Bietencarpaccio uit de oven

Hoi! Ik wist niet dat carpaccio naar een schilder is vernoemd. Vittore Carpaccio, zoek maar op, zijn werk werd tentoongesteld in Venetië op het moment dat de eigenaar van Harry's Bar het gerecht bedacht voor een aan bloedarmoede lijdende gravin. Harry's Bar in Venetië, ja daar zit ook weer een heel verhaal achter, over een Amerikaan, geldnood en vriendschap, zoek ook maar op, is best een leuk verhaal. Maar niet mijn verhaal.

Bloedarmoede kun je trouwens prima bestrijden en liever voorkomen door genoeg groente en fruit te eten, meneertje van Harry's Bar. Wisten mensen dat vroeger nog niet soms? In mijn carpaccio niks geen ossenhaas, dieren zullen niet leegbloeden op mijn bestelling, over armoede gesproken, nee nee!

Mijn verhaal gaat over sjoelstenen. Carpaccio wordt vele malen dunner gesneden dan de dikke plakken biet die ik hier in de oven schuif. Mijn man stelt voor om het gerecht boeren-bietencarpaccio te noemen. Dat vind ik niet netjes naar mijn in de agrarische sector werkzame medemens toe. Ik noem ze sjoelbieten.

Goed wat hebben we nu? Een schilder, sjoelstenen en de volgende ingrediënten:

- 500 gram voorgekookte rode bietjes in 30 dikke plakken gesneden
- walnotenolie
- gemalen komijn
- gemalen kaneel
- sesamzaadjes
- crema di balsamico
- zout
- peper

Ik schuif alle sjoelbieten op een met bakpapier beklede sjoelbak. Ovenplaat bedoel ik, niet sjoelbak. Ik wil straks niet horen dat je een kapotte stoof of een afgebrand huis hebt omdat je de sjoelbak in je oven hebt proberen te duwen. A la Vittorio Carpaccio pak ik een keukenkwastje dat ik in de walnotenolie dip. Ik verf alle sjoelbieten walnoot.

Komijn, kaneel, sesamzaadjes, peper en zout strooi ik in grote snuffen over de bewalnotenoliede sjoelstenen heen. Over de bieten dus hè. Niet dat ik van het weekend bij je langskom om een potje te sjoelen en dat dan je sjoelstenen helemaal onder de kruiden en de walnotenolie zitten.

Het kruiden kun je het beste naar je eigen smaak doen. Komijn is mijn lievelings dus daarvan dwarrel ik relatief veel. Ik ruik zelf ook een beetje naar komijn, vooral na het sporten. Maar misschien wist je dat al lang.

Na het kruiden plop ik op ieder sjoelbietje een toefje crema balsamico. De ingedikte balsamico azijn zit in zo'n fles waaruit je de crème kunt knijpen alsof je, alweer a la Vittorio Carpaccio, verf uit een tube wringt. Kijk, zo zien de bietenplakjes eruit voor ze de oven in gaan:

De met sjoelstenen gevulde sjoelbak gaat de sjoelbakoven in. Bakken, ongeveer een half uur, op 180 graden.

Lekker. Als hapje of als onderdeel van een maaltijd.

Doei!

Linzensoep met courgette, paprika, tomaat, komijn en rozemarijn

Hoi!

"Ben je uitgegeten? Er is nog wat soep hoor!"

roept mijn man me achterna terwijl ik door de keuken richting de badkamer loop.

"Troep!?" roep ik terug.

"Nee soep!"

"Oh! Ik hou helemaal niet zo heel erg veel van soep. Ik weet ook niet waarom ik het telkens maak, soep! Ach wat lullen ook, ik weet het wel. Om er (stok)brood of broodjes met beleg bij te kunnen eten."

"Ja weet ik!" antwoordt mijn man.

Een lepel van deze soep paradeert over je tong met een meterslange sleep aan smaken. Mijn man heeft er weet ik hoeveel borden van gegeten. Ik één. Wát een overheerlijk excuus om al dat stokbrood met hummus, plantaardige kaas en kruidenboter te eten was dit zeg. Hier komt het recept.

Ingrediënten:

- 1 ui, in ringen
- 1 stukje verse groene peper in ringetjes
- 1 rode paprika in repen
- 2 minicourgettes of een grote of zo, in schijfjes verdeeld
- 1 tomaat in dunne plakjes
- 1 tak vers geplukte rozemarijn
- veel komijnpoeder
- 2 plantaardige bouillonblokjes
- 400 gram linzen uit pot of blik, uitgelekt en  afgespoeld
- 1 limoen
- olijfolie om in te bakken
- zout

Bereidingswijze:

Fruit de gesnipperde ui, bak de groene peper even mee, zo ook de rode paprika. Voeg de courgette, tomaat en de tak rozemarijn toe, zwier die nog even een rondje of drie vier door de sissende pan en giet er 1 liter water op. De bouillonblokjes verkruimel je boven de pan. Zorg dat de deksel niet op de pan zit wanneer je dit doet, anders proef je er niets van later.

Als de soep kookt voeg je de linzen en het sap van de limoen toe. Laat alles nog even doorwarmen en smaakpruttelen op een zacht vuurtje. Je kunt er nog wat extra zout bij doen.

Zet de pan op tafel tussen al je lievelings broodzaken en belegwaar, smul van de smaken, verslik je niet in die tak rozemarijn, die kun je er ook best even uitvissen voor je de soep serveert zeg, wat is dat nou! Linzensoep met komijn en rozemarijn, wat een rijm, dat moet wel lekker zijn.

Doei!

Droomsoep van knolselderij

Hoi! Mijn man murmelt met zijn ogen dicht dat die knolselderijsoep toch wel zo lekker was. Slaapt ie nog? Maakt niet uit, die soep was ook lekker. Ik pen het recept wel even neer:

- 1 halve knolselderij, gewassen en in kleine stukjes gesneden
- 2 in stukken gesneden uien
- 2 tenen knoflook in stukjes
- 1 centimeter gesneden verse peper
- 2 plantaardige bouillonblokjes
- 150 gram oesterzwammen
- olijfolie om in te bakken
- peper en zout

Ui fruit aan, in twee eetlepels olijfolie, knoflook en peper ook even, knolselderij bakt erbij tot de stukjes wat makkelijker inprikbaar zijn met een vork, gekookt water stroomt in de pan tot alles net onder staat, bouillonblokjes plonzen onder en alles pruttelt tot het smaakvol en zacht is.

Ondertussen bakken de oesterzwammen heel hard bruin en zo knapperig als maar kan in hete olijfolie. Peper en zout dwarrelen eroverheen.

Ik pureer de soep met een staafmixer. Ze is zo dik als puree, ik hou ervan. Sorry puree, sorry soep, ik vind jullie dik op een mooie manier, maar dat zal niet helpen, wel? Het ligt niet aan jullie, het ligt aan mij, ik maak jullie dik, is dat een troost dan? Enfin, als je dunnere soep wil kun je haar aanlengen met water en nog even doorwarmen, ik doe dat niet en leg de oesterzwammen op de dikke soep.

We gingen eten en nu is het de volgende ochtend en lig ik naast een man die over deze simpele soep droomt. Mooi man.

Van de andere helft van de knolselderij maakten we trouwens ovenfrietjes, die aten we bij de soep.

Zondagochtend. Ik ga koffie zetten. Geniet van een mooie dag.

Doei!

Zonnebloempittenkaas, een zonnig kaasje met pit

Hoi! Haha ja joh ik had echt een super leuk blogbericht geschreven over zonnebloempitjeskaas hier maar ja er ging iets mis, met wifi, met opslaan, met mij. Jammer dan, ik heb er wel pret van gehad, van dat niet meer bestaande stukje tekst. Jammer voor jullie. Ik boor jullie al gauw een lachsalvo of drie door de neus, sorry.

Trouwens, weet je dat je hele lekkere kaas kunt maken van zonnebloempitten? Ik vermoedde dat dus al wel. Nou ja, geen echte kaas-kaas natuurlijk, dat zou raar zijn, voor een veganist, om te maken, met melk en stremsel en zo.

Waarom ik plantaardige dingen 'kaas', 'paté', 'kip'(stukjes) of 'konijnenbouten' blijf noemen? Dat is een goede vraag.

Zo kan ik ergens aan refereren. Naar iets verwijzen dat mensen die gewoon zijn om vlees en zuivel te nuttigen herkennen. Dat ze op mijn: 'stukje cashewnotenkaas? Of misschien een toastje met kapucijnerpaté?' kunnen reageren met 'ja lekker, ik ben wel benieuwd hoe zo'n plantaardig notenkaasje smaakt of hoe een veganistisch bonenpateetje smeert'. Het zijn tenslotte de vlees - en zuiveleters die ik wil bereiken met mijn veganistische lekkernijen. Die veganisten hoef ik echt niet meer over te halen. Die gaan ook wel voor een pittensmurrie met kokosolie of een gekruide bonenprut. En laten we wel wezen, als je echte kaas-kaas gaat omschrijven aan de hand van wat er werkelijk aan je prikkertje hangt dan krijg ik daar ook niet echt trek van hoor. Liever notensmurrie met gistvlokken dan allerhande koeienlichaamssapjes met kalfjesmaaginhoud. Toch? Ahum, zullen we dan maar een kaasje maken dat misschien wel een kalfje en zijn moeder spaart?

De ingrediënten:
- 250 gram zonnebloempitten
- 4 eetlepels edelgistvlokken
- 3 a 4 eetlepels geurloze kokosolie
- 1 eetlepel mosterd
- 3 eetlepels sojayoghurt
- nootmuskaat naar smaak
- gemalen komijn naar smaak
- gemalen kurkuma naar smaak en kleur, kaaskleur
- peper naar smaak, zwarte of cayenne of verse
- 1 theelepel zout
- optioneel: 1 dikke pluk gedroogde chilipeperslierten

De zonnebloempitten laat je drie uur in water weken of vijf minuten in kokend water koken. Welke optie je ook kiest, giet de pitten af. Dan gaan ze met alle andere ingrediënten behalve de chilipeperslierten in de keukenmachine. Laat de hakmolen draaien tot je een zo glad mogelijk papje hebt. Vervolgens roer je er de gedroogde chilipeperslierten doorheen, als je die in huis hebt. Heb je ze niet in huis?  Werk dan met zwarte peper uit de molen bijvoorbeeld, of doe er al eerder, vóór het glad draaien, cayennepeper of verse peper door.

Dan druk je het goedje in een met vershoudfolie bekleed bakje of vormpje, dekt het kaasje af met folie en laat het in de koelkast een uur of drie opstijven. Haal het bakje uit de koelkast, verwijder de afdekfolie en stort het kaasje op een aardig plankje. Voila. Zonnebloempittenkaas. Heerlijk. Blokjes bij de borrel of smeren dan wel schaven op de boterham.

Konijnenbouten? Nou ja, misschien kom ik er nog wel eens op terug.

Doei!

Nachtfeestpasta met twee sauzen

Hoi! Op een mooie ochtend in augustus stond er op mijn bureau op kantoor een grote kunstof bak vol met cherrytomaatjes. Ik vroeg me af wie deze rode rakkertjes was vergeten mee te nemen na een heimelijk feestmaal in een leeg kantoor. 's Nachts zou dat dan geweest zijn, dat feestmaal. Net als op kostscholen in kinderboeken van vroeger. Dan kwamen die kostschoolkinderen in het geheim samen in de gymzaal of soms zelfs ook bij het buitenzwembad van de school en dan hadden ze allemaal iets lekkers meegenomen. Ze aten hun buiken rond en kletsten, speelden en zwommen de hele nacht. De volgende dag waren ze niets waard en misselijk van alle snoep, koek en ander lekkers. Toffe leerkrachten knepen een oogje toe, de vervelende docenten probeerden ze te betrappen en dat lukte ze soms wel en soms niet.

De tomaatjes zagen er heerlijk uit en het verbaasde me echt dat ze niet op waren gegaan tijdens dat kantoorfeest die nacht in augustus. Toen aan het eind van de dag niemand zich gemeld had na herhaalde oproepen via mail en door de intercom, besloot ik de bak tomaatjes mee naar huis te nemen.

Het waren wel vijftig stuks! Vijftig! Ik maakte daar snel en simpel een pure, beetje zoetzure pastasaus van:

- 50 cherrytomaatjes
bakte ik vijf minuutjes op gematigd vuur in
- 2 eetlepels olijfolie met
- wat zout en
- 1 theelepel gedroogde dille en ik strooide er
- 2 theelepels rietsuiker door. Ik liet de boel rustig en niet te lang stoven zodat de tomaatjes licht gekarameliseerd raakten. Ondertussen kookte
- 200 gram fussilli gaar in een pan vol water. Ik bluste de tomaten af met het sap van
- 1 halve citroen, en daar moest ik het maar mee doen. Nee dat is niet waar, Ik maakte nog een pastasaus:

- 1 gesnipperde uitje,
- 1 knoflook in stukjes en
- 1 halve verse versneden peper fruitte ik in
- 2 eetlepels olijfolie, liet daar
- 450 gewassen verse bladspinazie in slinken en
- 50 gram zelfgemaakte zonnebloempittenkaas in smelten.
Eén pasta, twee sauzen, ik at ze los van elkaar, én gecombineerd over de fussilli, allebei de varianten waren niet te versmaden.

Morgen zet ik die lege plastic bak op het bureau van die collega met zijn groentetuin. Met een briefje erin: "volgende keer je collega's ook uitnodigen."

Het recept van de zonnebloempittenkaas vind je door op 'hier' te klikken. Hier dus. Nee 'hier'. Je kunt trouwens ook wel andere plantaardige kaas of room gebruiken ofzo, zie maar.

Doei!

Veganistisch vakantievoer deel 4: Kaiserschmarrn

Hoi! Kaiserschmarrn. Mislukte pannenkoek. Pannenprak. Ik had het zelf kunnen verzinnen. Maar iemand is me ongeveer een eeuw geleden al voor geweest. Dat je lekker pannenkoeken gaat bakken en dan per ongeluk meteen ál het beslag in één keer in de pan laat lopen. Alle beslag gelijk op, en die allereerste pannenkoek mislukt altijd dus daar sta je dan, woedend achter je pan. En wat doe je dan? Het beste er van maken, zo goed als je kan.

Dat beslag zou ik dan gemaakt hebben van
- 350 milliliter vanillesojamelk
- 180 gram bloem
- 2 eetlepels rietsuiker
- 3 eetlepels zonnebloemolie
- gemalen kaneel
- 1 zakje bakpoeder

Dat zakje bakpoeder zou ik niet bij me hebben gehad in mijn vakantiehuisje maar ik zou het wel aanraden dus ik zou het gewoon erbij noemen in de ingrediëntenlijst.

Ik zou vrolijk een koekenpan verwarmen, wat zonnebloemolie verhitten in diezelfde pan en dan dus per ongeluk al dat beslag er in één keer in laten glijden. Dan zou ik op de keukenvloer gaan liggen trappelen en schreeuwen en jammeren en als ik dan weer opstond zou ik de randen van de pannenprak in de pan wat los proberen te krijgen. En als de bovenkant van de rommelkoek gestold zou zijn, zou ik hem omdraaien.

Even zou ik nog wachten maar dan zou ik met mijn spatel die hele vervloekte prakschnitzel aan stukken hakken. En dan zou ik denken, hé wacht eens even, deze rotzooi is nog geen verloren zaak! En dan zou ik nog wat extra olie in de pan kletsen en de stukjes pannenprak lekker rondom bruin en hier en daar ook knapperig bakken!

Met trots zou ik het resultaat uit de pan over twee kommetjes verdelen en bestrooien met rietsuiker, rozijntjes en kaneel. In elk kommetje een grote lepel sojavlatoetje erbij en ik zou er een keizerlijke naam voor verzinnen, keizerrommel of zoiets maar dan beter denk ik.

Maar goed, Dat proces heeft iemand anders lang geleden al helemaal doorlopen dus waar heb ik het over. Ik zou gewoon smikkelen van de Kaiserscharrn waar ik tot dan toe alleen maar jaloers naar had kunnen kijken in al die Alpenboerderijen waar we deze zomervakantie neerstreken voor een Radler of een vlierbloesemsiroopje.

Doei!

Veganistisch vakantievoer deel 3: lauwwarme sperziebonensalade

Hoi! Lunchtijd. Zin in salade. Lauwwarme salade. Nee. Ik heb nooit specifiek zin in lauwwarme salade. Salades worden soms gewoon lauwwarm omdat ik niet ga zitten wachten totdat dingen zijn afgekoeld. Zo ook vandaag niet. Want het is.....furkaaaaansie (vakantie). Hoezo? Juist in de vakantie heb ik tijd om te wachten tot dingen zijn afgekoeld. Klopt. Maar "het is furkaaaaaaansie" is altijd een steekhoudend argument onder alle omstandigheden en overal.

Dus ja ik was dat kropje sla en centrifugeer het droog en ja ik giet daar een eetlepel of twee rozemarijnknoflookolie overheen en ja ik meng daar nog zongedroogde tomatenreepjes en stukjes avocado door en ja tot dusverre valt er weinig af te koelen dus wacht even.

Vind je het goed dat ik je baby sla? Opeet, bedoel ik, dat ik je baby opeet. Dat ik je babysla opeet. Bedoel ik. Echt. Ik ben veganist, weet je nog.

Ik fruit een ui in twee eetlepels olijfolie, voeg daar 200 gram net niet gaar gekookte sperziebonen aan toe, strooi rijkelijk, echt rijkelijk, met knoflookpoeder en kerrie, bak de boel een minuut of zeven op hoog vuur, strooi met zout en stort de boel op een bord.

Daar besprenkel ik het lekkers met sinaasappelsap uit zo'n plastic sinaasappeltje, vers sap zou ook kunnen, maar het is furkaaaaaansie, citroensap is ook een optie, vers of uit zo'n plastic dingie, want het is furkaaaaaaansie.

Ik laat het even afkoelen, maar niet te lang dus want het is furkaaaaaansie, en dan doe ik de bonen bij de babysla in de bak en gaan we smikkelen. Want het is furkaaaaaansie.

Doei!

Ingrediënten voor twee furkaaaaaansiegangers:
- 1 kropje baby romaine sla
- 2 eetlepels rozemarijnknoflookolie
- 5 zongedroogde tomaatjes in reepjes gesneden
- 1 avocado in stukjes of reepjes gesneden
- 1 gesnipperde ui
- 200 gram net niet gaar gekookte sperziebonen
- 2 eetlepels olijfolie om in te bakken
- knoflookpoeder
- kerriepoeder
- zout

Veganistisch vakantievoer deel 2: Aardappels, koolrabi en barbecuejus, een Hollandsch stamppotje tussen de Alpen

Hoi! Meer vakantievoer. Ik gebruik vandaag meer kookpitten dan één en dus ook meer dan de vorige keer. Plus mijn echtgenoot. Of nou ja, hij helpt me. Dat is misschien niet hetzelfde als dat ik hem gebruik. Eerder gebruikt hij mij dan nog. Ohohoh want wat vind ik het toch altijd leuk om te koken in zo'n vakantieparadijshuis roept ie altijd. Klopt ook wel, ik roep het zelf ook, eerder en harder nog zelfs, maar toch hè.

Hij dopt 500 gram sperziebonen en schilt een kilogram lokaal geoogste aardappels. Die dingen gaan schoongewassen koken in twee pannen water op twee pitten. Ikzelf schil ondertussen een koolrabi.

De helft daarvan snijd ik in dunne kleine schijfjes en verdeel ik met dunne en kleine schijfjes geschilde appel, wat gebroken walnoten en rozijntjes over een schaaltje. Om de gebroken walnoten wat te troosten sprenkel ik er wat balsamico overheen.

Als de aardappels al wat zachter zijn gekookt dan gaat de andere koolrabihelft in grove stukken meekoken met de aardappels in de pan. Als die sperziebonen intussen naar wens beetgaar zijn geworden, zoals in het geval van bij mij in de vakantiekeuken, zet het vuur eronder dan rap uit verdorie.

Ik bak een gesnipperde ui en en wat stukjes verse peper naar smaak fruitig in een klatsj olijfolie.  Een klatsj is ongeveer een eetlepel of twee denk ik en het gebruik van 'fruitig' op deze manier zal wel incorrect zijn maar ik denk dat je toch wel weet wat ik bedoel dus dan hoeven we het er eigenlijk ook gewoon niet over te hebben. Ik plens een scheut water en een enorme klots barbecuesaus plus een whiskeyflesdopje whiskey bij de ui en peper en laat het geheel prettig pruttelen op een vredelievend vuurtje. Verdraaid verrukkelijke en eenvoudig te fiksen vakantiejus. Dat ik daar niet opgekomen ben. Oh wacht. Daar ben ik nou net wel op gekomen dus ja. Ok.

Als de tijd daar is en de aardappels en koolrabi gaar zijn: afgieten, stampen, nootmuskaat-zout-en-peper erdoor dwarrelen, een lepel sojaboter erdoor roeren, boontjes afgieten, lekker lekker, aan tafel! Jus over stamppot en of boontjes schenken en eten maar.

Doei!

Ingrediënten voor twee vakantiegangers:
- 500 gram sperziebonen
Voor de stamppot:
- 1 kilogram aardappelen
- 1 halve koolrabi
- 1 eetlepel sojaboter
- nootmuskaat
- zwarte peper
- zout
Voor de koolrabisalade:
- 1 halve koolrabi
- 1 appel
- 1 handje walnoten
- 1 handje rozijnen
- balsamico
Voor de jus:
- 1 ui
- verse peper naar smaak
- 8 eetlepels plantaardige barbecuesaus
- 1 scheutje whiskey
- olijfolie
- genoeg water om tot de juiste jussubstantie te komen

Veganistisch vakantievoer deel 1: Courgette-linzenschotel, een handzaam eenpansgerecht

Hoi! Het eerste dat ik doe als ik zo'n vakantieappartementkeuken binnenkom rond kokenstijd? Een ui in kleine stukjes snijden natuurlijk, wat anders? En dan hop een flinke klots olijfolie in de pan, de pit aan, ui erin, afwachten hoe dit fornuis werkt, hoe snel die inductie, reductie, fuctie, non-fictie, keramiek, halogeen, haloweetikveel opwarmt en reageert, oh, dit fornuisje is langzaam. Mooi. Zo hoort dat op vakantie. Snijd ik rustig een flinke centimeter verse peper in ringetjes en kieper ik die erbij.

Voorts heb ik nog een verse courgette in de vakantiebepakking zitten dus die snijd ik ook in stukkies en mik ik in de pan. Ik laat het allemaal maar lekker even bakken in die pan terwijl ik de rest van de voorraad onderzoek. Aha! Een enorme pot linzen! Ik wil niet opscheppen of zo, ja dadelijk wel natuurlijk, als het eten klaar is, maar die pot linzen is echt groot hoor. Hij heeft een uitlekgewicht van maar liefst 400 gram. En uitlekken zal ie. Het vakantiehuis heeft gelukkig een vergiet. Ondertussen verkruimel ik een stuk of tien walnoten, die ook in de een of andere vakantietas zaten, boven de pan.

Ze spoelen de linzen af! Nee hoor. Ík spoel die linzen af. Zé zitten lekker met een bier op de vakantiebank. "Ze" als in "mijn man."  Ik hou er van, op vakantie, die klassieke rolpatroontjes. Maar alleen op vakantie hè, alleen op vakantie. De linzen gaan in de pan en ik roer de boel wat om en om. Aha! Ras el hanout. Een flinke zak. Zo'n kruidenmengsel waarvan ik na één maal gebruik vergeet dat ik het in huis heb. Dat soort dingen gaan altijd mee op vakantie ja. Dus hoppakee, twee eetlepels ervan door de linzencourgettepret gedraaid en doorbakken die hap. Eén pak passata en een verkruimeld blokje bouillon erbij. Roeren, roeren, stoven, smaak laten trekken, proeven. Het mist iets zoets. Ik stuif er wat gemalen kaneel en twee staafjes rietsuiker doorheen en laat het verder sudderen.

Kan ik ondertussen nog even een avocado pellen en in schijfjes snijden, wat cherrytomaatjes halveren, die bestrooien met wat van die gedroogde bruschettakruiden waarvan ik ook altijd vergeet dat ik ze in huis heb, sprenkelen met een knoflook-rozemarijn olijfolie die ik me niet meer heugde totdat ik de keukenkastjes en -plankjes omkeerde voor de vakantieproviand, en goed doorroeren zodat de bruschettakruiden wat verzachten door de olijfolie en het vocht van de tomaatjes.

Tja en dan heb je toch al gauw een heel erg lekker eenpansgerecht op je eettafel in je vakantiestulpje voor je neus staan. Dit kan dus ook gemakkelijk op de campingtafel terechtkomen, op de camping met je één-, twee-, hooguit driepits butagasstelletje wankelend op rotsbodempje of duinpannetje. Goed te doen en heel goed binnen te houden.

Doei!

Ingrediënten voor twee smulpapen voor de courgette-linzenschotel:
- 1 ui
- 1 centimeter verse peper
- 1 courgette
- 1 pot linzen (uitlekgewicht 400 gram)
- 10 walnoten
- 2 eetlepels ras el hanout (Marrokaans kruidenmengsel)
- 1 pak passata (500 milliliter)
- 1 plantaardig bouillonblokje
- gemalen kaneel naar smaak
- 2 theelepels rietsuiker
Ingrediënten voor het avocado-tomaatslaatje:
- 1 avocado
- wat cherrytomaatjes
- gedroogde bruschettakruiden
- lekkere olijfolie en olijfolie om in te bakken

Vlug vegaan voer voor de snelle chef

Hoi! Wat doet een veganist die geen zin heeft om te koken? Koken. Maar wel heel rap en met een zak voorgesneden groenten, een pot soep en een karton plantaardige kipstukjes.

Eigenlijk moet ik vragen: wat doet een veganist die geen zin heeft om te snijden? Zin om te koken heb ik wel. Het snijden van dingen is mijn drempel. Ik kan dat haten. Tegenwoordig laat ik mijn keukenmachine vaak het snijwerk doen. Mijn man doet ook graag de mis en place voor me als hij daar tijd voor heeft. Maar daarvan is vandaag geen sprake en ik heb ook geen zin om de keukenmachine aan te slingeren.

Dus maak ik ongevraagd sluikreclame in mijn ingrediëntenlijst en laat ik nagenoeg kant en klare producten het werk voor me doen terwijl ik demonstreer hoe je als planteneter gauw en gemakkelijk een gezond maal in elkaar flanst. Patat halen kan altijd nog.

De ingrediënten voor twee van herbivoren naar achteren:
- zonnebloemolie
- 1 zak met 400 gram voorgesneden Japanse wokgroente met sojabonen en paksoi
- 1 verpakking vegetarische kipstuckjes
- 1 pot aqua cotta Toscaanse herderssoep a 400 milliliter
- 1 pot kikkererwten van 400 gram
- 2 knepen currysaus
- gemalen cayennepeper
- knoflookpoeder
- optioneel wat rijst voor veeleters

En verder wijst het zich best vanzelf. Toch? Ok. Ik kan het nog wel even snel uitspellen dan. Groente wokken in olie in de ene pan, kipstuckjes knapperig en bruin bakken in olie in een andere pan, soep onverdund door de groentes roeren, kikkererwten, curry, peper en knoflookpoeder naar smaak erdoor, even laten pruttelen, eventueel wat rijst koken tijdens dit alles, alles opdienen, opscheppen en opeten maar.

Misschien ga ik wel sparen voor een stuk of tien, twintig keukenmachines. Dan kan ik een restaurantje beginnen namelijk. Hoef ik niets meer te snijden. Restaurant In De Snijdende Keukenmachine noem ik het dan. Ben benieuwd of dat publiek trekt.

Doei!

Gastblog: Frites Magiques

Hoi! Ik presenteer: een gastblog. Geschreven door mijn vader. Mijn vader heeft mijn friet zuur"vlees" vele malen bereid en tot in de puntjes geperfectioneerd. Ik vroeg hem daar eens over te schrijven. Dat deed hij, lees maar hieronder. Als je nou zelf ook denkt van 'hé, maar die kaneelbilletjes heb ik inmiddels beter onder de knie dan mevrouw Vegaan met Die Banaan zelf', of 'zo'n plantaardige paella kan nog wel wat verbetering gebruiken', schroom niet en klim in de pen, stuur me tekst, foto's en uitleg en wie weet ben jij de volgende gastblogger hier.

Geertjan Buddeke

Frites met zuurvlees maar dan zonder vlees. Pure magie!

Niet alleen het eten van Doriens frites met zuurvlees, maar dan zonder vlees, is een onvergetelijke culinaire ervaring. Het bereiden ervan is een evenzo wonderlijke beleving. Jawel! Intussen heb ik al een aantal malen dit gerecht gefabriceerd. Een keer puur alleen voor Anneke (moeder van Dorien) en mijzelf. Wij waren meteen om. Een tweede keer voor de bedenkster en haar man (risico's ga ik niet uit de weg). Goed bevonden, yeah! En onlangs voor Kristel, zus van bedenkster en haar lief, Richard. Sprakeloos, pas na een glas wijn kwam er weer geluid uit. Magisch wah? Dat laatste is een typisch Limburgs stopwoordje.

Het begint eigenlijk al met het verzamelen van de ingrediënten voor dit gerecht. Natuurlijk, je voelt het aankomen! De combinatie staat garant voor de zo vertrouwde smaak van frites zuurvlees, maar dan spannender. Magie! (Toevoeging van vlees zou het alleen maar verknallen.) Magisch om tijdens het koken gaandeweg te ontdekken dat het gewoon kan. En dan het absolute magische hoogtepunt: het moment dat ik de zonnebloemolie al mixend bij de sojamelkmosterdagavasiroopappelazijn doe.

Mensen wat er dan gebeurt! Een welhaast psychedelische (1967: Lucy in the Sky with Diamonds) ervaring: Een hemelse luchtige wonderbaarlijke explosie in slow motion met als uiteindelijk resultaat: een prachtige naise, niks mayo maar helemaal vega. En dat is dan nog alleen maar het begeleidertje.

Omdat ik geen slaafse volger ben van wat dan ook, dus ook niet van recepten, doe ik er een flinke bos verse gesneden bieslook door trouwens.

Het volgende magische moment is de reactie van de gasten die het gerecht voorgeschoteld krijgen. Waauw, wat is dit? Hoe kan dit? Lekkerder dan vroeger! Frites zuurvlees? Ga toch weg man! Dit is veel lekkerder. Nooit meer frites zuurvlees, nee doe mij dan dit maar! Mag ik nog wat? Nee het is nu op, er zijn grenzen ja.

Geertjan Buddeke hier in beeld (links) met zijn eigenhandig geperfectioneerde Frites Magiques

Zelf noem ik me een hoofdzakelijke vegetariër met regelmatige terugvallen, veroorzaakt door prikkels uit de buitenwereld (zeker niet door denkfouten of zwakheden in mijzelf). Maar terugvallen in de oorspronkelijke frites zuurvlees zal niet meer gebeuren. Ook magisch toch?

Een nieuwe naam voor dit gerecht zou ik aanbevelen. Zonder vlees erin: Frites Magiques: een magisch gerecht, ook voor iedereen die niet wil geloven dat het kan: frites zuurvlees zonder vlees.

Doei!

Voor alle frites magiques recepten in dit blog klik hieronder:

- de beste friet zuurvlees ooit
- smoor op Limburgs zuurvlees-smaak
- zure witte peperwieven
- pannenkoek friet zuurvlees

Koolbladeren met goddelijk avocadomoddertje en hemels romige paprikabrij

Hoi! Dat je zin hebt om te bloggen over de maaltijd waarvan je nog niet eens weet of ie zal komen want ik ben net thuis en heb nog niet in keukenkast of koelkast gekeken of er wat in huis is maar dat ik toch alvast begin te schrijven. Loop even mee anders. Dan geef ik eerst de kat haar voer.

Eens kijken. Een Chinese kool, een struik basilicum, een gele paprika, een ui, avocado. Ik zet de oven aan op de hoogste stand. Chinese koolbladeren laat ik even baden en droogtrommelen in mijn slacentrifuge. De helft van de bladeren gaat op een bebakpapierde bakplaat en befoezel ik met olijfolie, peper en zout.

De andere helft... weet ik nog niet. Wacht.

Ik wok ui, knoflook en verse peper aan in hete olijfolie en voeg er stukjes gele paprika aan toe. Qua kruiden mm... Ja nou doe maar komijn, kurkuma en djahé. Naar smaak. Da's bij mij dus vet veel kruidselwaar ja, dat is waar. In de pan dus, daar. Dat is waar. En zout. Ook naar smaak. Ik vind ook nog een blik gekookte tuinbonen van de toko. Die zien er uit als bruine bonen maar smaken zo niet. Het is een klein blik waar niet op staat hoeveel grammen erin zitten. Ik hoop geen. Straks staan er allemaal teleurgestelde mensen voor mijn blik bonen die hun gram komen halen zeg. Maar goed die bonen gaan ook in de pan. Uitgelekt en afgespoeld en wel.

Het is tijd om dat bakblik vol bezoedelde kool in de oven te schuiven nu trouwens. Dat doe ik dan ook. En ik maak even een sausje van twee avocado's, een klauw basilicum, een eetlepel citroensap, een eetlepel agavesiroop en zout naar smaak. In de keukenmachine verdraai ik dit alles tot een dik groen paradijselijk moddertje.

Die kool ligt nu vijf minuten in de oven dus die bladeren draai ik even om. Nog vijf minuten bakken en ze zijn om op te eten zo lekker.

In die pan met paprika, ui, bonen, knoflook, peper en kruiden schenk ik vier eetlepels sojaroom en schep ik een eetlepel hagelslag. Ik warm alles nog even lekker door.

Nu heb ik dan rauwe en gebakken koolbladeren, hemelse avocadoprut en romige bonenpaprikabrij. Aan tafel wordt dat dan proberen, combineren, interpreteren en interfereren geblazen. Alles past bij elkaar dus fouten worden er niet gemaakt. Zie hier een voorbeeldbord.

Doei!

Ingrediënten voor twee:
- de gewassen bladeren van 1 Chinese kool
- 1 ui, gesnipperde
- 1 teen knoflook, in kleine stukjes
- 1 vers pepertje in flintertjes
- 1 paprika in blokjes
- 1 blik gekookte tuinbonen
- 2 avocado's
- 1 hand vol basilicum
- 1 eetlepel citroensap
- 1 eetlepel agavesiroop
- 4 eetlepels sojaroon
- 1 eetlepel pure chocoladehagelslag
- olijfolie om in te bakken
- komijnpoeder
- kurkuma
- djahé
- zwarte peper
- zout

Heb je wel eens een bloemkool gewonnen? Bloemkoolsaus. Bloemkoolragout.

Hoi! Laatst won ik een bloemkool. Echt waar. op de markt, bij de fruitkraam. Ik kocht fruit en mocht vervolgens een lootje trekken. Waarschijnlijk hadden ze iets te vieren. Dat een appel eindelijk wel eens ver van de boom viel, of een kers 'm van de taart gepeerd was, ik weet het niet, ik trok een lootje en daarop stond: "1 bloemkool". Die bloemkool mocht ik ophalen bij de naastgelegen groentekraam. "Ik win normaal nooooooit iets!"(Dat zeggen mensen altijd als ze een prijs winnen, leerde ik van een collega.)

Ik maakte die dag een bloemkoolpastasaus een veganistische mac&cheese waardig. Ik serveerde de saus over spaghetti: ik kookte mijn prijsbloemkool (ik win normaal echt noooooit iets hoor) helemaal kapot gaar en pureerde haar met drie eetlepels edelgistvlokken, 1 theelepel zout, nootmuskaat (10x heen en weer raspen), en flink wat gemalen laurier, knoflookpoeder en gemalen mosterdzaad. Deze saus ging probleemloos over de spaghetti en belandde in geen tijd in onze magen. Spag&cheese. 

Vandaag maak ik ongeveer zoiets maar ik noem het een bloemkoolragout met champignons in paprikavormige ragoutbakjes. Maar ik maak er ook nog penne rigate bij, anders hou ik saus over. Ts, yeah right, alsof ik hier in huis ooit iets over hou van het avondeten (ik hou normaal noooooooit iets over). Nee maar goed, wel fijn als er genoeg vulspul is om in de saus te verdrinken. Hier gaan we, het recept.

Ingrediënten:

- 1 halve bloemkool, gewonnen, gekregen, geplukt, gevonden dan wel gekocht

- 1 gesnipperde ui

- 1 fijngesneden teen knoflook

- 1 pepertje in kleine stukjes

- 2 a 3 eetlepels olijfolie waar je in mag bakken

- 1 tak verse rozemarijn, uit mijn tuin bijvoorbeeld

- 250 gram champignons,in plakjes gesneden

- 2 eetlepels edelgistvlokken

- 1 theelepel zout of meer

- nootmuskaat naar smaak (10 keer heen en weer raspen bijvoorbeeld)

- 1 eetlepel sojaboter

- 100 milliliter amandelmelk

- 2 paprika's, onthoofd en schoongesneden en gemaakt van binnen en van buiten

De halve bloemkool gaat in roosjes verdeeld in een pan water koken tot ze zacht is. Een ui in snippers, een teen knoflook in stukjes en een pepertje in flinters bak ik in twee eetlepels olijfolie fruitig tot ik er een tak verse rozemarijn en 250 gram in plakjes gesneden champignons bij doe. Dan bakt de boel nog even door tot slinkende champignonschijfjes aan toe zeg hé potverdikkeme de bloemkool is echt supergaar en zacht nu, ik giet haar af. In de keukenmachine ermee, samen met de rest van de ingrediënten (edelgist, zout, nootmuskaat, sojaboter, amandelmelk).

Pureren maar, en hop, door de champignons in de pan geroerd. 

De twee paprika's laat ik even opwarmen in een hele hete oven. Mijn oven staat op 250 graden, nog niet zo lang, en daar gaan de paprika's zo'n tien minuten in, als er wat begint te blakeren haal ik de paprikavormige ragoutbakjes uit de oven, schep ik in elk bakje wat bloemkoolragout met champignons en doe de dakjes weer op hun paprikahuisjes. De rest van de ragout meng ik goed door gare en afgegoten penne rigate.

Onze kat is lichtelijk teleurgesteld in de paprikavormige bakjes. De naamgeving is dan ook enigszins verwarrend. De bakjes zijn inhoudelijk ook van paprika. Hoewel de inhoud van de bakjes qua vorm dan weer uit bloemkoolsaus bestaat. Dat heeft poes kats niet door.

De in ragout verdronken penne rigate kan kats goedkeuring gelijk wegdragen. Maar poes draagt liever de pasta zelf weg en eet 'm op. Maar ja, zij mag noooooooit iets.

Doei!

Vanillecitroentaart met kokosroom en blauwe bessen

Hoi! Ik maak een taart. Goed? Een taart met sojavanillevla, een touch van citroen en een blauwe bessen topping. Jahaaa, daar zeg ik wel u tegen hoor! En dat is wederzijds, terecht. De dag dat een taart geen u tegen mij zegt eet ik een hoed op. Een hoed van taart, welteverstaan.

Daar gaan we dan.

- 113 gram plantaardige boter en
- 85 gram donkerbruine zachte rietsuiker

klop en kneed ik als een dolle tot een zoete smurrie. Dit kan ook met een elekrieke mixer of in een keukenmachine gefikst worden natuurlijk. Ik voeg de volgende zaken toe aan de zoetige derrie:

- 200 gram bloem
- 1 halve theelepel zout
- 1 theelepel citroengras

en meng de boel tot een mooi deegje. Dit deegje druk ik in een ingevette siliconen hartvorm die in de oven (180 graden) kan en ook mag van mij en wel een kwartier, mits ik de vorm halverwege uit de oven haal, omkeer en omgekeerd terug in de hartvorm weer in de oven schuif. Ja dat is even een gedoetje maar ik heb twee van die snijplanken die groot genoeg zijn voor deze hartvorm dus dat gaat allemaal goed. Voor de meebakkers: veel succes en wijsheid met omkeren, het komt allemaal wel goed schatjes.

Ik meng ondertussen
- 1 eetlepel maizena in
- 2 eetlepels koud water

en voeg dit toe aan een kom vol:

- 1 pak sojavanillevla
- 4 eetlepels citroensap
- 2 theelepels citroenrasp
- 1 theelepel vanillearoma
- 30 gram bloem
- 1 eetlepels maizena

Deze hele boel staafmix ik, zet ik dan even twee minuten in een magnetron op 700 watt, staafmix ik dan nog even om lekker op te kloppen, zet ik nog 1 minuut in diezelfde magnetron en op datzelfde vermogen en laat ik afkoelen. Dat duurt dus best nog een tijdje, dat afkoelen, dus je zou ook kunnen overwegen om deze vulling eerst te maken alvorens je met de taartbodem aan de slag gaat. Maar dat is aan jou.

Dan giet ik de vanillevlacitroenvulling op de taart bodem in mijn hartvorm, zet de taart nog dertig minuten in de naar 180 graden verwarmde oven en laat het gebak helemaal afkoelen in de koelkast. Ik wacht een nacht, dat kan vast sneller.

Na die nacht klop ik kokosroom op, spatel deze over de taart en druk er veel blauwe bessen in. De taart is klaar. En lekker. Zo lekker dat ik vergat een foto te nemen van een stukje taart waar je dan aan de zijkant zo mooi de verschillende laagjes kunt zien. Jammer. Maar lekker dus.

Doei!