepropt vanochtend, we kopen wel nieuwe op vakantie. Dus we bakken nu in basilicumspray. De winkels zijn nog dicht.

Ui, knof en peper bak ik goed aan, pinda's en rozijnen zwieren mee en de zak bonen gaat ook in de pan. Ik stuif met flink wat komijnpoeder en voeg stukjes ananas naar smaak toe. Zout. Ook wat zout om alle smaken te laten stralen.

Ondertussen heb ik die avocado geprakt met wat spuitjes basilicumspray, knoflookpoeder en zout. De gorilla's worden opgewarmd in de mist, de tortilla's in de vakantiemagnetron.

Op tafel met pan, tortilla's, gorilla's, rest ananas, avocadosmeuigheid en een pak passata. Smeren en combineren. Best heel erg lekker voor een eerste vakantiehap zo op de regenachtige zondagavond.

Doei!

Poireaux en vinaigrette. Prei in the picture.

Hoi! Ik prijs me rijk, er logeren maar liefst drie preien in onze keukenkast. En er is een klassiek Frans gerecht dat primair om prei draait. Puik! Poireaux en vinaigrette. Ik ga het maken.

- 3 preien

Er staat inmiddels een pan met kokend water en elf stukken prei op het vuur. Die elf stukken prei heb ik gesneden van de witte en lichtgroene gedeeltes van mijn preilogeetjes. Ze vonden het best, hoe meer delen hoe meer vreugd. Prijzenswaardig motto. Zeker voor prei. Ik ben van plan de prei na zo'n 20 a 25 minuten uit het water te halen, te spoelen en af te koelen met koud water en dan door de volgende vinaigrette te wentelen:

- 4 eetlepels rozemarijnknoflookolijfolie (wees niet bezorgd, het kan ook met neutrale olijfolie)
- 2 eetlepels balsamicoazijn
- 1 eetlepel mosterd
- 1 eetlepel speltsiroop (dadel-, agave- of esdoornsiroop werkt ook prima)
- versgemalen zwarte peper
- zeezout uit een molentje
(Dit alles goed door elkaar geroerd of geklopt.)

Onder dit frisse vinaigrettespreitje mogen de preitjes een paar uurtjes in de koelkast rusten. Uitgerust en gegarneerd met peterselie, vergezeld van met zout of kala namak bestrooide stukjes avocado, gestoomde aardappeltjes ernaast en een decoratief wortelglazuurtje erbij vindt de prei prima haar weg tussen al deze aanvullende smaken door. Het duurt dan ook maar heel even voor alle bevinaigretteerde lookgroente verdwenen is in onze blije buikjes. Prei in de picture: puik plan en overheerlijk!

Doei!

PS mijn man heeft prei nog nooit eerder zo lekker gevonden als op deze klassiek Franse wijze, zegt hij.

Courgetteverrassinkjes voor bij de borrel of bij de pasta

Hoi! Het gerechtje van vandaag maak ik als bijgerecht naast een pasta. Je kunt het ook als hapje serveren. Op een toastje, geroosterd brood of een sneetje stokbrood doen deze courgetteverrassinkjes het ook erg goed.

Wat de verrassing is? Ik hoop dat de heerlijke smaak een verrassing is, of anders één van de ingrediënten, of de temperatuur van de oven, wellicht de bereidingstijd of de pure eenvoud van het recept. Ik ga voor aangename verrassinkjes. Onaangename courgetteverrassinkjes zijn mij te verrassend.

Goed. Ik heb hier dus één courgette, verrassing! Ik snijd haar in plakken, niet te dunne plakken. Terwijl ik de schijven insmeer met een mengsel van twee eetlepels olijfolie met zwarte versgemalen peper en zeezout denk ik nog: courgette, die groente moet je zo puur mogelijk proeven. Maar nee hoor, er gaan zo dadelijk wat overheersers overheen. Oh. Daar gaat de verrassing.

De oven verwarmt voor naar 200 graden. Verrassing? Voor mij een beetje. Ik twijfelde: 180/200/220 graden? Dat ik voor het gemiddelde kies is dan weer minder verrassend. Wat een normale reactie.

Onderwijl vijzel ik de volgende ingrediënten tot een verrassend lekker mengsel:

- 27 hazelnoten
- 1 teen knoflook
- 1 eetlepel edelgistvlokken
- 1 eetlepel olijfolie
- 1 theelepel gedroogde oregano
- een paar flinke halen rasp-nootmuskaat
- zout
- zwarte peper

Een verrassend lekker mengsel, zei ik dat? Natuurlijk is dat mengsel lekker, daar is niets verrassend aan. Trouwens als we dit hapje hazelnootverrassing in plaats van courgetteverrassinkjes noemen, dan zou die courgette wel eens echt een  verrassing kunnen zijn, zeker omdat hazelnootverrassing zoet klinkt, als een toetje.

Oké. De plakken courgette gaan op een met bakpapier beklede bakplaat de verraste oven in. Hoe ik weet dat de oven verrast is? Ik ken mijn oven, geloof me, hij is verrast. Zeker zo verrast is hij nu ik na slechts tien minuten de bakplaat al weer uit hem haal.

Een voor een draai ik de courgetteplakjes om. Op elke schijf leg ik nu een kloddertje hazelnootsurprise en een klein stukje zongedroogde tomaat, dat laatste doe ik voor de kleur. Het komt de smaak ook ten goede hoor, maar het gaat me in eerste instantie om de kleur. Dat verrast mij. Meestal neem ik smaakoverwogen beslissingen in de keuken. Deze zongedroogde tomaten move is echter een duidelijke het-oog-wil-ook-wat overweging.

Ik verras de oven door de bakplaat vol verrassingen weer in zijn muil te schuiven, wacht nog zeven en een halve minuut en SURPRISE, het spul is klaar. En lekker. Maar dat is geen verrassing.

Doei!

Vergeet deze ingrediënten niet, naast de hazelnootverrassingsbestanddelen:
- 1 courgette
- net zoveel kleine stukjes zongedroogde tomaat als dat je courgetteplakjes hebt

Pasta Peen

Hoi! Hier volgt een tweepersoons receptflits. Hou bij de hand de volgende ingrediënten:

- 1 ui in snippers
- 1 winterpeen in kleine blokjes gesneden
- 2 tenen knoflook, in kleine stukjes
- 1 tak verse rozemarijn
- cayennepeper
- 1 hand zwarte olijven
- 13 walnoten
- 1 blik linzen, uitgelekt (400 gram, uitgelekt: 265 gram)
- (olijf)olie om in te bakken
- fusilli of een andere pasta naar keuze, genoeg voor twee personen

Kook water voor de pasta.

Fruit de ui in een ruime hoeveelheid olijfolie, doe de peen erbij, zo ook de knoflook en een tak rozemarijn, stuif met cayennepeper zoveel je wil en blijf bakken en roeren tot de wortelstukjes zacht zijn als je er met een vork of zoiets in prikt. Voeg de linzen, walnoten en olijven toe en laat alles kalmpjes pruttelen terwijl je af en toe roert.

Doe ondertussen de pasta in de pan met kokend water. Als de pasta gaar is, giet hem af en serveer hem met de peensaus en een salade van tomaat, paprika, avocado, plantaardige mozzarella, peper, zout en basilicumolie als je dat allemaal toevallig in huis hebt.

Mooi hè? Gewoon zo'n kort receptje hier opeens. Ook wel eens fijn. Misschien een grote verademing voor sommigen. Nou geniet er maar lekker van, Zo lang als het duurt.

Doei!

Casserollebollen op zondag. Stoofschotel uit de oven.

Hoi! Zondag, uitgeteld op de bank. Zonde, van zo'n dag. Aan de andere kant is zo'n zondag ook precies zo'n dag die daar voor bedoeld is. Traditioneel.

Tradities. Ik pas er mee op. Tradities dragen het risico in zich dat je niet meer over ze nadenkt omdat het nu eenmaal tradities zijn. Dat kan gevaarlijk zijn. Voor dieren zelfs levensgevaarlijk. Ik at bijvoorbeeld jarenlang vlees zonder daar over na te denken. Toen ging ik nadenken en werd ik een vegetariër. Daarna viel er nog een kwartje en nu ben ik al weer drie jaar veganist. Onder andere hè. Daarnaast ben ik ook echtgenote, vriendin, dochter, zus, collega, hardloopster, schrijfster, blogger, wandelaar, fietsster, kantoorschaduwfotograaf, chefkok in eigen keuken, organisator van leuke dingen, genietster en weet ik veel wat nog meer allemaal, hoor. Maar dus ook veganist.

Rollebollen op zondag, ook dat kan een traditie zijn. Dus daar gaan we.

Rollebollen vergt een hete omgeving. Knal die oventemperatuur dus maar naar 200 graden. Een comfortabele ovenschaal om in te minnekozen staat klaar en de 400 gram broccolirijst duikt daar alvast in. Vol verwachting kloppen al die kleine broccolikruimelhartjes.

Twee bakpannen raken verhit. In de één bakken 250 gram gesneden kastanjechampignons in een eetlepel olijfolie, in de andere 400 gram gesneden wokgroentes, ook in wat olie. Om de wokgroentes slingert zich liefdevol een knuffel amandelmelk (100 milliliter). Kurkuma, djahé, laos, knoflookpoeder, cayennepeper en een blokje bouillon kruiden de liefde wat op. Om alle partners definitief aan elkaar te binden tortelt er een koud gemengd papje van een slokje amandelmelk met een theelepel maizena doorheen. Al deze affectie vlijt zich neer op de kneukelende broccolirijst.

De inmiddels met zwarte peper en zeezout bemalen kastanjechampignons duiken verheugd bovenop deze wokgroentepassie.

In een vijzel begeren ondertussen 50 gram gemengde noten twee eetlepels edelgistvlokken, een eetlepel olijfolie, versgeraspte nootmuskaat en zout en zwarte peper elkaar. Deze grofgehakte onstuimigheden stuiteren nu op de champignons in de glazen rollebolovenschaal, ik leg de deksel op de ovenschaal en schuif hem erin, in de oven. Daar gaan ze, met zijn allen, een minuut of veertig lang. Casserollebollen.

Er gaan hier nog wat van die gedroogde chilislierten overheen maar die moet je maar net in huis hebben en je moet ook maar net tegen zoveel heetheid kunnen dus ik heb ze buiten het al voldoende rollebollende recept gehouden,. 

Uitgecasserollebold, we eten de ovenschotel schoon op.

Doei!


Ingrediënten voor twee volwassen zondagskinderen:
- 400 gram broccolirijst
- 250 gram gesneden kastanjechampignons
- 400 gram wokgroentes, ik gebruik een zak voorgesneden zogeheten Japanse wokgroentes met onder andere sojabonen en paksoi erin
- 100 milliliter amandelmelk en nog een slokje extra om te mengen met
- 1 theelepel maizena
- 1 theelepeltje gemalen kurkuma
- 1 theelepeltje gemalen djahé
- 1 theelepeltje gemalen laos
- 1 theelepeltje knoflookpoeder
- cayennepeper naar smaak
- 1 plantaardig bouillonblokje
- 50 gram gemengde noten
- 2 eetlepels edelgistvlokken
- 1 half theelepeltje geraspte nootmuskaat
- zout en peper (uit de molen)
- olijfolie

Hutspotsoep

Hoi! De bedoeling is om eten te scoren dat makkelijk en snel te bereiden is. Dat is mijn plan, ja ik heb een plan, dat komt zo: Een klein staartje van de griep kwispelt nog een beetje aan mijn stuitje en we moeten op tijd een trein halen. Het plan is: soep en broodjes.

Eerst de broodjes. Ik sprint naar de hummus, grijp in het voorbijgaan een zak afgeprijsde en voorgesneden ijsbergsla, tik een pot zongedroogde tomaten mijn winkelmandje in, knikker er een pot augurkenplakken achteraan en mik een zak afbakpistoletjes erbij voor ik met piepende remhakken bij de soepafdeling arriveer.

Hè poep! Geen plantaardige soep! Uit het assortiment genomen. Stom grootgruttertje... Geen tijd!
Ik vlieg terug naar de koeling met kant en klaar gesneden groente en zie 'hutspot', een zak met zo'n 60% wortel en 40% ui, gesneden en al, ja, hopsa, mee jij! Oef.

Koortsig in de keuken giet ik een kladder olijfolie in een hete soeppan. De 'hutspot' kieper ik erin en bak ik op hoog vuur even in de rondte. Ik verstuif er flink wat gedroogde dille overheen, bak alles nog een minuutje of twee door en giet er dan een ruime liter kokend water bij. Twee bouillonblokjes en een minuutje of tien pruttelen later pureer ik de soep glad, maal ik er zwarte peper doorheen en dek ik de tafel met serviesgoed, bestek, afgebakken warme broodjes en allerhande groot en klein belegmaterieel. Er komt een kartonnetje haverkookroom op tafel om de soep helemaal mee af te maken en het smullen kan beginnen.

"Eén goede avond!" zegt de treinconducteur terwijl ik dit receptje opteken in de trein. Ik protesteer. Ik wil meer dan één goede avond, graag.

Doei!

Ingrediënten voor hutspotsoep:
- 1 zak voorgesneden hutspot-bestanddelen (500 gram) óf
- 300 gram wortel en 200 gram ui, gesneden allebei
- gedroogde dille
- 2 plantaardige bouillonblokjes
- te malen zwarte peper
- haver- of andere plantaardige kookroom
- (olijf)olie om in te bakken

Bietencarpaccio uit de oven

Hoi! Ik wist niet dat carpaccio naar een schilder is vernoemd. Vittore Carpaccio, zoek maar op, zijn werk werd tentoongesteld in Venetië op het moment dat de eigenaar van Harry's Bar het gerecht bedacht voor een aan bloedarmoede lijdende gravin. Harry's Bar in Venetië, ja daar zit ook weer een heel verhaal achter, over een Amerikaan, geldnood en vriendschap, zoek ook maar op, is best een leuk verhaal. Maar niet mijn verhaal.

Bloedarmoede kun je trouwens prima bestrijden en liever voorkomen door genoeg groente en fruit te eten, meneertje van Harry's Bar. Wisten mensen dat vroeger nog niet soms? In mijn carpaccio niks geen ossenhaas, dieren zullen niet leegbloeden op mijn bestelling, over armoede gesproken, nee nee!

Mijn verhaal gaat over sjoelstenen. Carpaccio wordt vele malen dunner gesneden dan de dikke plakken biet die ik hier in de oven schuif. Mijn man stelt voor om het gerecht boeren-bietencarpaccio te noemen. Dat vind ik niet netjes naar mijn in de agrarische sector werkzame medemens toe. Ik noem ze sjoelbieten.

Goed wat hebben we nu? Een schilder, sjoelstenen en de volgende ingrediënten:

- 500 gram voorgekookte rode bietjes in 30 dikke plakken gesneden
- walnotenolie
- gemalen komijn
- gemalen kaneel
- sesamzaadjes
- crema di balsamico
- zout
- peper

Ik schuif alle sjoelbieten op een met bakpapier beklede sjoelbak. Ovenplaat bedoel ik, niet sjoelbak. Ik wil straks niet horen dat je een kapotte stoof of een afgebrand huis hebt omdat je de sjoelbak in je oven hebt proberen te duwen. A la Vittorio Carpaccio pak ik een keukenkwastje dat ik in de walnotenolie dip. Ik verf alle sjoelbieten walnoot.

Komijn, kaneel, sesamzaadjes, peper en zout strooi ik in grote snuffen over de bewalnotenoliede sjoelstenen heen. Over de bieten dus hè. Niet dat ik van het weekend bij je langskom om een potje te sjoelen en dat dan je sjoelstenen helemaal onder de kruiden en de walnotenolie zitten.

Het kruiden kun je het beste naar je eigen smaak doen. Komijn is mijn lievelings dus daarvan dwarrel ik relatief veel. Ik ruik zelf ook een beetje naar komijn, vooral na het sporten. Maar misschien wist je dat al lang.

Na het kruiden plop ik op ieder sjoelbietje een toefje crema balsamico. De ingedikte balsamico azijn zit in zo'n fles waaruit je de crème kunt knijpen alsof je, alweer a la Vittorio Carpaccio, verf uit een tube wringt. Kijk, zo zien de bietenplakjes eruit voor ze de oven in gaan:

De met sjoelstenen gevulde sjoelbak gaat de sjoelbakoven in. Bakken, ongeveer een half uur, op 180 graden.

Lekker. Als hapje of als onderdeel van een maaltijd.

Doei!

Linzensoep met courgette, paprika, tomaat, komijn en rozemarijn

Hoi!

"Ben je uitgegeten? Er is nog wat soep hoor!"

roept mijn man me achterna terwijl ik door de keuken richting de badkamer loop.

"Troep!?" roep ik terug.

"Nee soep!"

"Oh! Ik hou helemaal niet zo heel erg veel van soep. Ik weet ook niet waarom ik het telkens maak, soep! Ach wat lullen ook, ik weet het wel. Om er (stok)brood of broodjes met beleg bij te kunnen eten."

"Ja weet ik!" antwoordt mijn man.

Een lepel van deze soep paradeert over je tong met een meterslange sleep aan smaken. Mijn man heeft er weet ik hoeveel borden van gegeten. Ik één. Wát een overheerlijk excuus om al dat stokbrood met hummus, plantaardige kaas en kruidenboter te eten was dit zeg. Hier komt het recept.

Ingrediënten:

- 1 ui, in ringen
- 1 stukje verse groene peper in ringetjes
- 1 rode paprika in repen
- 2 minicourgettes of een grote of zo, in schijfjes verdeeld
- 1 tomaat in dunne plakjes
- 1 tak vers geplukte rozemarijn
- veel komijnpoeder
- 2 plantaardige bouillonblokjes
- 400 gram linzen uit pot of blik, uitgelekt en  afgespoeld
- 1 limoen
- olijfolie om in te bakken
- zout

Bereidingswijze:

Fruit de gesnipperde ui, bak de groene peper even mee, zo ook de rode paprika. Voeg de courgette, tomaat en de tak rozemarijn toe, zwier die nog even een rondje of drie vier door de sissende pan en giet er 1 liter water op. De bouillonblokjes verkruimel je boven de pan. Zorg dat de deksel niet op de pan zit wanneer je dit doet, anders proef je er niets van later.

Als de soep kookt voeg je de linzen en het sap van de limoen toe. Laat alles nog even doorwarmen en smaakpruttelen op een zacht vuurtje. Je kunt er nog wat extra zout bij doen.

Zet de pan op tafel tussen al je lievelings broodzaken en belegwaar, smul van de smaken, verslik je niet in die tak rozemarijn, die kun je er ook best even uitvissen voor je de soep serveert zeg, wat is dat nou! Linzensoep met komijn en rozemarijn, wat een rijm, dat moet wel lekker zijn.

Doei!

Droomsoep van knolselderij

Hoi! Mijn man murmelt met zijn ogen dicht dat die knolselderijsoep toch wel zo lekker was. Slaapt ie nog? Maakt niet uit, die soep was ook lekker. Ik pen het recept wel even neer:

- 1 halve knolselderij, gewassen en in kleine stukjes gesneden
- 2 in stukken gesneden uien
- 2 tenen knoflook in stukjes
- 1 centimeter gesneden verse peper
- 2 plantaardige bouillonblokjes
- 150 gram oesterzwammen
- olijfolie om in te bakken
- peper en zout

Ui fruit aan, in twee eetlepels olijfolie, knoflook en peper ook even, knolselderij bakt erbij tot de stukjes wat makkelijker inprikbaar zijn met een vork, gekookt water stroomt in de pan tot alles net onder staat, bouillonblokjes plonzen onder en alles pruttelt tot het smaakvol en zacht is.

Ondertussen bakken de oesterzwammen heel hard bruin en zo knapperig als maar kan in hete olijfolie. Peper en zout dwarrelen eroverheen.

Ik pureer de soep met een staafmixer. Ze is zo dik als puree, ik hou ervan. Sorry puree, sorry soep, ik vind jullie dik op een mooie manier, maar dat zal niet helpen, wel? Het ligt niet aan jullie, het ligt aan mij, ik maak jullie dik, is dat een troost dan? Enfin, als je dunnere soep wil kun je haar aanlengen met water en nog even doorwarmen, ik doe dat niet en leg de oesterzwammen op de dikke soep.

We gingen eten en nu is het de volgende ochtend en lig ik naast een man die over deze simpele soep droomt. Mooi man.

Van de andere helft van de knolselderij maakten we trouwens ovenfrietjes, die aten we bij de soep.

Zondagochtend. Ik ga koffie zetten. Geniet van een mooie dag.

Doei!

Zonnebloempittenkaas, een zonnig kaasje met pit

Hoi! Haha ja joh ik had echt een super leuk blogbericht geschreven over zonnebloempitjeskaas hier maar ja er ging iets mis, met wifi, met opslaan, met mij. Jammer dan, ik heb er wel pret van gehad, van dat niet meer bestaande stukje tekst. Jammer voor jullie. Ik boor jullie al gauw een lachsalvo of drie door de neus, sorry.

Trouwens, weet je dat je hele lekkere kaas kunt maken van zonnebloempitten? Ik vermoedde dat dus al wel. Nou ja, geen echte kaas-kaas natuurlijk, dat zou raar zijn, voor een veganist, om te maken, met melk en stremsel en zo.

Waarom ik plantaardige dingen 'kaas', 'paté', 'kip'(stukjes) of 'konijnenbouten' blijf noemen? Dat is een goede vraag.

Zo kan ik ergens aan refereren. Naar iets verwijzen dat mensen die gewoon zijn om vlees en zuivel te nuttigen herkennen. Dat ze op mijn: 'stukje cashewnotenkaas? Of misschien een toastje met kapucijnerpaté?' kunnen reageren met 'ja lekker, ik ben wel benieuwd hoe zo'n plantaardig notenkaasje smaakt of hoe een veganistisch bonenpateetje smeert'. Het zijn tenslotte de vlees - en zuiveleters die ik wil bereiken met mijn veganistische lekkernijen. Die veganisten hoef ik echt niet meer over te halen. Die gaan ook wel voor een pittensmurrie met kokosolie of een gekruide bonenprut. En laten we wel wezen, als je echte kaas-kaas gaat omschrijven aan de hand van wat er werkelijk aan je prikkertje hangt dan krijg ik daar ook niet echt trek van hoor. Liever notensmurrie met gistvlokken dan allerhande koeienlichaamssapjes met kalfjesmaaginhoud. Toch? Ahum, zullen we dan maar een kaasje maken dat misschien wel een kalfje en zijn moeder spaart?

De ingrediënten:
- 250 gram zonnebloempitten
- 4 eetlepels edelgistvlokken
- 3 a 4 eetlepels geurloze kokosolie
- 1 eetlepel mosterd
- 3 eetlepels sojayoghurt
- nootmuskaat naar smaak
- gemalen komijn naar smaak
- gemalen kurkuma naar smaak en kleur, kaaskleur
- peper naar smaak, zwarte of cayenne of verse
- 1 theelepel zout
- optioneel: 1 dikke pluk gedroogde chilipeperslierten

De zonnebloempitten laat je drie uur in water weken of vijf minuten in kokend water koken. Welke optie je ook kiest, giet de pitten af. Dan gaan ze met alle andere ingrediënten behalve de chilipeperslierten in de keukenmachine. Laat de hakmolen draaien tot je een zo glad mogelijk papje hebt. Vervolgens roer je er de gedroogde chilipeperslierten doorheen, als je die in huis hebt. Heb je ze niet in huis?  Werk dan met zwarte peper uit de molen bijvoorbeeld, of doe er al eerder, vóór het glad draaien, cayennepeper of verse peper door.

Dan druk je het goedje in een met vershoudfolie bekleed bakje of vormpje, dekt het kaasje af met folie en laat het in de koelkast een uur of drie opstijven. Haal het bakje uit de koelkast, verwijder de afdekfolie en stort het kaasje op een aardig plankje. Voila. Zonnebloempittenkaas. Heerlijk. Blokjes bij de borrel of smeren dan wel schaven op de boterham.

Konijnenbouten? Nou ja, misschien kom ik er nog wel eens op terug.

Doei!

Nachtfeestpasta met twee sauzen

Hoi! Op een mooie ochtend in augustus stond er op mijn bureau op kantoor een grote kunstof bak vol met cherrytomaatjes. Ik vroeg me af wie deze rode rakkertjes was vergeten mee te nemen na een heimelijk feestmaal in een leeg kantoor. 's Nachts zou dat dan geweest zijn, dat feestmaal. Net als op kostscholen in kinderboeken van vroeger. Dan kwamen die kostschoolkinderen in het geheim samen in de gymzaal of soms zelfs ook bij het buitenzwembad van de school en dan hadden ze allemaal iets lekkers meegenomen. Ze aten hun buiken rond en kletsten, speelden en zwommen de hele nacht. De volgende dag waren ze niets waard en misselijk van alle snoep, koek en ander lekkers. Toffe leerkrachten knepen een oogje toe, de vervelende docenten probeerden ze te betrappen en dat lukte ze soms wel en soms niet.

De tomaatjes zagen er heerlijk uit en het verbaasde me echt dat ze niet op waren gegaan tijdens dat kantoorfeest die nacht in augustus. Toen aan het eind van de dag niemand zich gemeld had na herhaalde oproepen via mail en door de intercom, besloot ik de bak tomaatjes mee naar huis te nemen.

Het waren wel vijftig stuks! Vijftig! Ik maakte daar snel en simpel een pure, beetje zoetzure pastasaus van:

- 50 cherrytomaatjes
bakte ik vijf minuutjes op gematigd vuur in
- 2 eetlepels olijfolie met
- wat zout en
- 1 theelepel gedroogde dille en ik strooide er
- 2 theelepels rietsuiker door. Ik liet de boel rustig en niet te lang stoven zodat de tomaatjes licht gekarameliseerd raakten. Ondertussen kookte
- 200 gram fussilli gaar in een pan vol water. Ik bluste de tomaten af met het sap van
- 1 halve citroen, en daar moest ik het maar mee doen. Nee dat is niet waar, Ik maakte nog een pastasaus:

- 1 gesnipperde uitje,
- 1 knoflook in stukjes en
- 1 halve verse versneden peper fruitte ik in
- 2 eetlepels olijfolie, liet daar
- 450 gewassen verse bladspinazie in slinken en
- 50 gram zelfgemaakte zonnebloempittenkaas in smelten.
Eén pasta, twee sauzen, ik at ze los van elkaar, én gecombineerd over de fussilli, allebei de varianten waren niet te versmaden.

Morgen zet ik die lege plastic bak op het bureau van die collega met zijn groentetuin. Met een briefje erin: "volgende keer je collega's ook uitnodigen."

Het recept van de zonnebloempittenkaas vind je door op 'hier' te klikken. Hier dus. Nee 'hier'. Je kunt trouwens ook wel andere plantaardige kaas of room gebruiken ofzo, zie maar.

Doei!

Veganistisch vakantievoer deel 4: Kaiserschmarrn

Hoi! Kaiserschmarrn. Mislukte pannenkoek. Pannenprak. Ik had het zelf kunnen verzinnen. Maar iemand is me ongeveer een eeuw geleden al voor geweest. Dat je lekker pannenkoeken gaat bakken en dan per ongeluk meteen ál het beslag in één keer in de pan laat lopen. Alle beslag gelijk op, en die allereerste pannenkoek mislukt altijd dus daar sta je dan, woedend achter je pan. En wat doe je dan? Het beste er van maken, zo goed als je kan.

Dat beslag zou ik dan gemaakt hebben van
- 350 milliliter vanillesojamelk
- 180 gram bloem
- 2 eetlepels rietsuiker
- 3 eetlepels zonnebloemolie
- gemalen kaneel
- 1 zakje bakpoeder

Dat zakje bakpoeder zou ik niet bij me hebben gehad in mijn vakantiehuisje maar ik zou het wel aanraden dus ik zou het gewoon erbij noemen in de ingrediëntenlijst.

Ik zou vrolijk een koekenpan verwarmen, wat zonnebloemolie verhitten in diezelfde pan en dan dus per ongeluk al dat beslag er in één keer in laten glijden. Dan zou ik op de keukenvloer gaan liggen trappelen en schreeuwen en jammeren en als ik dan weer opstond zou ik de randen van de pannenprak in de pan wat los proberen te krijgen. En als de bovenkant van de rommelkoek gestold zou zijn, zou ik hem omdraaien.

Even zou ik nog wachten maar dan zou ik met mijn spatel die hele vervloekte prakschnitzel aan stukken hakken. En dan zou ik denken, hé wacht eens even, deze rotzooi is nog geen verloren zaak! En dan zou ik nog wat extra olie in de pan kletsen en de stukjes pannenprak lekker rondom bruin en hier en daar ook knapperig bakken!

Met trots zou ik het resultaat uit de pan over twee kommetjes verdelen en bestrooien met rietsuiker, rozijntjes en kaneel. In elk kommetje een grote lepel sojavlatoetje erbij en ik zou er een keizerlijke naam voor verzinnen, keizerrommel of zoiets maar dan beter denk ik.

Maar goed, Dat proces heeft iemand anders lang geleden al helemaal doorlopen dus waar heb ik het over. Ik zou gewoon smikkelen van de Kaiserscharrn waar ik tot dan toe alleen maar jaloers naar had kunnen kijken in al die Alpenboerderijen waar we deze zomervakantie neerstreken voor een Radler of een vlierbloesemsiroopje.

Doei!

Veganistisch vakantievoer deel 3: lauwwarme sperziebonensalade

Hoi! Lunchtijd. Zin in salade. Lauwwarme salade. Nee. Ik heb nooit specifiek zin in lauwwarme salade. Salades worden soms gewoon lauwwarm omdat ik niet ga zitten wachten totdat dingen zijn afgekoeld. Zo ook vandaag niet. Want het is.....furkaaaaansie (vakantie). Hoezo? Juist in de vakantie heb ik tijd om te wachten tot dingen zijn afgekoeld. Klopt. Maar "het is furkaaaaaaansie" is altijd een steekhoudend argument onder alle omstandigheden en overal.

Dus ja ik was dat kropje sla en centrifugeer het droog en ja ik giet daar een eetlepel of twee rozemarijnknoflookolie overheen en ja ik meng daar nog zongedroogde tomatenreepjes en stukjes avocado door en ja tot dusverre valt er weinig af te koelen dus wacht even.

Vind je het goed dat ik je baby sla? Opeet, bedoel ik, dat ik je baby opeet. Dat ik je babysla opeet. Bedoel ik. Echt. Ik ben veganist, weet je nog.

Ik fruit een ui in twee eetlepels olijfolie, voeg daar 200 gram net niet gaar gekookte sperziebonen aan toe, strooi rijkelijk, echt rijkelijk, met knoflookpoeder en kerrie, bak de boel een minuut of zeven op hoog vuur, strooi met zout en stort de boel op een bord.

Daar besprenkel ik het lekkers met sinaasappelsap uit zo'n plastic sinaasappeltje, vers sap zou ook kunnen, maar het is furkaaaaaansie, citroensap is ook een optie, vers of uit zo'n plastic dingie, want het is furkaaaaaaansie.

Ik laat het even afkoelen, maar niet te lang dus want het is furkaaaaaansie, en dan doe ik de bonen bij de babysla in de bak en gaan we smikkelen. Want het is furkaaaaaansie.

Doei!

Ingrediënten voor twee furkaaaaaansiegangers:
- 1 kropje baby romaine sla
- 2 eetlepels rozemarijnknoflookolie
- 5 zongedroogde tomaatjes in reepjes gesneden
- 1 avocado in stukjes of reepjes gesneden
- 1 gesnipperde ui
- 200 gram net niet gaar gekookte sperziebonen
- 2 eetlepels olijfolie om in te bakken
- knoflookpoeder
- kerriepoeder
- zout

Veganistisch vakantievoer deel 2: Aardappels, koolrabi en barbecuejus, een Hollandsch stamppotje tussen de Alpen

Hoi! Meer vakantievoer. Ik gebruik vandaag meer kookpitten dan één en dus ook meer dan de vorige keer. Plus mijn echtgenoot. Of nou ja, hij helpt me. Dat is misschien niet hetzelfde als dat ik hem gebruik. Eerder gebruikt hij mij dan nog. Ohohoh want wat vind ik het toch altijd leuk om te koken in zo'n vakantieparadijshuis roept ie altijd. Klopt ook wel, ik roep het zelf ook, eerder en harder nog zelfs, maar toch hè.

Hij dopt 500 gram sperziebonen en schilt een kilogram lokaal geoogste aardappels. Die dingen gaan schoongewassen koken in twee pannen water op twee pitten. Ikzelf schil ondertussen een koolrabi.

De helft daarvan snijd ik in dunne kleine schijfjes en verdeel ik met dunne en kleine schijfjes geschilde appel, wat gebroken walnoten en rozijntjes over een schaaltje. Om de gebroken walnoten wat te troosten sprenkel ik er wat balsamico overheen.

Als de aardappels al wat zachter zijn gekookt dan gaat de andere koolrabihelft in grove stukken meekoken met de aardappels in de pan. Als die sperziebonen intussen naar wens beetgaar zijn geworden, zoals in het geval van bij mij in de vakantiekeuken, zet het vuur eronder dan rap uit verdorie.

Ik bak een gesnipperde ui en en wat stukjes verse peper naar smaak fruitig in een klatsj olijfolie.  Een klatsj is ongeveer een eetlepel of twee denk ik en het gebruik van 'fruitig' op deze manier zal wel incorrect zijn maar ik denk dat je toch wel weet wat ik bedoel dus dan hoeven we het er eigenlijk ook gewoon niet over te hebben. Ik plens een scheut water en een enorme klots barbecuesaus plus een whiskeyflesdopje whiskey bij de ui en peper en laat het geheel prettig pruttelen op een vredelievend vuurtje. Verdraaid verrukkelijke en eenvoudig te fiksen vakantiejus. Dat ik daar niet opgekomen ben. Oh wacht. Daar ben ik nou net wel op gekomen dus ja. Ok.

Als de tijd daar is en de aardappels en koolrabi gaar zijn: afgieten, stampen, nootmuskaat-zout-en-peper erdoor dwarrelen, een lepel sojaboter erdoor roeren, boontjes afgieten, lekker lekker, aan tafel! Jus over stamppot en of boontjes schenken en eten maar.

Doei!

Ingrediënten voor twee vakantiegangers:
- 500 gram sperziebonen
Voor de stamppot:
- 1 kilogram aardappelen
- 1 halve koolrabi
- 1 eetlepel sojaboter
- nootmuskaat
- zwarte peper
- zout
Voor de koolrabisalade:
- 1 halve koolrabi
- 1 appel
- 1 handje walnoten
- 1 handje rozijnen
- balsamico
Voor de jus:
- 1 ui
- verse peper naar smaak
- 8 eetlepels plantaardige barbecuesaus
- 1 scheutje whiskey
- olijfolie
- genoeg water om tot de juiste jussubstantie te komen

Veganistisch vakantievoer deel 1: Courgette-linzenschotel, een handzaam eenpansgerecht

Hoi! Het eerste dat ik doe als ik zo'n vakantieappartementkeuken binnenkom rond kokenstijd? Een ui in kleine stukjes snijden natuurlijk, wat anders? En dan hop een flinke klots olijfolie in de pan, de pit aan, ui erin, afwachten hoe dit fornuis werkt, hoe snel die inductie, reductie, fuctie, non-fictie, keramiek, halogeen, haloweetikveel opwarmt en reageert, oh, dit fornuisje is langzaam. Mooi. Zo hoort dat op vakantie. Snijd ik rustig een flinke centimeter verse peper in ringetjes en kieper ik die erbij.

Voorts heb ik nog een verse courgette in de vakantiebepakking zitten dus die snijd ik ook in stukkies en mik ik in de pan. Ik laat het allemaal maar lekker even bakken in die pan terwijl ik de rest van de voorraad onderzoek. Aha! Een enorme pot linzen! Ik wil niet opscheppen of zo, ja dadelijk wel natuurlijk, als het eten klaar is, maar die pot linzen is echt groot hoor. Hij heeft een uitlekgewicht van maar liefst 400 gram. En uitlekken zal ie. Het vakantiehuis heeft gelukkig een vergiet. Ondertussen verkruimel ik een stuk of tien walnoten, die ook in de een of andere vakantietas zaten, boven de pan.

Ze spoelen de linzen af! Nee hoor. Ík spoel die linzen af. Zé zitten lekker met een bier op de vakantiebank. "Ze" als in "mijn man."  Ik hou er van, op vakantie, die klassieke rolpatroontjes. Maar alleen op vakantie hè, alleen op vakantie. De linzen gaan in de pan en ik roer de boel wat om en om. Aha! Ras el hanout. Een flinke zak. Zo'n kruidenmengsel waarvan ik na één maal gebruik vergeet dat ik het in huis heb. Dat soort dingen gaan altijd mee op vakantie ja. Dus hoppakee, twee eetlepels ervan door de linzencourgettepret gedraaid en doorbakken die hap. Eén pak passata en een verkruimeld blokje bouillon erbij. Roeren, roeren, stoven, smaak laten trekken, proeven. Het mist iets zoets. Ik stuif er wat gemalen kaneel en twee staafjes rietsuiker doorheen en laat het verder sudderen.

Kan ik ondertussen nog even een avocado pellen en in schijfjes snijden, wat cherrytomaatjes halveren, die bestrooien met wat van die gedroogde bruschettakruiden waarvan ik ook altijd vergeet dat ik ze in huis heb, sprenkelen met een knoflook-rozemarijn olijfolie die ik me niet meer heugde totdat ik de keukenkastjes en -plankjes omkeerde voor de vakantieproviand, en goed doorroeren zodat de bruschettakruiden wat verzachten door de olijfolie en het vocht van de tomaatjes.

Tja en dan heb je toch al gauw een heel erg lekker eenpansgerecht op je eettafel in je vakantiestulpje voor je neus staan. Dit kan dus ook gemakkelijk op de campingtafel terechtkomen, op de camping met je één-, twee-, hooguit driepits butagasstelletje wankelend op rotsbodempje of duinpannetje. Goed te doen en heel goed binnen te houden.

Doei!

Ingrediënten voor twee smulpapen voor de courgette-linzenschotel:
- 1 ui
- 1 centimeter verse peper
- 1 courgette
- 1 pot linzen (uitlekgewicht 400 gram)
- 10 walnoten
- 2 eetlepels ras el hanout (Marrokaans kruidenmengsel)
- 1 pak passata (500 milliliter)
- 1 plantaardig bouillonblokje
- gemalen kaneel naar smaak
- 2 theelepels rietsuiker
Ingrediënten voor het avocado-tomaatslaatje:
- 1 avocado
- wat cherrytomaatjes
- gedroogde bruschettakruiden
- lekkere olijfolie en olijfolie om in te bakken