Vegaan met die banaan!

Hoi! En hiep! Blij dat ik geen werkelijk talent voor ziek zijn heb. Ja ik ben weer een gezontekontje, jiehoe! Gelijk de keuken in. Dat spreekt voor Zich. Zich sprak terug: maak maar couscous, daar hou ik van. Zich zelf trok zich terug in een hoekje en keek toe hoe ik sneed, hakte, roerde en bakte. Hakkerdehakhakhak. Enkel venkel waar ik nu aan denkel. Nee goed. Ik bedoel dus gewoon dat ik die knol venkel aan stukken hak en de dilleachtige pluissprietjes die eraan hangen ook bewaar. Dat is hip op zich, ook volgens Zich. Garnering en decoratie zijn hippe sjizzel deze dagen. Hoptsjoptsjop, tsjopperdietsjoptsjop. Ik snijd wat groentes in schijven, plakken, sneden en medailles. Alles en ieder voor Zich, die zich in zijn hoekje zit te vergapen aan mijn keukenbezigheden. Een aubergine, een avocado, twee trostomaten, een rode ui, allemaal worden ze geschijfd dan wel geplakt. Zich een glaasje inschenkend vraag ik hem of ie het naar zijn zin heeft. Op zich wel. Maar Zich is

Hoi! Even snel een klein hapje op de zondagochtend. Heel simpel, lekker bij de borrel of een tapasmaaltijd. Ingrediënten: - 1 grote zoete aardappel in blokjes, partjes en stukjes - 250 gram gerookte tofu in blokjes - paar gedroogde vijgen in dunne reepjes - speculaaskruiden - zout - olijfolie - crema di balsamico - agavesiroop - paar blaadjes verse basilicum Die grote zoete aardappel gaat in blokjes, partjes en stukjes gedrenkt in olijfolie en bestrooid met speculaaskruiden en zout in de oven. Gewoon tot de blokjes gaar zijn, ik denk zo'n drie kwartier op 200 graden Celsius. De blokjes tofu marineer je intussen in genoeg crema di balsamico, agavesiroop naar eigen zoete smaak en heel fijn gesneden snippertjes basilicumblaadjes. En wat zout. Als de aardappels gaar zijn en de tofu gemarineerd is maak je stapeltjes. Blokje tofu, reepje vijg, stukje aardappel en een prikkertje door het geheel. Klaar. Verder niets, geen grapjes, geen overpeinzingen. Volgende keer we

Hoi! En getverdrie. Werd vanochtend ziek wakker na warrige dromen over inslaande asteroïden en filmische vluchtpogingen in ternauwernood niet crashende voer- en vliegtuigen samen met mijn echtgenoot. Thee. Op de bank. Onder een dekentje. Met een film. The Maze Runner. Ik heb hem net uit. Nu wil ik het vervolg zien. Is dan ook een trilogie dus het zal wel. Bleeeergh! Maar ik moet wel iets eten. Mijn buik praat al een hele tijd tegen me. Ik heb alleen nergens zin in. Er is geen fruit in huis. En geen man. Alleen de kat. Ik eet geen kat. Misschien heb ik de fut om wat groente te snijden en te bakken tot een warme salade. Dat zie ik wel zitten. Om te eten. Niet zozeer om het te maken. Ik ga het toch doen. Hier. Twee tomaten. Een kontje aubergine. Een klein uitje. Hoptsjoptsjoptsjop. Grof, slordig, snel gehakt. Even liggen tussendoor. Weer op. Pannetje op vuur. Wat cashewnoten in de pan. Als het een beetje naar popcorn gaat ruiken: eetlepel olie van zondiggedroogde tomaatjes erbij

Hoi! Ik dacht ik kan net zo goed ook nog even wat schrijven over de donderallesmaarindepan-soep die ik gisteravond haastig als een konijn met een zakhorloge voor elkaar fikste. Waarom zoveel spoed? Ik dacht dat ik ging sporten. Maar nee. Na de soep was ik uitgeteld, opgebrand en afgewakkerd. Geen sport, geen blog, geen beweging meer in me te krijgen. Gewoon aan toegegeven dus. Lekker lekker, lekker moe. Ik zie hier dus een hartje in de pan. Ik zie vaak hartjes in allerlei dingen. Ik hou dan ook heel erg veel van liefde. Behalve het hartje ligt er hier heel duidelijk ook ui, knof en peper in de hete olie. De Backing Flavours laten weer van zich geuren! Maar ook zien we wat andere smaakmakkertjes liggen. Zoals daar zijn reepjes zonnespectrumgedroogde tomaatjes, verse rozemarijnblaadjes gerist van een takje uit eigen kruidentuin en een flinke dot gedroogde dilletopjes. Als de geurlinten door de keuken waaieren, bakken we er nog even de tomatenpartjes, de broccoliroosjes en broccoli

Hoi! Ik las ergens dat broccoli niet ademt, maar hijgt. Meneer Broccolistronk ziet dan ook een beetje geelgroen vandaag. Gisteren waren hij en zijn broer al van hun gemeenschappelijke plastic supermarktjasje ontdaan. Zijn broer is al op, die ging gisteren in een dondermaarvanallesindepan-soep. Minestrone, mag je zo'n soep zo noemen? Nu ontdoet mijn man meneer B. van zijn roosjes. Ze zijn uitgedroogd en ruiken raar. Ze verhuizen naar de groenbak. Zo. Mijn man schilt mevrouw Töffel (de aardappels.) Ik schil meneer B. Samen gaan ze in water op een vuur, gaar koken. In een mok ligt een clubje dadelvriendjes in een sloot netvandekookaf-water in de week bij te komen van de week. Ze hebben niet door dat de week nog niet afgelopen is. Of ze hebben vrijdags vrij. Wat erbij? Basilicum, er is nog een handje verse blaadjes, gezouten pinda's, pepertje, knoflookje: zij klonteren gezellig samen onder mijn vijzelknots: Een flinke dosis olijfolie windt zich op in een pan. Als

Hoi! Afgelopen zaterdag kookte mijn zus voor ons. We logeerden bij haar en haar vriend omdat we naar de Southern Blues Night gingen. In Heerlen was dat. Mijn man speelde daar basgitaar in de band van Joep Pelt . Gave show, dolle avond, wilde nacht. Maar voorafgaand aan de feestelijkheden zorgde mijn zusje voor een stevige plantaardige bodem. Dit geïrriteerde duo heeft mijn zus gemaakt. Dat doet ze. Verhalen maken. En personages. Typetjes. In klei. Ook in schilderijen, tekeningen, andersoortige kunststellages en textielcreaties maakt ze sproken, spoken, karakters, wervelwinden, draaikolken, fabeldieren, middernachtsvliegeniers, overdagse vuurvliegjes, wonderbovenwonderberen, onderjebedbakvissen, overgrote spelekabouters, ondergewaardeerde reuzenelfjes, fantasieloze sprookjesmieren met veren op hun handschoen, blauwloze kleurenspeakers, overdreven grijze muizen, doorgewinterde paradijsvogels in bikini's op ski's, en wat al niet meer zijderupsen die hun zijde nooit zullen afs

Hoi! Erg veel zin om deze fool's cheese of klaterkaas te maken dus ik kook twee aardappels zacht (200 gram) en maak er kaas van met 100 gram wortel uit een pot, 1 eetlepel water, 3 eetlepels olijfolie, een theelepel zout, klein kneepje citroensap, 3 eetlepels edelgistvlokken, wat knoflookpoeder, cayennepeper en mijn staafmixer. Vet! Het werkt goed dit spul! Ik hou zelfs onze kat ermee voor de gek! Daar komt vast nog eens een keer een klaterkaasfondue uit voort, joechei! Om nog maar te zwijgen over mac and fool's cheese! En nu? Ok. Verwarm de oven maar voor op de hoogste stand. Ik maak pizzadeeg. Van 250 gram zelfrijzend bakmeel want ik heb geen bloem meer. Wel een nepbloem nog ergens misschien maar die is van hout, dat wordt geen pizzabodem, denk ik. Bakmeel dus met een zakje gist, twee eetlepels olijfolie, 125 milliliter lauwwarm water en wat zout. Ik heb alles eerst met een lepel gemengd en vervolgens met mijn handen gekneed. Geen zin in de mixer. Ik dacht dat i

Hoi! Gisteren. Spaghetti met pesto en tomatensaus. Doodeenvoudig. Mijn lievelingssmaken. Pesto, dressing en tomatensaladetje: - flink veel verse basilicum - handje noten naar keuze, ik had iets gemengds - dikke teen verse knoflook - klein vers rood pepertje - 3 eetlepels olijfolie (ik lepelde ze uit een potje waar zongedroogde tomaatjes in zaten) - zout - 1 extra eetlepel olie - 1 eetlepel balsamicoazijn -  2 stevige trostomaten - 5 cherrytomaatjes - 5 zongedroogde tomaatjes - 1 eetlepel kappertjes Ik maakte alle bestanddelen tot en met het pepertje kapot met de staafmixer. Vanaf toen liet ik de olijfolie lepel voor lepel meedraaien met het mixcircus. Langzaamaan werd alles een mooi, felgroen, geurend eenheidspapje. Ik dacht er gisteren zelf helemaal niet aan, dat heb je soms, dat je brein wat op slot zit, maar deze pesto is ideaal om in een vijzel te prepareren natuurlijk.  Ik had mijn brein misschien wel kunnen ontsluiten door te vijzelen. Maar dan had ik er dus in

Hoi! Mijn man noemt mijn blog vandaag in zijn maandelijkse column in de Huis aan Huis Enschede. In het kader van passie. Pal naast de column wordt geadverteerd door een slachthuis. Vind ik dat ironisch? Ja, kneiter. Kan ik er om lachen? Nou, ik grimlach. Ik hou van ironie maar dit doet toch ook wel een beetje pijn. Ach, leven en laten leven, was mijn eerste gedachte. Die uitdrukking vind ik in deze context zo mogelijk nog ironischer. Maar goed, het slachthuis dus, ik laat er liever niemand naartoe brengen. Daarom, en in het kader van verbeter de wereld begin bij jezelf, maakte ik een veganistisch pindakaasje. Het recept dat ik volgde is gebaseerd op het recept van een Frans cashewnotenkaasje van de website vegetus.nl. Dat kaasje werd, oh de non-ironie, gemaakt van cashewnoten. Ik gebruikte gezouten pinda's, 150 gram. Die aardnootjes liet ik 9 uur lang in water overdaggen. Ja, je kunt ze vast ook laten overnachten, maar bij mij was het klaarlichte dag toen ik de noten liet spet