Winters frisse lentespread perfect voor zomerse herfsttijden

Hoi! Als je de volgende etenswaardigheden bij elkaar flikkert in de keukenmachine en er een smeuïgheidje van draait dan heb je een winters fris lentebelegje passend bij de zomerse herfsten die ons tegenwoordig ten deel vallen:

- 1 blik linzen, uitgelekt en afgespoeld (netto gewicht: 265 gram)
- 4 flinke eetlepels edelgistvlokken
- nootmuskaat, een snuf naar smaak
- een handvol verse basilicum
- 1 gedroogd chili-pepertje
- het sap van 1 kleine citroen
- 1 theelepel zout
- 5 eetlepels extra vergine olijfolie

Flits! Het recept is alweer voorbij! Rest het genieten.

Doei!

Extra hartige 'belegen' vegan kaas met Marmite

Hoi! Er was eens een bierbrouwerij in Staffordshire, Engeland. De bierbrouwerij begon aan haar volwassen leven en deed waar ze het beste in was: bier brouwen. Daar kwam uiteraard bier van. Maar ook nog iets anders. Iets ongewenst. Gistextract.

Dit arme gistextractje werd door de bierbrouwerij verstoten en dwaalde droevig door het graafschap. In Burton upon Trent werd het extractje opgemerkt door een nog niet draaiende fabriek die in het gistextractje direct haar muze herkende. De fabriek en het gistextract vonden elkaar en startten een productieproces waarbij ook wat kruiden, vitamines en zout kwamen kijken. Het eerste potje Marmite rolde al snel de fabriek uit.

Extract 116 jaar later neem ik een hap van een knäckebrödje nepkaas met Marmite en denk: verhip zeg, volgende keer roer ik wat Marmite door mijn eigengemaakte klaterkaas! En dat doe ik. En dat is goed. De Marmite maakt zo'n zelfgemaakt kaasje extra hartig en belegen van smaak.

Aldus heb ik hier voor de liefhebber het supersnelle en eenvoudige recept voor een extra hartig 'belegen' vegan kaasje:

Ingrediënten:
- 100 gram amandelmeel
- 100 gram geurloze kokosolie
- 25 gram edelgistvlokken
- tussen de 30 en 45 gram Marmite, afhankelijk van hoe Marmiterig je het wilt hebben

Warempel! Het lijkt wel een toetje!

Bereidingswijze:
1. Mix alle ingrediënten in de hakmolen van de keukenmachine of met de staafmixer tot een egale en gladde pap.
2. Bekleed de binnenkant van een kom of vorm ruim met vershoudfolie, zorg dat er meer dan genoeg folie over de randen hangt om het kaasje straks mee in te kunnen pakken.

3. Stort het kaasmengsel op de folie in de kom of vorm. Druk goed aan.
4. Vouw de vershoudfolie om de kaas heen en laat de kaas een paar uur opstijven in de koelkast.
5. Vouw de folie weer open en stort de kaas op een mooi bordje.
6. Klaar! Maak goede sier bij een borrel met dit kaasje, hou het voor jezelf of rasp het eens over pasta of pizza. Of over voorgekookte witlof die de oven in gaat, superlekker jonguh:

Witlof met "kaas", zoete aardappelpuree en kipstuckjes, dat smaakt goed ja!

Je kunt de kaas ook schaven, dan krijg je kaaskrullen, mooi hè?

Verhip! Het lijkt wel een hoedje!

Doei!

Pita vegan salami, rommelige pitabroodjes uit de oven

Hoi! Ik maak pita. Pita salami. Pita salami courgette. Ik dacht eigenlijk aan pizza, denk ik. Mijn brein sprak het woord 'pizza' verkeerd uit in mijn hoofd, namelijk als 'pita'. Aldus ontvouwde zich tussen mijn oren een plaatje van pita salami. De pitabroodjes kwamen me de oren uit. Op een goede manier en niet letterlijk. Dank je wel brein.

Bij een drogisterijketen in ons Duitse buurland verkopen ze vegan worstjes die Veggie-"Salami" heten. Ik kocht er twee van:

Verder kocht ik nog wat vegan beleg, vegan foundation, vegan vitaminetabletten en vegan handzeep. Ja dat is mooi hè? Allemaal bij de Duitse drogist hier vlak over de grens. Wacht! Voordat je denkt dat ik met déze dingen pita salami ga maken geef ik je hier de werkelijke ingrediënten voor het door mijn brein bij elkaar gemompelde gerecht:

- 4 voorgebakken pitabroodjes
- 1 courgette, in blokjes gesneden
- 1 gesnipperde ui
- 2 gesnipperde tenen knoflook
- 1 vers rawitpepertje in flintertjes (of minder, of andere peper, wat je wil)
- 2 salamiworstjes, in plakjes gesneden
- 3 eetlepels edelgistvlokken
- 3 eetlepels gezeefde tomaten
- (zee)zout en zwarte peper
- olijfolie om in te bakken

Het recept is vrij simpel, zoals je van mij gewend bent. Hier volgt een stapsgewijze en heldere bereidingswijze, zoals je ook van mij gewend bent. Wij eten met zijn tweeën van deze pitaschotel, jij ook? Jullie ook? Bedoel ik.

1.Verwarm de oven voor naar 180°C
2. Fruit de ui in olijfolie in een pan.
3. Bak de knoflook en peper even met de ui mee.
4. Veeg de courgetteblokjes in de pan en bak ook even lekker op.
5. Beolie een (ronde) ovenschaal waarin vier pitabroodjes passen zonder dat je de broodjes hoeft op te stapelen.
6. Meng edelgist, gezeefde tomaten en peper en zout naar smaak tot een lekker papje.
7. Snijd de pitabroodjes open en haal de helften los van elkaar. Leg de onderste helften in de ovenschaal.
8. Roer de salamischijfjes door de courgetteblokjes en verdeel het mengsel over de vier pitabroodonderkantjes in de ovenschaal. Dit mag lekker slordig, over de randen van de broodjes en zo, maakt allemaal niet uit, het belandt straks toch allemaal in van die monden waarin altijd alles stuk gaat.
9. Verdeel toefjes van het tomatenpapje over het courgettemengsel in de ovenschaal

10. Leg de vier bovenkanten van de pitabroodjes netjes op de onderkanten. Nou ja netjes, ik kan die onderkantjes niet meer echt zien dus ongeveer-netjes is ook goed. Ongeveer-netjes is het nieuwe slordig.
11. Schuif de schaal de oven in en wacht een minuut of 6.
12. Pak de schaal niet met blote handen uit de oven, zet hem op tafel en nodig je tafelgenoot uit tot het netjes opscheppen van een stuk pita. Dat wordt lachen! En smikkelen.

Doei!

Worstelbroodjes, veganistische worstenbroodjes van gemarineerde worteltjes en bladerdeeg

(Let op: onderaan dit verhaal vind je een overduidelijke en stapsgewijze bereidingswijze van deze worstelbroodjes!)

Hoi! Vandaag in de ring: wortels en bladerdeeg. In de ene hoek de gekookte en gemarineerde wortels, in de andere hoek de vellen bladerdeeg. De bel gaat, het gevecht begint. Het nog bevroren bladerdeeg draait ijskoud en doelbewust om de worteltjes heen. De wortels zweten peentjes, het is hun eerste gevecht en ze zijn ongetraind. In hun geur herken ik de marinade waarin ze een nacht hebben gelegen ter voorbereiding op dit gevecht:

- 4 eetlepels sojasaus
- 1 eetlepel ketchup
- 1/2 eetlepel mosterd
- 1 eetlepel edelgistvlokken
- een snuf nootmuskaat

Deze ingrediënten werden goed door elkaar gemixt en in een braadzak gegoten. Daarin overnachtten de

- 150 gram gekookte snoepgroenteworteltjes

een nachtje in de koelkast.

De wortels nemen angstig de oranje benen voor de

- vijf vellen bladerdeeg.

Het deeg ontdooit door de schattigheid van de kleine zweetpeentjes. De vellen lachen zich een breuk en vouwen zichzelf teder maar krachtig om de worteltjes heen. Ze omsluiten de overwonnen amateurworstelaartjes helemaal en gaan tevreden liggen.

Ik schuif een met bakpapier beklede rechthoekige worstelring met de worstelbroodjes snel de oven in (225 graden) en wacht een kwartier. Mijn worstelbroodjes zijn klaar. En lekker. Heel lekker.

Bereidingswijze maar dan in duidelijke taal:
1. Kook de worteltjes beetgaar.
2.  Mix een egale marinade van de soja, ketchup, mosterd, edelgistvlokken en nootmuskaat. Marineer de gekookte worteltjes een paar uur of een nacht in de marinade, ik gebruikte hiervoor een braadzak maar het kan ook in een schaal, kom of diep bord.
3. Verwarm de elektrische oven voor naar 225 graden.
4. Laat vijf plakjes plantaardig bladerdeeg ontdooien en snijd de plakjes doormidden.
5. Rol in elk half plakje bladerdeeg in de lengte wortels (zie volgende foto) en plak het deeg goed dicht om de worteltjes heen.

6. Leg de tien worstelbroodjes op een met bakpapier bekleed ovenrooster en schuif ze de oven in.
7. Wacht een kwartier, draai de broodjes op de helft van de oventijd een keertje om.
8. Haal de broodjes uit de oven, laat ze een beetje afkoelen of helemaal en smullen maar!

Doei!

Even een vluggortje met wortelsinaasappelstoof

Hoi! in het bakschap van de supermarkt staat vluggort. Ik heb daar nog nooit van gehoord dus ik check of het vegan is (ja!) en mik het het in mijn winkelmandje. Het is gepelde gerst (gort) die snel (vlug) op tafel staat, vlugge gerst, vlugge gort, vlug, vlugger, vluggort. Vooral geschikt voor het maken van nagerechten. Mooi. Dat wordt dan een hoofdgerecht.

De ingrediënten (voor twee personen):

- 100 gram vluggort
- 500 gram gekleurde wortelmix (schijfjes uit het koelvak, reeds geschrapt, gewassen en gesneden door derden)
- 1 ui
- 1 teen knoflook
- 1 klein vers pepertje
- 1 stukje verse kurkuma of een theelepeltje gedroogde kurkuma
- olijfolie om mee te bakken
- het sap van 1 sinaasappel
- 1 plantaardig bouillonblokje
- 1 handje (blanke) rozijnen
- 8 gedroogde abrikozen
- 1 snuf (pittige) speculaas- of koekkruiden
- 125 milliliter sojaroom (of andere plantaardige room)
- bosuiringetjes en reepjes gedroogde abrikoos ter decoratie

De bereidingswijze, in een aantal handzame en overzichtelijke stappen zoals je niet van mij gewend bent:

1. Kook de wortels kort in water om ze even iets zachter te maken. Giet ze af.
2. Zet een pan water op het vuur voor de vluggort.
3. Schil en snij ui, knoflook en kurkuma in kleine stukjes en de peper in ringetjes.
4. Verhit 2 eetlepels olijfolie in een (wok)pan en fruit de ui.
5. Fruit knoflook, peper en kurkuma ook, bij de ui.
6. Voeg de afgegoten wortelmix toe en bak alles nog even (3 minuten) op hoog vuur in den rondte.
7. Het water in de pan voor de vluggort kookt inmiddels wel dus kieper die gerst maar in dat water. Laat weer aan de kook komen en dan 15 minuten doorpruttelen.
8. Blus de wortels ondertussen af met het sinaasappelsap en kruimel er een bouillonblokje bij. Laat ook pruttelen.
9. Snij de abrikozen doormidden en strooi ze samen met de rozijnen en de koekkruiden bij de wortelsinaasappelstoof.
10. Als alles een kwartier heeft gesudderd giet je de room bij de wortels. De wortels stoven nog 8 minuten door terwijl je de vluggort afgiet en de tafel dekt.

11. Strooi nog wat bosuiringetjes en abrikozenreepjes over het stoofpotje.
12. Schep op en eet.

Linksboven op het bord pulled mushrooms uit mijn vorige blogpost.

Doei!

Pulled mushrooms, trek de herfst je bord op!

Hoi! Het dorp droogt op na een regenbui. Weerkaatste zonnestraaltjes zo klein als speldenprikjes schieten uit de druppeltjes die overal op liggen te trillen. Op de bladeren in de bomen, op geparkeerde auto's, op de terrastafel waaraan ik zit te schrijven, in de pan met de net aangebakken pulled mushroomreepjes. Nee, dat laatste klopt niet. Die druppels in de pan zijn van de hete olijfolie. De afbeelding hieronder is geen foto van een opdrogend dorp.

Van het volgende recept klaar je net zo op als mijn dorp na een regenbuitje. Schep de herfst op je broodje of bord. Maak pulled mushrooms van oesterzwammen. Lekker, veelzijdig, en klaar in een mum van tijd. Ik geef je een heel makkelijk recept. Als je het jezelf per se moeilijker wil maken dan kan dat, op veel manieren, maar in het geval van dit recept kun je de oesterzwammen eerst 20 minuten op bakpapier in een oven van 220 graden leggen voordat je ze uit elkaar trekt. Ik heb daar geen zin in. Ik heb trek. Dus ik trek die paddenstoelen al veel rapper uit elkaar.

Dit heb je nodig:

- 100 gram oesterzwammen
- 2 eetlepels sojasaus
- 2 theelepels bruine basterdsuiker
- 1 theelepel balsamico
- olijfolie om in te bakken
- chilislierten of cayennepeper of anderszins gedroogde peper, hoeveelheid zoals altijd naar smaak

1. Borstel de oesterzwammen schoon en snijd de voetjes eraf.
2. Trek de paddenstoelen in dunne reepjes uit elkaar.
3. Verhit een flinke eetlepel olijfolie in een pan.
4. Bak de zwammenreepjes al roerend drie minuten hard aan in de hete olijfolie.
5. Voeg de peper(slierten) toe en roer alles even om.
6. Voeg sojasaus, suiker en balsamico toe.
7. Roerbak alles even op hoog vuur en laat daarna even pruttelen op lager vuur.
8. Schep de pulled mushroom op een lekker broodje of op je bordje.

Ik schepte maaltijdsoep over de pulled mushrooms, dat verwacht niemand. Zie de allereerste foto van dit blogbericht. Een andere keer serveerde ik de zwammenreepjes naast een wortelgortsinaasappelstoofpotje, kijk maar:

Onverwachts? Misschien. Net als de herfst, die komt ook altijd als je hem niet verwacht. Of hij komt niet meer. Dat is meestal wanneer je hem wel verwacht. Dat ie dan niet meer komt. De herfst.

Doei!

Winterpeengebraad: gebraden wortel met rozemarijn

Hoi! Je kunt alles braden, ja hoor, ook winterpeen. En ja hoor, ook wanneer je winterpeen braadt, komt er een jus bij vrij waarmee je je aardappels, pasta, rijst, of wat je dan ook maar bij je wortelgebraad gaat serveren, kunt bedruipen. En dat justje, nomnomnom, dat is lekker!

Ik hak de peen in stukken. Hoe kleiner de stukken, hoe rapper ze garen. Als de rapper gaar is, zijn de bieten op. Geen beats in deze keuken vandaag.

De stukken peen braden aan in een eetlepel hete olijfolie en een klont margarine in een pan. Een gesnipperd uitje, knoflookteentje, pepertje en een takje rozemarijn compenseren het gebrek aan rijmwoorden van deze beatloze keukenrapper en bakken een minuut of drie op hoog vuur mee met de wortelbrokken.

Een slok whiskey sist over peen en smaakmakkers en draait even mee in de pan. Twee slokken water klokken erachteraan, evenals een bouillonblokje, drie eetlepels zongedroogde tomatenreepjes en een in stukjes gesneden tomaat. Het vuur gaat op een zacht pruttelstandje en de deksel gaat op de pan. Sudderen en pruttelen maar, worteltje en smaakkornuitjes!

Af en toe voeg ik nog een beetje vocht toe als de boel te snel verdampt in die pan. Na ongeveer een half uur zijn de wortelstukken gaar. Dat weet ik omdat ik een vork prik in een groot stuk wortel. Dat gaat heel gemakkelijk omdat de wortel lekker zacht is geworden. De peen is gebraden.

Lekker man! Ik serveer mijn winterpeengebraad met in eigen vocht opgewarmde, daarna afgegoten kikkererwten, macaroni en een salade. Ik laat kikkererwten en macaroni om beurten zwemmen in de jus op mijn bord en klop mezelf tevreden op mijn schouder. Lekker man!

De foto met de zwemmende macaroni is helaas mislukt, sorry voor het ongemak. De macaroni zwom naakt, dus jammer is het wel. Tenminste, als je van naakt zwemmende macaroni houdt is het jammer. Wanneer je niet gediend bent van naakt zwemmende macaroni foto's dan is het maar beter dat de foto te wazig was om te plaatsen. Dat wazige gaf trouwens wel weer een soft-erotisch effect, wat voor de mensen die wel van naakt zwemmende macaroni foto's houden misschien juist een goede reden zou zijn geweest om de mislukte foto hier alsnog te plaatsen. Maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Sorry.

Doei!

Ingrediënten voor twee personen:
- 1 grote winterpeen
- 1 eetlepel olijfolie
- 1 klont plantaardige margarine
- 1 gesnipperde ui
- 1 teen knoflook in stukjes
- 1 vers pepertje (of meer of minder, naar eigen smaak) in kleine stukjes
- 1 slok whiskey
- 1 plantaardig bouillonblokje
- 3 eetlepels zongedroogde tomatenreepjes uit een potje olie
- 1 in stukjes gesneden tomaat

In a cabin with groene bonen in tomatensaus

Hoi! Ik kook ook. Natuurlijk kook ik. En ik kook ook ook. Ook kook ik in vakantiehutten. Genoeg over jou nu, laten we het over sperziebonen hebben. En over mij. Ook over mij. Ik kook ook. Ik kook ook met sperziebonen soms. Deze keer bijvoorbeeld. In een cabin op een camping. Genoeg over sperziebonen, terug naar mij.

Ik heb de volgende ingrediënten:
- 200 gram sperziebonen, gewassen en gedopt
- 1 grote paprika, in dunne repen gesneden
- 1 grote dikke portobello, ook in repen gesneden
- 2 knoflOOKtenen, ook in reepjes
- 1/2 theelepeltje gemalen komijn
- ook een 1/2 theelepel kerriepoeder
- 2 theelepels sambal oelek (ook weer theelepels)
- 2 eetlepels pindakaas (wow helemaal nieuw dit, geen "ook" te bespeuren, nou op de "lepels" na misschien een beetje?)
- 1 pak passata (ook zo nieuw)
- 1 eetlepel (gelukkig, ook een eetlepel) agavesiroop
- 1 handje (nee, wat?!) pinda's (oh gelukkig, ook weer iets met pinda)
- mihoen voor 2 (2, ook 2, net als de eetlepels pindakaas en de theelepels sambal)
- ooklijfolie

Ook heb ik een pan, een braad/hapjespan waar een hele flinke guts olijfolie in kan. Die gaat er dan ook in en als ie heet genoeg is duikelen de sperzieboontjes over elkaar heen het glibberige kookbadje in. Op hoog vuur spetteren ze een minuut of drie lekker door de pan.

Kerrie, komijn en knoflook voegen zich bij de boontjes. Na een minuutje smaakwalsen, dribbelen paprika- en portobelloreepjes de pan binnen en sprinten ze een minuut of vijf door de bonen, olie en smaakmakers heen richting de eindstreep.

Sambal, pindakaas en passata remmen de enthousiaste panbedansers wat af.  Er wordt wat geprutteld, wat zoetgehouden met agavesiroop en nog wat meer geprutteld. In de loop van het pruttelen flitst er nog een handje pinda's in de pan.

Ondertussen wordt er ergens op de wereld ook een pannetje mihoen bereid. Laat dat toevallig nou net op het campingfornuis bij dezelfde cabin zijn als waar de sperziebonen, paprika- en champignonrepen hun eindspurt maken, nee maar, komt dat even gelegen!

We eten alles op. Wij winnen. We verliezen ook. Het eten is weg. Maar ook weer niet. Het eten is veranderd. Het zit in ons. Ook mooi. Ook niet mooi.

Doei!

Mihoen met een bloemkool-en-zwarte-bonenpannetje

Hoi! Campingkoken, ik hou ervan. We hebben een zak diepgevroren bloemkoolroosjes bij een ienieminiwinkeltje opgescharreld en onze uit Nederland meegenomen proviandkrat wordt op dit moment uit de auto getild. De buitenkeuken is opgebouwd, ik kan aan de slag.

Oh ja, joechei! Er zit nog gas in de fles die we vijf zomers geleden voor het laatst gebruikten. Nee klopt, wij checken dat soort dingen niet voorafgaand aan onze vakanties. Zo waren we vannacht tijdens een flinke hoosbui blij verrast dat onze tent na al die jaren nog waterdicht bleek.

Gaspit aan, pan erop, olijfolie erin, even verhitten en de bevroren bloemkool kan erbij. Duuuuuurt lang voordat de roosjes ontdooien. Het campingkookstel staat niet waterpas, ik dirigeer alle roosjes naar linksonder in de pan, daar waar de olijfolie samenklotst. Ik strooi lekkere hoeveelheden laos, kurkuma, citroengras, knoflookpoeder en cayennepeper over de bloemkool. Ik zet een pannetje water op het vuur. Daar kan straks mihoen in weken.

Hoera, de bloemkool is eindelijk ontdooid en zelfs ook warm, hallelujah! Vier eetlepels ananassap uit het blikje golven de pan in. Met name de hoek linksonder is weer favoriet. Mooi hè, hoeken in een ronde pan? Ik verbrokkel het bouillonblokje ook maar boven de hotspot. Ik roer even goed alles de hele pan door, ook rechtsonder, linksboven en rechtsboven zijn aan de beurt, niet per se in die volgorde.

Het blik zwarte bonen is uitgelekt en kukelt ook in de pan, evenals de stukjes ananas en een handje pinda's. Ja die pinda's lieten we in één beweging met de bonen en de ananas uitlekken. Geen idee wat er uit die pinda's gelekt is, misschien wel persoonsgegevens of gevoelige bedrijfsinformatie. Zouden ze lekker smaken, samen met bloemkool, persoonsgegevens en gevoelige bedrijfsinformatie? We zullen er vandaag niet achter komen.

Vandaag weken we genoeg mihoen voor twee in een pan vol gekookt water, gieten hem af en serveren hem met de bloemkool en zwarte bonen schotel. En we eten zeer smakelijk. Buiten op de camping. Lekker. Mmm.

Doei!

Ingrediënten:
- 450 gram bloemkoolroosjes (vers of uit de diepvries)
- 1/2 theelepel gemalen laos
- 1/2 theelepel gemalen kurkuma
- 1/2 theelepel knoflookpoeder
- 1/2 theelepel gemalen citroengras
- cayennepeper naar smaak
- 1 klein blikje ananasstukjes en
- 4 eetlepels van het sap van de ananas uit het blikje
- 1 plantaardig bouillonblokje
- 1 blik zwarte bonen (400 gram)
- 1 hand pinda's
- olijfolie om in te bakken
- mihoen voor twee personen

Coleslaw & carrotslaw sitting in the tree

Hoi!

Coleslaw and carrotslaw sitting in the tree
K-i-s-s-i-n-g!

Ja ik wil dus een coleslaw maken om mee te nemen naar een barbecue. De kool is in de winkel blijven liggen, gewoon bij de groente, op haar eigen plek, in de supermarkt. Dus daar ga ik. Niet terug naar de winkel, nee nee hoor, daarvoor ben ik te lui, ik heb vakantie zeg. Nee, ik maak gewoon een carrotslaw. Wortels heb ik wel. Die wilde ik door de coleslaw doen. Namelijk.

Het recept voor de coleslaw geef ik je ook wel, alleen dan zonder foto's, want die coleslaw maakte ik een tijdje geleden voor een andere barbecue en daar was het dan weer zo gezellig dat ik vergat foto's te maken van mijn salade. Niet dat het op de barbecue waar het hier vandaag om gaat niet gezellig zou zijn, nee nee, die barbecue is simpelweg nog niet begonnen en ik ben wel van zins mijn koolsla zonder kool op de gevoelige plaat vast te leggen alvorens die barbecue al dan niet gezellig wordt.

Daar ga ik. De ingrediënten voor de carrotslaw:
- 600 gram gewassen en geschrapte worteltjes
- 2 zurige appeltjes (ik haal ze uit eigen tuin, ze hangen daar nu al rijp te wezen alsof het half september is, maar Granny Smiths kun je bijvoorbeeld ook gebruiken)
- 5 dikke eetlepels vegan mayonaise
- 2 dikke eetlepels sojakwark
- 1 hand rozijnen
- 2 handjes walnoten
- 3 gewelde vijgen
- 1 hand rood-gele paprikareepjes uit een potje
- 1 flinke snuf gemalen kaneel
- zwarte peper
- zout/zeezout

Bereidingswijze:
1. De wortels en gewassen appeltjes draaien door de raspbladen van mijn keukenmachine.
2. De mayo en kwark zwieren door elkaar heen tot ik niet meer zie wie wie is, wat peper en zout naar smaak erdoorheen en dan danst de dikke dressing door de wortel- en appelsliertjes.
3. De vijgen snijd ik in kleine stukjes en meng ik met de rest van de ingrediënten door de wortelappelsalade.
4. Zwengel de barbecue maar aan, de carrotslaw komt eraan!

Dit is de foto waarvan je wist dat ie misschien zou komen maar dan net iets eerder dan je verwachtte, let maar op*.

Grappig, ik kom er achter dat coleslaw een Nederlandicisme in het Engels is. Dat ik het woord dan weer opnieuw leen van het Engels, dat vind ik dan leuk. Cirkel rond of zoiets. Nou ja, goed verhaal.

De coleslaw lijkt veel op de wortelsalade,de bestanddelen zijn:
- 1/2 Chinese kool
- 300 gram gewassen en geschrapte worteltjes
- 1 Granny Smith appel
- 5 eetlepels vegan mayonaise
- 2 eetlepels sojakwark
- 2 handen rozijnen
- 2 handen walnoten
- 2 handen zilveruitjes
- zwarte peper
- zout/zeezout

Bereidingswijze:
1. De gewassen kool, wortels en appel draaien door de raspbladen van mijn keukenmachine.
2. De mayo en kwark zwieren door elkaar heen tot ik niet meer zie wie wie is, wat peper en zout naar smaak erdoorheen en dan danst de dikke dressing door de kool-, wortel- en appelsliertjes.
3. De rest van de ingrediënten walsen door de coleslaw.
4. De barbecue wordt heel gezellig.

Ik probeer eraan te denken om vanavond tijdens de barbecue waarvan nog onduidelijk is of ie gezellig zal blijken te zijn geweest wat plaatjes te schieten van de carrotslaw*. Voor nu alvast een foto uit eigen tuin:

Doei!

Paprika's gevuld met een hemels bonenbrijtje

Hoi! Mijn ouders waren op bezoek en ik vulde wat paprika's voor ze. Vier rode paprika's om precies te zijn. Nee ik vulde er twéé voor hen, plus twee voor mijn man en mij. Ik stopte ze (de paprika's) vol met een puree van bonen en amandelmeel en nog wat dingen en serveerde ze (de paprika's) met nog meer bonen en een dikke vette salade. Die salade laat ik verder voor wat ze was: lekker genoeg om over te vechten. De paprika's handel ik hier af.

Ingrediënten voor vier personen:
voor het hemelse bonenbrijtje:
- 3 eetlepels black eyed beans uit een blik of pot (400 gram), uitgelekt
- 3 eetlepels limabonen uit een blik of pot (400 gram), uitgelekt
- 55 gram amandelmeel
- 4 eetlepels edelgistvlokken
- nootmuskaat naar smaak
- 1 theelepel zout
voor de rest:
- 4 paprika's
- 1 ui, in stukjes gesneden
- 2 tenen knoflook, in stukjes gesneden
- de rest van de black eyed en limabonen, uitgelekt
- cayennepeper naar smaak
- gedroogde oregano naar smaak
- zout
- olijfolie
- 4 eetlepels rood-gele paprikareepjes uit een potje
- 4 stukjes gemarineerde artisjok op waterbasis uit een potje
(Die twee laatste ingrediënten  zijn niet noodzakelijk maar zorgen wel voor een extra verrassinkje in die paprika dadelijk. Andere extra verrassinkjes kunnen zijn: noten, zongedroogde tomaatjes, een cherrytomaatje, een falafelballetje, een paar olijfjes, een kauwgombal of een verlovingsring. Pas op met die ring, slik hem niet door.)

De bereidingswijze:
1. Verwarm de elektrische oven voor naar 200°C.
2. Maak in de keukenmachine of vijzel of met een staafmixer of op welke manier dan ook gehakt van alle ingrediënten voor de hemelse bonenbrij.
3. Fruit ui en knoflook aan in olijfolie in een hete pan. Meng de rest van de bonen met cayennepeper, oregano en zout door de ui en de knoflook.
4. Was de paprika's en snijd de dakjes van hun behuizing. Zet ze rechtop in één of twee ovenschalen waar later nog iets bij past. Je kunt een dun plakje van de onderkant van de paprika's snijden voor meer sta-stabiliteit.

5. Schep in iedere paprika één eetlepel van de knoflook/ui/bonenmix, één eetlepel rood-gele paprikareepjes en één stuk artisjok.

6. Vul de paprika's verder op met de hemelse bonenbrij. Verdeel de hele brij op over de paprika's en zet de dakjes weer bovenop de paprika-appartementjes.

7. Verdeel de rest van de knoflook/ui/bonenmix om de paprikahuizen in de ovenschaal of ovenschalen heen en zet de schalen in de oven.

8. Het gerecht mag dertig minuten in de oven blijven staan, als je dat lekkerder vindt mag het ook langer. Haal wel alvast de dakjes van de paprika uit de oven als die beginnen te blakeren.

9. Opdienen maar die handel. De foto's doen misschien anders vermoeden, maar iedereen heeft ervan gesmikkeld hoor, echt waar. De saladestrijd leidde gewoon wat af, maar gelukkig had ieder zijn eigen paprika. Als dáár om gevochten moest worden had ik dit bericht misschien niet eens meer kunnen neerpennen,

Scheve ogen. Achteraf bezien was op dit moment al duidelijk te voelen dat er gevochten zou gaan worden om die salade.

Vechten om de salade.

Doei!

Baklava met gemberstroop en pecannoten.

Hoi! Zoet als de mier die hier aan onze wand hangt. Wees gewaarschuwd. Baklava.

Schilderij gemaakt door Kristel Buddeke

Landen van de Balkan tot het Midden-Oosten claimen dat zij hét enige echte recept voor baklava kennen. Ik maak zelf ook aanspraak op dit recept en presenteer u baklava met gemberstroop, pecannoten, amandelstiften, zonnebloempitten, rozijnen, pistachenootjes en koekkruiden. Jep. De enige echte baklava uit een klein dorpje op de grens tussen Twente en Duitsland. Glanerbaklava..

Wat heb ik nodig? Nou, ingrediënten, om mee te beginnen.

Voor de gembersiroop:
- 4 eetlepels gembersiroop, ik heb Caribische gembersiroop bij een toko gekocht, het is een siroop die bedoeld is om, aangelengd met water, te drinken. Andere gembersiroop mag je van mij ook gebruiken.
- 4 eetlepels water
- 165 gram fijne rietsuiker
- 2 eetlepels geconcentreerd sinaasappelsap uit zo'n plastic sinaasappeltje, zo'n zelfde flesje dat ze ook gevuld met citroensap verkopen
- 1 flinke snuf koek- en speculaaskruiden

Deze ingrediënten laat ik alvast in een pannetje op een heel zacht vuur opwarmen zodat alle smaken langzaam aan elkaar wennen en verbintenissen met elkaar kunnen aangaan.

Ik verwarm de elektrische oven baklalvast voor naar 190 graden en laat zes plakjes plantaardig bladerdeeg ontdooien. Tijd voor de rest van de ingrediëntenlijst:

- 6 plakjes bladerdeeg, dat zei ik al
- 50 gram gesmolten plantaardige margarine
- beetje bloem om aanrecht en deegroller mee te bestuiven
- beetje zonnebloemolie om in te vetten
- handje ongezouten geschilde pistachenootjes
Voor de vulling:
- 100 gram pecannoten
- 11 gram amandelstiften (of stukjes amandel)
- 20 gram zonnebloempitten
- 25 gram rozijnen
- 2 theelepels koek- en speculaaskruiden
- 2 eetlepels rietsuiker

Ik vermaal de pecannoten met de staafmixer. Je kunt ze ook vijzelen of hakken. Haklava. De rest van de vullingbestanddelen roer ik door de vermalen pecannoten.

Ik vet een rechthoekig bakblik in met wat zonnebloemolie en leg een op maat geknipt stukje baklavapapier op de bodem. Bakpapier bedoel ik. Dan smelt ik de margarine en bestuif schoon aanrecht en deegroller met een beetje bloem.

Ik rol een bladerdeegplakje uit tot het formaat van het bakblik en leg het op de bodem van het bakblik. Ik besmeer het plakje met margarine. Nog een plakje rol ik uit en stapel ik op de vorige. ook dit plakje krijgt een margarinebehandeling.

Dan gaat de helft van de vulling op het bladerdeeg in het baklavablik. Ik verspreid de boel gelijkmatig.

Weer twee deegvelletjes uitgerold en gestapeld op het notenmengsel. Ik vergeet ze niet in te smeren met margarine. Daar gaat de andere helft van de vulling in het bakblik en daarop nog twee uitgerolde bladerdeegvellen en margarine. Ik snijd de baklava in 16 stukjes.

Ik strooi  de pistachenootjes over de baklava en zet de schaal in de oven. Daar blijft ie een half uur staan bakkenlava.

Uit de oven gehaald giet ik de helft van de gemberstroop over de baklava. Dan wacht ik een half uur en giet de rest van de stroop eroverheen. Ik eet de baklava pas de volgende dag. Vier uur wachten is ook genoeg, als je dat kunt.

Hè hè dat recept is eindelijk opgetekend. Ik heb baklavakantie nu. De wijntjes van gisteravond maken me een beetje braklava dus je weet niet hoe ik er nu naar snaklava, naar die baklava. Als je trouwens nog een tic aan het recept wil toevoegen adviseer ik cognaclava. Dan wordt het een echte uitbraklava. Snijdt de stukjes goed tot de bodem door voor je ze serveert, dat voorkomt praklava. Het spul is heel heel heel heel erg lekker, het enige nadeel, het is plaklava. Hahaha wat een bak(lava)!

Doei!

Aalbessenjam met nectarines. Of nectarinejam met aalbessen.

Hoi! Komt een bes bij de fruitdokter zegt die bes: "Dokter ik baal overal van, ik denk dat ik een baalbes ben." "Welnee," zegt de dokter, "je aalt, je bent een aalbes." "Wat is alen dan?" vraagt de aalbes. "Dat weet ik niet maar het is vast en zeker iets leuks." En de bes huppelt weer naar buiten, fluitend, lachend en alend.

Samen met twee nectarines en fijne rietsuiker maak je heel snel een friszoete aalbessenjam.

Komt een nectarine bij de fruitdokter zegt die nectarine: "Dokter ik faal in het bes zijn, ik denk dat ik een faalbes ben." "Ja klopt," zegt de dokter, "als bes faal je stevig. Maar noem jezelf nectarine en je bent weer behoorlijk goed bezig!" En de nectarine huppelt weer naar buiten, fluitend, lachend en niet meer falend als bes.

Samen met een flinke tros aalbessen en fijne rietsuiker maak je heel snel een zoetfrisse nectarinejam.*

Ingrediënten:
- 129 gram aalbessen
- 2 nectarines
- 100 gram fijne rietsuiker

Ga je fruit wassen, ris de aalbesjes van hun takjes, snijdt de nectarines in kleine stukjes, doe fruit met suiker in een steelpannetje met een bodem die wat aankan, breng de boel aan de kook, roer goed door, zet het vuur laag en laat alles een half uurtje pruttelen. Laat afkoelen en eet op. Of doe de jam in een potje voor toekomstig gebruik.

Doei!

* Weet iemand waarom het woord nectarinejam met het enkelvoud van nectarine werkt en aalbessenjam met het meervoud van aalbes? Is dat omdat je van één nectarine al genoeg jam kunt maken en van één aalbes nog niet? Van één aalbes toch ook wel, als je heel heel heel klein bent en snel vol zit? Van één nectarine toch ook niet, als je heel heel heel veel trek hebt of zo groot bent dat die nectarine voor jou net een aalbes is en je van een aalbes niet eens weet dat ze bestaat omdat ze zo klein is dat je haar niet ziet. Of is het aalbesjam? Of nectarinesjam? Nou ja, ik hoor het wel als iemand het weet!