Veganistisch vakantievoer deel 3: lauwwarme sperziebonensalade

Hoi! Lunchtijd. Zin in salade. Lauwwarme salade. Nee. Ik heb nooit specifiek zin in lauwwarme salade. Salades worden soms gewoon lauwwarm omdat ik niet ga zitten wachten totdat dingen zijn afgekoeld. Zo ook vandaag niet. Want het is.....furkaaaaansie (vakantie). Hoezo? Juist in de vakantie heb ik tijd om te wachten tot dingen zijn afgekoeld. Klopt. Maar "het is furkaaaaaaansie" is altijd een steekhoudend argument onder alle omstandigheden en overal.

Dus ja ik was dat kropje sla en centrifugeer het droog en ja ik giet daar een eetlepel of twee rozemarijnknoflookolie overheen en ja ik meng daar nog zongedroogde tomatenreepjes en stukjes avocado door en ja tot dusverre valt er weinig af te koelen dus wacht even.

Vind je het goed dat ik je baby sla? Opeet, bedoel ik, dat ik je baby opeet. Dat ik je babysla opeet. Bedoel ik. Echt. Ik ben veganist, weet je nog.

Ik fruit een ui in twee eetlepels olijfolie, voeg daar 200 gram net niet gaar gekookte sperziebonen aan toe, strooi rijkelijk, echt rijkelijk, met knoflookpoeder en kerrie, bak de boel een minuut of zeven op hoog vuur, strooi met zout en stort de boel op een bord.

Daar besprenkel ik het lekkers met sinaasappelsap uit zo'n plastic sinaasappeltje, vers sap zou ook kunnen, maar het is furkaaaaaansie, citroensap is ook een optie, vers of uit zo'n plastic dingie, want het is furkaaaaaaansie.

Ik laat het even afkoelen, maar niet te lang dus want het is furkaaaaaansie, en dan doe ik de bonen bij de babysla in de bak en gaan we smikkelen. Want het is furkaaaaaansie.

Doei!

Ingrediënten voor twee furkaaaaaansiegangers:
- 1 kropje baby romaine sla
- 2 eetlepels rozemarijnknoflookolie
- 5 zongedroogde tomaatjes in reepjes gesneden
- 1 avocado in stukjes of reepjes gesneden
- 1 gesnipperde ui
- 200 gram net niet gaar gekookte sperziebonen
- 2 eetlepels olijfolie om in te bakken
- knoflookpoeder
- kerriepoeder
- zout

Veganistisch vakantievoer deel 2: Aardappels, koolrabi en barbecuejus, een Hollandsch stamppotje tussen de Alpen

Hoi! Meer vakantievoer. Ik gebruik vandaag meer kookpitten dan één en dus ook meer dan de vorige keer. Plus mijn echtgenoot. Of nou ja, hij helpt me. Dat is misschien niet hetzelfde als dat ik hem gebruik. Eerder gebruikt hij mij dan nog. Ohohoh want wat vind ik het toch altijd leuk om te koken in zo'n vakantieparadijshuis roept ie altijd. Klopt ook wel, ik roep het zelf ook, eerder en harder nog zelfs, maar toch hè.

Hij dopt 500 gram sperziebonen en schilt een kilogram lokaal geoogste aardappels. Die dingen gaan schoongewassen koken in twee pannen water op twee pitten. Ikzelf schil ondertussen een koolrabi.

De helft daarvan snijd ik in dunne kleine schijfjes en verdeel ik met dunne en kleine schijfjes geschilde appel, wat gebroken walnoten en rozijntjes over een schaaltje. Om de gebroken walnoten wat te troosten sprenkel ik er wat balsamico overheen.

Als de aardappels al wat zachter zijn gekookt dan gaat de andere koolrabihelft in grove stukken meekoken met de aardappels in de pan. Als die sperziebonen intussen naar wens beetgaar zijn geworden, zoals in het geval van bij mij in de vakantiekeuken, zet het vuur eronder dan rap uit verdorie.

Ik bak een gesnipperde ui en en wat stukjes verse peper naar smaak fruitig in een klatsj olijfolie.  Een klatsj is ongeveer een eetlepel of twee denk ik en het gebruik van 'fruitig' op deze manier zal wel incorrect zijn maar ik denk dat je toch wel weet wat ik bedoel dus dan hoeven we het er eigenlijk ook gewoon niet over te hebben. Ik plens een scheut water en een enorme klots barbecuesaus plus een whiskeyflesdopje whiskey bij de ui en peper en laat het geheel prettig pruttelen op een vredelievend vuurtje. Verdraaid verrukkelijke en eenvoudig te fiksen vakantiejus. Dat ik daar niet opgekomen ben. Oh wacht. Daar ben ik nou net wel op gekomen dus ja. Ok.

Als de tijd daar is en de aardappels en koolrabi gaar zijn: afgieten, stampen, nootmuskaat-zout-en-peper erdoor dwarrelen, een lepel sojaboter erdoor roeren, boontjes afgieten, lekker lekker, aan tafel! Jus over stamppot en of boontjes schenken en eten maar.

Doei!

Ingrediënten voor twee vakantiegangers:
- 500 gram sperziebonen
Voor de stamppot:
- 1 kilogram aardappelen
- 1 halve koolrabi
- 1 eetlepel sojaboter
- nootmuskaat
- zwarte peper
- zout
Voor de koolrabisalade:
- 1 halve koolrabi
- 1 appel
- 1 handje walnoten
- 1 handje rozijnen
- balsamico
Voor de jus:
- 1 ui
- verse peper naar smaak
- 8 eetlepels plantaardige barbecuesaus
- 1 scheutje whiskey
- olijfolie
- genoeg water om tot de juiste jussubstantie te komen

Veganistisch vakantievoer deel 1: Courgette-linzenschotel, een handzaam eenpansgerecht

Hoi! Het eerste dat ik doe als ik zo'n vakantieappartementkeuken binnenkom rond kokenstijd? Een ui in kleine stukjes snijden natuurlijk, wat anders? En dan hop een flinke klots olijfolie in de pan, de pit aan, ui erin, afwachten hoe dit fornuis werkt, hoe snel die inductie, reductie, fuctie, non-fictie, keramiek, halogeen, haloweetikveel opwarmt en reageert, oh, dit fornuisje is langzaam. Mooi. Zo hoort dat op vakantie. Snijd ik rustig een flinke centimeter verse peper in ringetjes en kieper ik die erbij.

Voorts heb ik nog een verse courgette in de vakantiebepakking zitten dus die snijd ik ook in stukkies en mik ik in de pan. Ik laat het allemaal maar lekker even bakken in die pan terwijl ik de rest van de voorraad onderzoek. Aha! Een enorme pot linzen! Ik wil niet opscheppen of zo, ja dadelijk wel natuurlijk, als het eten klaar is, maar die pot linzen is echt groot hoor. Hij heeft een uitlekgewicht van maar liefst 400 gram. En uitlekken zal ie. Het vakantiehuis heeft gelukkig een vergiet. Ondertussen verkruimel ik een stuk of tien walnoten, die ook in de een of andere vakantietas zaten, boven de pan.

Ze spoelen de linzen af! Nee hoor. Ík spoel die linzen af. Zé zitten lekker met een bier op de vakantiebank. "Ze" als in "mijn man."  Ik hou er van, op vakantie, die klassieke rolpatroontjes. Maar alleen op vakantie hè, alleen op vakantie. De linzen gaan in de pan en ik roer de boel wat om en om. Aha! Ras el hanout. Een flinke zak. Zo'n kruidenmengsel waarvan ik na één maal gebruik vergeet dat ik het in huis heb. Dat soort dingen gaan altijd mee op vakantie ja. Dus hoppakee, twee eetlepels ervan door de linzencourgettepret gedraaid en doorbakken die hap. Eén pak passata en een verkruimeld blokje bouillon erbij. Roeren, roeren, stoven, smaak laten trekken, proeven. Het mist iets zoets. Ik stuif er wat gemalen kaneel en twee staafjes rietsuiker doorheen en laat het verder sudderen.

Kan ik ondertussen nog even een avocado pellen en in schijfjes snijden, wat cherrytomaatjes halveren, die bestrooien met wat van die gedroogde bruschettakruiden waarvan ik ook altijd vergeet dat ik ze in huis heb, sprenkelen met een knoflook-rozemarijn olijfolie die ik me niet meer heugde totdat ik de keukenkastjes en -plankjes omkeerde voor de vakantieproviand, en goed doorroeren zodat de bruschettakruiden wat verzachten door de olijfolie en het vocht van de tomaatjes.

Tja en dan heb je toch al gauw een heel erg lekker eenpansgerecht op je eettafel in je vakantiestulpje voor je neus staan. Dit kan dus ook gemakkelijk op de campingtafel terechtkomen, op de camping met je één-, twee-, hooguit driepits butagasstelletje wankelend op rotsbodempje of duinpannetje. Goed te doen en heel goed binnen te houden.

Doei!

Ingrediënten voor twee smulpapen voor de courgette-linzenschotel:
- 1 ui
- 1 centimeter verse peper
- 1 courgette
- 1 pot linzen (uitlekgewicht 400 gram)
- 10 walnoten
- 2 eetlepels ras el hanout (Marrokaans kruidenmengsel)
- 1 pak passata (500 milliliter)
- 1 plantaardig bouillonblokje
- gemalen kaneel naar smaak
- 2 theelepels rietsuiker
Ingrediënten voor het avocado-tomaatslaatje:
- 1 avocado
- wat cherrytomaatjes
- gedroogde bruschettakruiden
- lekkere olijfolie en olijfolie om in te bakken

Vlug vegaan voer voor de snelle chef

Hoi! Wat doet een veganist die geen zin heeft om te koken? Koken. Maar wel heel rap en met een zak voorgesneden groenten, een pot soep en een karton plantaardige kipstukjes.

Eigenlijk moet ik vragen: wat doet een veganist die geen zin heeft om te snijden? Zin om te koken heb ik wel. Het snijden van dingen is mijn drempel. Ik kan dat haten. Tegenwoordig laat ik mijn keukenmachine vaak het snijwerk doen. Mijn man doet ook graag de mis en place voor me als hij daar tijd voor heeft. Maar daarvan is vandaag geen sprake en ik heb ook geen zin om de keukenmachine aan te slingeren.

Dus maak ik ongevraagd sluikreclame in mijn ingrediëntenlijst en laat ik nagenoeg kant en klare producten het werk voor me doen terwijl ik demonstreer hoe je als planteneter gauw en gemakkelijk een gezond maal in elkaar flanst. Patat halen kan altijd nog.

De ingrediënten voor twee van herbivoren naar achteren:
- zonnebloemolie
- 1 zak met 400 gram voorgesneden Japanse wokgroente met sojabonen en paksoi
- 1 verpakking vegetarische kipstuckjes
- 1 pot aqua cotta Toscaanse herderssoep a 400 milliliter
- 1 pot kikkererwten van 400 gram
- 2 knepen currysaus
- gemalen cayennepeper
- knoflookpoeder
- optioneel wat rijst voor veeleters

En verder wijst het zich best vanzelf. Toch? Ok. Ik kan het nog wel even snel uitspellen dan. Groente wokken in olie in de ene pan, kipstuckjes knapperig en bruin bakken in olie in een andere pan, soep onverdund door de groentes roeren, kikkererwten, curry, peper en knoflookpoeder naar smaak erdoor, even laten pruttelen, eventueel wat rijst koken tijdens dit alles, alles opdienen, opscheppen en opeten maar.

Misschien ga ik wel sparen voor een stuk of tien, twintig keukenmachines. Dan kan ik een restaurantje beginnen namelijk. Hoef ik niets meer te snijden. Restaurant In De Snijdende Keukenmachine noem ik het dan. Ben benieuwd of dat publiek trekt.

Doei!

Gastblog: Frites Magiques

Hoi! Ik presenteer: een gastblog. Geschreven door mijn vader. Mijn vader heeft mijn friet zuur"vlees" vele malen bereid en tot in de puntjes geperfectioneerd. Ik vroeg hem daar eens over te schrijven. Dat deed hij, lees maar hieronder. Als je nou zelf ook denkt van 'hé, maar die kaneelbilletjes heb ik inmiddels beter onder de knie dan mevrouw Vegaan met Die Banaan zelf', of 'zo'n plantaardige paella kan nog wel wat verbetering gebruiken', schroom niet en klim in de pen, stuur me tekst, foto's en uitleg en wie weet ben jij de volgende gastblogger hier.

Geertjan Buddeke

Frites met zuurvlees maar dan zonder vlees. Pure magie!

Niet alleen het eten van Doriens frites met zuurvlees, maar dan zonder vlees, is een onvergetelijke culinaire ervaring. Het bereiden ervan is een evenzo wonderlijke beleving. Jawel! Intussen heb ik al een aantal malen dit gerecht gefabriceerd. Een keer puur alleen voor Anneke (moeder van Dorien) en mijzelf. Wij waren meteen om. Een tweede keer voor de bedenkster en haar man (risico's ga ik niet uit de weg). Goed bevonden, yeah! En onlangs voor Kristel, zus van bedenkster en haar lief, Richard. Sprakeloos, pas na een glas wijn kwam er weer geluid uit. Magisch wah? Dat laatste is een typisch Limburgs stopwoordje.

Het begint eigenlijk al met het verzamelen van de ingrediënten voor dit gerecht. Natuurlijk, je voelt het aankomen! De combinatie staat garant voor de zo vertrouwde smaak van frites zuurvlees, maar dan spannender. Magie! (Toevoeging van vlees zou het alleen maar verknallen.) Magisch om tijdens het koken gaandeweg te ontdekken dat het gewoon kan. En dan het absolute magische hoogtepunt: het moment dat ik de zonnebloemolie al mixend bij de sojamelkmosterdagavasiroopappelazijn doe.

Mensen wat er dan gebeurt! Een welhaast psychedelische (1967: Lucy in the Sky with Diamonds) ervaring: Een hemelse luchtige wonderbaarlijke explosie in slow motion met als uiteindelijk resultaat: een prachtige naise, niks mayo maar helemaal vega. En dat is dan nog alleen maar het begeleidertje.

Omdat ik geen slaafse volger ben van wat dan ook, dus ook niet van recepten, doe ik er een flinke bos verse gesneden bieslook door trouwens.

Het volgende magische moment is de reactie van de gasten die het gerecht voorgeschoteld krijgen. Waauw, wat is dit? Hoe kan dit? Lekkerder dan vroeger! Frites zuurvlees? Ga toch weg man! Dit is veel lekkerder. Nooit meer frites zuurvlees, nee doe mij dan dit maar! Mag ik nog wat? Nee het is nu op, er zijn grenzen ja.

Geertjan Buddeke hier in beeld (links) met zijn eigenhandig geperfectioneerde Frites Magiques

Zelf noem ik me een hoofdzakelijke vegetariër met regelmatige terugvallen, veroorzaakt door prikkels uit de buitenwereld (zeker niet door denkfouten of zwakheden in mijzelf). Maar terugvallen in de oorspronkelijke frites zuurvlees zal niet meer gebeuren. Ook magisch toch?

Een nieuwe naam voor dit gerecht zou ik aanbevelen. Zonder vlees erin: Frites Magiques: een magisch gerecht, ook voor iedereen die niet wil geloven dat het kan: frites zuurvlees zonder vlees.

Doei!

Voor alle frites magiques recepten in dit blog klik hieronder:

- de beste friet zuurvlees ooit
- smoor op Limburgs zuurvlees-smaak
- zure witte peperwieven
- pannenkoek friet zuurvlees

Koolbladeren met goddelijk avocadomoddertje en hemels romige paprikabrij

Hoi! Dat je zin hebt om te bloggen over de maaltijd waarvan je nog niet eens weet of ie zal komen want ik ben net thuis en heb nog niet in keukenkast of koelkast gekeken of er wat in huis is maar dat ik toch alvast begin te schrijven. Loop even mee anders. Dan geef ik eerst de kat haar voer.

Eens kijken. Een Chinese kool, een struik basilicum, een gele paprika, een ui, avocado. Ik zet de oven aan op de hoogste stand. Chinese koolbladeren laat ik even baden en droogtrommelen in mijn slacentrifuge. De helft van de bladeren gaat op een bebakpapierde bakplaat en befoezel ik met olijfolie, peper en zout.

De andere helft... weet ik nog niet. Wacht.

Ik wok ui, knoflook en verse peper aan in hete olijfolie en voeg er stukjes gele paprika aan toe. Qua kruiden mm... Ja nou doe maar komijn, kurkuma en djahé. Naar smaak. Da's bij mij dus vet veel kruidselwaar ja, dat is waar. In de pan dus, daar. Dat is waar. En zout. Ook naar smaak. Ik vind ook nog een blik gekookte tuinbonen van de toko. Die zien er uit als bruine bonen maar smaken zo niet. Het is een klein blik waar niet op staat hoeveel grammen erin zitten. Ik hoop geen. Straks staan er allemaal teleurgestelde mensen voor mijn blik bonen die hun gram komen halen zeg. Maar goed die bonen gaan ook in de pan. Uitgelekt en afgespoeld en wel.

Het is tijd om dat bakblik vol bezoedelde kool in de oven te schuiven nu trouwens. Dat doe ik dan ook. En ik maak even een sausje van twee avocado's, een klauw basilicum, een eetlepel citroensap, een eetlepel agavesiroop en zout naar smaak. In de keukenmachine verdraai ik dit alles tot een dik groen paradijselijk moddertje.

Die kool ligt nu vijf minuten in de oven dus die bladeren draai ik even om. Nog vijf minuten bakken en ze zijn om op te eten zo lekker.

In die pan met paprika, ui, bonen, knoflook, peper en kruiden schenk ik vier eetlepels sojaroom en schep ik een eetlepel hagelslag. Ik warm alles nog even lekker door.

Nu heb ik dan rauwe en gebakken koolbladeren, hemelse avocadoprut en romige bonenpaprikabrij. Aan tafel wordt dat dan proberen, combineren, interpreteren en interfereren geblazen. Alles past bij elkaar dus fouten worden er niet gemaakt. Zie hier een voorbeeldbord.

Doei!

Ingrediënten voor twee:
- de gewassen bladeren van 1 Chinese kool
- 1 ui, gesnipperde
- 1 teen knoflook, in kleine stukjes
- 1 vers pepertje in flintertjes
- 1 paprika in blokjes
- 1 blik gekookte tuinbonen
- 2 avocado's
- 1 hand vol basilicum
- 1 eetlepel citroensap
- 1 eetlepel agavesiroop
- 4 eetlepels sojaroon
- 1 eetlepel pure chocoladehagelslag
- olijfolie om in te bakken
- komijnpoeder
- kurkuma
- djahé
- zwarte peper
- zout

Heb je wel eens een bloemkool gewonnen? Bloemkoolsaus. Bloemkoolragout.

Hoi! Laatst won ik een bloemkool. Echt waar. op de markt, bij de fruitkraam. Ik kocht fruit en mocht vervolgens een lootje trekken. Waarschijnlijk hadden ze iets te vieren. Dat een appel eindelijk wel eens ver van de boom viel, of een kers 'm van de taart gepeerd was, ik weet het niet, ik trok een lootje en daarop stond: "1 bloemkool". Die bloemkool mocht ik ophalen bij de naastgelegen groentekraam. "Ik win normaal nooooooit iets!"(Dat zeggen mensen altijd als ze een prijs winnen, leerde ik van een collega.)

Ik maakte die dag een bloemkoolpastasaus een veganistische mac&cheese waardig. Ik serveerde de saus over spaghetti: ik kookte mijn prijsbloemkool (ik win normaal echt noooooit iets hoor) helemaal kapot gaar en pureerde haar met drie eetlepels edelgistvlokken, 1 theelepel zout, nootmuskaat (10x heen en weer raspen), en flink wat gemalen laurier, knoflookpoeder en gemalen mosterdzaad. Deze saus ging probleemloos over de spaghetti en belandde in geen tijd in onze magen. Spag&cheese. 

Vandaag maak ik ongeveer zoiets maar ik noem het een bloemkoolragout met champignons in paprikavormige ragoutbakjes. Maar ik maak er ook nog penne rigate bij, anders hou ik saus over. Ts, yeah right, alsof ik hier in huis ooit iets over hou van het avondeten (ik hou normaal noooooooit iets over). Nee maar goed, wel fijn als er genoeg vulspul is om in de saus te verdrinken. Hier gaan we, het recept.

Ingrediënten:

- 1 halve bloemkool, gewonnen, gekregen, geplukt, gevonden dan wel gekocht

- 1 gesnipperde ui

- 1 fijngesneden teen knoflook

- 1 pepertje in kleine stukjes

- 2 a 3 eetlepels olijfolie waar je in mag bakken

- 1 tak verse rozemarijn, uit mijn tuin bijvoorbeeld

- 250 gram champignons,in plakjes gesneden

- 2 eetlepels edelgistvlokken

- 1 theelepel zout of meer

- nootmuskaat naar smaak (10 keer heen en weer raspen bijvoorbeeld)

- 1 eetlepel sojaboter

- 100 milliliter amandelmelk

- 2 paprika's, onthoofd en schoongesneden en gemaakt van binnen en van buiten

De halve bloemkool gaat in roosjes verdeeld in een pan water koken tot ze zacht is. Een ui in snippers, een teen knoflook in stukjes en een pepertje in flinters bak ik in twee eetlepels olijfolie fruitig tot ik er een tak verse rozemarijn en 250 gram in plakjes gesneden champignons bij doe. Dan bakt de boel nog even door tot slinkende champignonschijfjes aan toe zeg hé potverdikkeme de bloemkool is echt supergaar en zacht nu, ik giet haar af. In de keukenmachine ermee, samen met de rest van de ingrediënten (edelgist, zout, nootmuskaat, sojaboter, amandelmelk).

Pureren maar, en hop, door de champignons in de pan geroerd. 

De twee paprika's laat ik even opwarmen in een hele hete oven. Mijn oven staat op 250 graden, nog niet zo lang, en daar gaan de paprika's zo'n tien minuten in, als er wat begint te blakeren haal ik de paprikavormige ragoutbakjes uit de oven, schep ik in elk bakje wat bloemkoolragout met champignons en doe de dakjes weer op hun paprikahuisjes. De rest van de ragout meng ik goed door gare en afgegoten penne rigate.

Onze kat is lichtelijk teleurgesteld in de paprikavormige bakjes. De naamgeving is dan ook enigszins verwarrend. De bakjes zijn inhoudelijk ook van paprika. Hoewel de inhoud van de bakjes qua vorm dan weer uit bloemkoolsaus bestaat. Dat heeft poes kats niet door.

De in ragout verdronken penne rigate kan kats goedkeuring gelijk wegdragen. Maar poes draagt liever de pasta zelf weg en eet 'm op. Maar ja, zij mag noooooooit iets.

Doei!

Vanillecitroentaart met kokosroom en blauwe bessen

Hoi! Ik maak een taart. Goed? Een taart met sojavanillevla, een touch van citroen en een blauwe bessen topping. Jahaaa, daar zeg ik wel u tegen hoor! En dat is wederzijds, terecht. De dag dat een taart geen u tegen mij zegt eet ik een hoed op. Een hoed van taart, welteverstaan.

Daar gaan we dan.

- 113 gram plantaardige boter en
- 85 gram donkerbruine zachte rietsuiker

klop en kneed ik als een dolle tot een zoete smurrie. Dit kan ook met een elekrieke mixer of in een keukenmachine gefikst worden natuurlijk. Ik voeg de volgende zaken toe aan de zoetige derrie:

- 200 gram bloem
- 1 halve theelepel zout
- 1 theelepel citroengras

en meng de boel tot een mooi deegje. Dit deegje druk ik in een ingevette siliconen hartvorm die in de oven (180 graden) kan en ook mag van mij en wel een kwartier, mits ik de vorm halverwege uit de oven haal, omkeer en omgekeerd terug in de hartvorm weer in de oven schuif. Ja dat is even een gedoetje maar ik heb twee van die snijplanken die groot genoeg zijn voor deze hartvorm dus dat gaat allemaal goed. Voor de meebakkers: veel succes en wijsheid met omkeren, het komt allemaal wel goed schatjes.

Ik meng ondertussen
- 1 eetlepel maizena in
- 2 eetlepels koud water

en voeg dit toe aan een kom vol:

- 1 pak sojavanillevla
- 4 eetlepels citroensap
- 2 theelepels citroenrasp
- 1 theelepel vanillearoma
- 30 gram bloem
- 1 eetlepels maizena

Deze hele boel staafmix ik, zet ik dan even twee minuten in een magnetron op 700 watt, staafmix ik dan nog even om lekker op te kloppen, zet ik nog 1 minuut in diezelfde magnetron en op datzelfde vermogen en laat ik afkoelen. Dat duurt dus best nog een tijdje, dat afkoelen, dus je zou ook kunnen overwegen om deze vulling eerst te maken alvorens je met de taartbodem aan de slag gaat. Maar dat is aan jou.

Dan giet ik de vanillevlacitroenvulling op de taart bodem in mijn hartvorm, zet de taart nog dertig minuten in de naar 180 graden verwarmde oven en laat het gebak helemaal afkoelen in de koelkast. Ik wacht een nacht, dat kan vast sneller.

Na die nacht klop ik kokosroom op, spatel deze over de taart en druk er veel blauwe bessen in. De taart is klaar. En lekker. Zo lekker dat ik vergat een foto te nemen van een stukje taart waar je dan aan de zijkant zo mooi de verschillende laagjes kunt zien. Jammer. Maar lekker dus.

Doei!

Oost-Nederlandse groentesoep

Hoi! Ik maak even een pittig, maar romig, Oosters, maar Nederlands soepje klaar. Daartoe bak ik twee tenen knoflook en een rawitpepertje, uiteraard allebei in stukjes gesneden, in twee eetlepels hete zonnebloemolie. Ik gooi er een handvol gezouten pinda's bij, roer alles een paar keer om en stort er een blik kokosmelk op.

De balans slaat richting de Oosterse keuken wanneer ik er flink wat citroengras en laos bij kieper.

Anderhalf kokosmelkblik water en twee plantaardige bouillonblokjes later slaat de balans weer terug richting Hollandsche soepkeuken. Om een extra Oost-Nederlands statement te maken gaat er nog een zak boer'nsoepgroenten in de liter Oost-Nederlandse groentesoep. Dit alles kookt zo'n tien minuten door en daar heb je het al hoor, gewoon lekkere soep, zo simpel kan het zijn.

Slobber haar lekker uit een diep bord, kom of mok. Een rooster, plank of plat bord raad ik niet aan als serveeraangelegenheid. Wel heb ik een serveerkip. Tip bedoel ik, een serveertip. Maar ook kip: dien er in zonnebloemolie, komijn en kerriepoeder krokant gebakken fopkipstukjes bij op. Die smaken zowel lekker naast, als in de soep. Ik adviseer wel om de soep echt goed te laten af koelen alvorens je jezelf er in laat zakken.

Er een maaltijdsoep van maken? Geen probleem, doe er gekookte rijst of noedels door, of kook deze al van begin af aan mee.

Ingrediënten voor één liter soep:
- 2 tenen knoflook, in stukjes
- 1 klein vers (rawit) pepertje in stukjes
- 2 eetlepels zonnebloemolie
- 1 handje gezouten pinda's
- 1 blik kokosmelk (400 milliliter)
- 600 milliliter water
- 1 theelepel gemalen laos
- 1 theelepel gemalen citroengras
- 2 plantaardige blokjes bouillon
- 1 zak boerensoepgroenten (300 gram)
Optioneel:
- 1 pakje plantaardige nepkipstukjes
- noedels of rijst

Muffins, macchiatomuffins

Hoi! Ik maak weer eens wat muffins. Kruidige macchiatomuffins. Daartoe kocht ik een pak sojamelk met macchiatosmaak. Wel zo makkelijk. De volgende droge ingrediënten stuiven door elkaar heen tot een melig mensgel:

- 250 gram bloem
- 1 tl baking soda
- 1/4 tl zout
- 1 of 2 tl kaneel
- snuf nootmuskaat
- snuf djahé (gemalen gember)
- snuf kruidnagelpoeder

De volgende minder melige bestanddelen mix ik in de keukenmachine tot een glad goedje en spatel ik daarna drastisch door de meligheden van hierboven:

- 125 gram plantaardige boter
- 300 ml sojamelk met macchiatosmaak
- 150 gram donkerbruine zachte rietsuiker
- 1 el appelazijn

Het dikke deegvloeiseltje dat ik nu heb giet ik in 15 muffinvormpjes en die gaan weer 20 minuten op 180 graden in de oven.

Muffins. Macchiatomuffins. Ik neem ze mee het bos in, een zandstrand bij de Dinkel op, nodig wat vrienden uit en eet ze op. De muffins kijken jaloers toe.

Doei!

Platte peterselie pesto, platte peterselie pesto mayonaise en platte peterselie pesto gratin

Hoi! Ik heb een klein beetje last van platte peterseliestress. Dat zit zo, er ligt nu al een paar dagen een enorme bos platte peterselie in keukenrol gewikkeld in mijn koelkast. Ik vreesde dat het tuinkruid al niet meer consumeerbaar was maar ik proefde net een paar blaadjes en met de smaak is niets mis. Het hangt er alleen wat slap bij allemaal. Het moet wel op vandaag, maar hoe? Platte peterseliestress dus.

Het concept platte peterseliestress betekent oorspronkelijk iets anders: Dat is als je op een hele drukke dag in de supermarkt, bijvoorbeeld vlak voor kerstmis, alles van je boodschappenlijstje kunt vinden, behalve de platte peterselie. Die is uitverkocht, of de goede winkel verkoopt uit principe alleen krulpeterselie, of je woont in een dorp waar ze überhaupt geen verse kruiden in de supermarkt hebben liggen.

Je hebt het zelf ook heel druk in je hoofd met tafelschikkingen, recepten en boodschappenlijsten. De logistiek van de feestdagen scheurt als een racewagen met drie wielen in rommelige spiralen door je brein, alle overzicht is kwijt EN ER IS GEEN PLATTE PETERSELIE MAAR DAT STAAT WEL IN DAT RECEPT WAAR JE GOEDE SIER MEE WIL MAKEN BIJ DE SCHOONFAMILIE! Dus met dat verhitte hoofd, je volle tassen en eventueel ook nog jengelende kinderen en een chagrijnige man of vrouw aan je zijde ga je ook nog eens SPECIAAL VOOR DIE ROTTIGE PLATTE PETERSELIE UIT DAT HIPPE SNOBRECEPT naar een andere supermarkt, groentewinkel of welke poshe speciaalzaak je dan ook maar binnen je bereik hebt. 

Die stress, die platte peterseliestress, die ken ik persoonlijk niet. Ik gebruik in zo'n geval een ander ingrediënt of laat de platte peterselie gewoon weg, haar verlies. Bovendien kook ik niet van recepten dus waar heb ik het helemaal over hè. De vriendin die mij inwijdde in deze verschrikkelijke feestdagenoverspanning kent deze stress ook alleen uit derde hand, zij heeft hem geobserveerd en benoemd. Maar goed, leuk verhaal, lekker kort ook weer, mijn platte peterseliestress bestaat er vandaag in dat ik iets met die platte peterselie moet doen. Platte peterselie weggooien is nooit een optie.

Dus ik maak eerst pesto van:

- 20 gram (niet meer zo heel erg) verse platte peterselie,

- 8 zongedroogde uit de olie getrokken tomaatjes (60 gram),

- 1/2 theelepel zout,

- 3 eetlepels van de olie waar de tomaten uit getrokken zijn,

- 1 teen knoflook en 

- 1 klein vers (rawit) pepertje.

Deze bestanddelen kun je staafmixeren of keukenmachineren tot je pesto ziet. Lekker voor door salade, op een toastje, tosti, boterham, bij een plantaardig kaasje, door een pasta of gewoon mooi in een kommetje in je gras.

Ik haal drie eetlepels van deze platte peterselie pesto uit mijn keukenmachine. Extra erbij in de keukenmachine gaan:

- 1 avocado in stukjes,

- 4 eetlepels olijfolie,

- 1 eetlepel appelazijn en 

- 1 eetlepel agavasiroop.

En nu kun je de hakmesjes doordraaien totdat je een platte peterselie pesto mayonaise ziet. Lekker voor bij gebakken aardappeltjes, frietjes, plantaardige frituursnacks of als dipsaus voor allerhande groentes, soepstengels of (stok)broodachtigen.

Die drie eetlepels platte peterselie pesto die ik achterhield? daar spatelde ik de volgende dingetjes doorheen:

- 1 eetlepel gemalen amandelen (of amandelmeel) en

- 1 eetlepel edelgistvlokken.

Het mengseltje smeerde ik uit over

- 6 halve romatomaten 

en die gingen 15 a 20 minuten in een ovenschaaltje de 180 graden warme oven in. Bam, gegratineerde romatomaten.

Mooi hè? Platte peterseliestress. Zomaar drie receptjes in één. Stress levert wat op zo.

Doei!

Hummus, een agressieve pollepel en een blouse

Wie is toch die man die op feestelijke dagen altijd de hummus komt serveren?

Hoi! Hummus! Het woord klinkt al lekker hè? Hmmmmmus! Ik maak wel vaker hummus, knal het maar eens in de zoekbalk van dit blog, je vindt minstens een stuk of zes zeven recepten. Ik kan er wel een boekje van maken.

Hoe gaat het met de hummus vandaag? Goed! Misschien zelfs wel heel goed. Volgens bepaalde hummuspuristen. Waarom? Omdat ik tahin gebruik. Dat doe ik heel vaak niet. Dan laat ik het weg. Of, nog erger, volgens sommigen: ik klots pindakaas door de kikkererwtenpuree. Pindapasta in plaats van sesamkaas.

Vandaag niet.  Vandaag gedraag ik me netjes volgens de traditionele regels van de hummusmakelarij. En heel misschien, ik beloof nog even niks hè,  maar heel misschien dat ik in de toekomst wel iets doe waar echte hummuspuristen hoogstwaarschijnlijk lyrisch enthousiast en euforisch door het dolle heen op reageren. Misschien maak ik ooit ook nog wel eens zélf de sesampasta. Nu niet nee, nu niet, ik heb gewoon een pot tahin staan waaruit ik put.

Ingrediënten:
- 400 gram kikkererwten  (uitlekgewicht)
- 2 eetlepels zonnebloemolie
- 2 eetlepels sesamzaadjes
- flinke snuffen naar eigen smaak van de volgende gemalen, verpoederde of verpulverde smaakmakkers: citroengras, djahé, kurkuma, kruidnagel, komijn, laos en cayennepeper
- 1 klauw verse basilicumblaadjes
- 2 dikke eetlepels tahin (sesampasta)
- sap van een halve citroen
- 2 eetlepels sojasaus
- 4 eetlepels olijfolie
- zout

Twee eetlepels zonnebloemolie warmen op in een goeie pan om in te bakken. Sesamzaadjes en alle genoemde smaakmakkertjes stuiven in de hete olie, mijn pollepel slaat ze door elkaar en buiten bewustzijn en de kikkererwten rollen de pan in. Drie minuten lang en op hoog vuur probeert de pollepel ook de kikkererwten buiten westen te timmeren maar dat lukt hem niet. Dan maar in de keukenmachine ermee.

Blijkbaar heeft mijn pollepel ook nog appeltjes te schillen met de basilicumblaadjes, de tahin, het citroensap, de sojasaus, olijfolie, een half theelepeltje zout en nog meer cayennepeper. Die lekkere dingetjes gaan ook allemaal in de keukenmachine. Het hakmes draait alles tot puree en daar zit ik nu mee.

Gelukkig krijg ik bezoek. Ik schep wat hummus in handzame eenpersoonspotjes, druk wat langwerpige groentesticks en soepstengels in de kikkererwtenpureepotjes en vraag de man die op feestelijke dagen altijd de hummus komt serveren om, juist ja, de hummus te serveren.

Doei!

Bitter brallen over bitterballen

Hoi! "Maak ze een maatje kleiner en je kunt ze bitter noemen," zei mijn man over deze ballen. Bitterballen, dat zei hij,  dat ik ze dan bitterballen kan noemen. ALS IK DAT WIL DAN KAN IK ALTIJD ALLES BITTERBALLEN NOEMEN! Sorry voor dit inkijkje in mijn soms wat ongetemde en agressieve geest, meestal houd ik dit soort dingen voor mezelf. Maar laat ik even braaf opzoeken wat een bitterbal nou eigenlijk definieert. Oh, een gefrituurd balletje kalfsragout. Ragout? Dat zijn stukjes vlees met gekruide saus. Nou ja ik maak in veel olie gebakken ballen van stukjes boon en wortel met gekruide saus. Reuzelekker en reuzegroot, ik noem ze gewoon bitterbrallen. Brallen? Dat is luidruchtig opscheppen. Ga ik ook doen. Als ik zometeen zo'n bral op mijn bord schep dan roep ik hard: ALS IK DIT EEN BITTERBAL WIL NOEMEN DAN NOEM IK HET EEN BITTERBAL JA! Voor nu hou ik even op bitter te brallen over mijn ballen en geef je het recept:

Ingrediënten voor zes brallen:
- 2 eetlepels lijnzaadjes
- 250 gram uitgelekte malse velders/jonge kapucijners uit een pot
- 1 klein rood (rawit) pepertje in stukjes
- 1 teen knoflook in stukjes
- 1 ui in snippers
- 60 gram peen, julienne geraspt
- 1 theelepel zout
- flinke snuffen mosterdzaad, gedroogde dille en geraspte nootmuskaat
Ingrediënten voor het krokante laagje om de brallen heen:
- 2 eetlepels bloem
- 2 (volkoren) knäckebrödjes, helemaal verkruimeld
- 2 eetlepels edelgistvlokken
- zout
- gemalen mosterdzaad
- geraspte nootmuskaat

Ik week de lijnzaadjes in water, twee eetlepels zaad in vijf eetlepels water, een minuut of tien, tot het zaad het water heeft opgenomen. Ik vul de buik van mijn keukenmachine met het gezwollen zaad, de malse velders, het pepertje, de sliertjes peen, de ui, knoflook, het zout en alle kruidenpoedertjes. En dan laat ik de messen van de machine draaien totdat er een balrolbare substantie ontstaat. Daar rol ik weer zes ballen van.

"Nee ga weg met je plantaardige ballen!"

In een diep bord meng ik twee eetlepels bloem met zeven eetlepels water en wat zout tot een kledderig vloeiseltje. In een tweede diep bord roer ik knäckekruimels, edelgistvlokken, zout, mosterdzaad en nootmuskaat door elkaar. De ballen plonsen door de bloempap en bekledderd hupsen ze in het bord vol kruimels. Ze rollen zichzelf een jasje van knäckekruimels aan en als ze allemaal aan de beurt geweest zijn, verhit ik flink wat zonnebloemolie in een ruime bakpan.

"Wat denk je zelf? Knäckebröd, tss! Ga weg. Echt."

De ballen gaan in de pan. Het vuur blijft hoog. Ik blijf erbij, keer de ballen met behulp van een spatel en een vork om en om en om en om zodat het hele oppervlak van alle ballen bruin kleurt en krokant oogt. Nou en dan is het brallen geblazen. Ik bedoel, opscheppen maar! Met mosterd erbij, of plantaardige mayonaise, ketchup, wat je smaak maar is. Ik eet ze met een wortelslaatje, een avocado-tomaat-basilicumsalade en een malse veldertjes-paprika-pinda-salade.

Update: ik heb ze ook een formaatje kleiner gemaakt, inmiddels en al lang weer, en zo geserveerd:

Ik wil niet brallen, maar inderdaad, net bitterballen, alleen iets meer exquise, wanneer je die snackbarsauzen buiten beschouwing laat of ze ook als exquise opvat. Overigens gebruikte ik bij de kleine bralletjes broodkruim in plaats van knäckekruimels en deed ik ook nog wat edelgistvlokken door het brallenvulsel.

Doei!