Vegaan met die banaan!

Hoi! Ik zet een kop thee en een bakje wasabibollen voor mijn man zijn snufferd, bind een keukenschort voor en zet een pan met een liter water erin op het vuur. Mijn man knikt goedkeurend. Hakken zal ik. Knoflook, verse peper, ze gaan eraan, in kleine stukjes. Een bosui raffel ik rap in ringetjes. En de oesterzwammen, geborsteld en ontvoet en wel, worden ook fijn gehakt. Fijn. Dat water op het vuur kookt. Ik haal de pan van het vuur en doe de rijstnoedels erin. Vier minuten hebben ze nodig in hun hete bad. Daarna gaan ze in een vergiet, oh vergiet, overgiet ik ze met koud kraanwater en laat ze uitlekken. "Gehaktwaren, zorg goed voor jezelf, en voor elkaar." Na het horen van deze woorden vliegen de oesterzwammen, knoflook, peper en bosui elkaar woedend in de haren, zoals dat hoort aan het einde van een goede talkshow. Bospaddestoelenbouillon, agavesiroop en citroensap proberen de gemoederen te bedaren maar worden meegesleurd in de worsteling. Ik geef de rijstnoedeltj

Hoi! Dorstig naar koffie en hongerig naar hartig word ik wakker. Gevoelige voeten van het dansen. Feest geslaagd. Nogal. Mijn man is al weer de weg op, hij moet ergens spelen op een festival. Hoef ik alleen voor mezelf te zorgen deze brunch. Mooi. The heat is on. Oven op 220 graden graag. Ongeveer een derde van een ui hak ik in stukjes. Het kleine teentje van de knoflookbol (er zit altijd wel een heel klein teentje aan zo'n knoflookbol, soms zelfs meer dan een) snijd ik ook wat fijner. In de hakmolen ermee, tezamen met een halve eetlepel kokosolie, een eetlepel amandelmeel, een eetlepel edelgistvlokken, een half theelepeltje paddestoelenbouillon en zout en nootmuskaat naar smaak. Alles hakken, op een broodje smeren, broodje tien minuten in de oven laten opwarmen, broodje uit de oven halen, schijfjes tomaat ertussen proppen, sojalatte ernaast zetten en smikkelen maar. Een heerlijk cheesy brunchbroodje voor de vrolijk verfeeste veganist. Hap! Doei! Ingrediënte

Hoi! Weet je nog? De bijna perfecte gehaktballen van 3 juni 2015? Geeft niks hoor. Ik doe toch een nieuwe poging Daartoe verzamel ik: - 1 grote eetlepel lijnzaad - 7 eetlepels havermout - 2 eetlepels HP sauce - 1 eetlepel sojasaus - 1 halve aubergine - 1 uitje - 1 teen knoflook - 1 stukje verse peper - 1 theelepel zout - laospoeder - gemalen citroengras - 3 eetlepels amandelmeel - 2 eetlepels zongedroogde tomaatreepje uit de olie - zonnebloemolie De lijnzaadjes maken het zwaarste werk. Ik timmer en wrijf met al mijn kracht minstens tien minuten om ze tot brij te vijzelen. Sorry lijnzaadjes, you gotta take one for the team sometimes. Zeven eetlepels havermoutvlokken, krijg die nog maar eens in een bakje tegenwoordig. "Neeheeee, wij moeten áltijd in zo'n bakje, laat me raden, er stroomt zo de een of andere plantaardige melk  over ons heen met een scheut zoetigheid, saaaaaai, nee, wij blijven lekker thuis vandaag, series kijken." Ik sleep ze aan hun ore

Hoi! Ik ga groene kidneybonenballetjes maken. Koude. Koude past wel bij dit weer. Dus ik giet zo'n blik flageolets af en zet een grote pan vol water op het vuur voor pasta. Fusilli. Oh en de oven gaat ook aan. Hoogste stand. Eerst warm te worden pastabegeleiders wat aandacht schenken. Een courgette? Ja heel warm, gelijk goed geraden. Ook een halve ui. Beide worden in stukjes gesneden en in een ovenschaal gelegd. Ik verflinter er ook nog twee teentjes knoflook bij en een stukje verse gele peper. Niet te veel van die peper want heel scherp. Als mijn man kookt en hij treft een extreem sterke peper dan vertelt ie daar honderduit over trouwens. Over een peper die zo heet is dat je er metaal mee kunt smelten. Of dat je maar met een peper naar je oog hoeft te wijzen en de bal floept eruit. Deze peper is zo heet dat ie een goed tegenwicht zal bieden aan de koude bonenballen. Anticlimax wel hè? Meld je maar bij mijn man voor een heter verhaal. Goed. Ik hak een handje walnoten fijn me

Hoi! Farro had ik nog in huis laatst, met kerst was dat. Dus daar maakte ik toen een voorgerecht van voor vier personen. Die farro kan ook best vervangen worden door een andere graanachtige. Ik kwam de foto's van het gerecht net tegen en toen dacht ik "hé, dat recept leg ik nog even vast!" Of ik dat letterlijk zo dacht, nee ik denk het niet, ik denk nooit zo letterlijk denk ik. Of zo woordelijk. Of in zinnen. Ik weet eigenlijk helemaal niet zo goed hoe ik denk. Alles door elkaar denk ik. Beelden, sferen, kleuren, woorden, zinnen, letters. Dus misschien dacht ik het toch wel letterlijk zo woordelijk in die zin die ik hierboven "citeerde".Mogelijk dacht ik het net gewoon "hardop" hier, in dit relaas. Ik denk veel en vaak hardop. Volgens mijn man ook. Denken. Daar moet ik eens over nadenken. Ander verhaal. Ik herinner me dat ik nog 150 gram farro tegenkwam in de keukenkast terwijl ik op zoek was naar de couscous die ik eigenlijk voor deze entree w

Hoi! Ik dop en was 500 gram sperzieboontjes. Weet je dat ook weer. Doei! Grapje. Hoi! Ik dop en was die boontjes dus. Doppen, mh, is het niet veel eerder ontdoppen? Ik pak het etymologisch woordenboek erbij. Niks. Doppen staat er niet in. Ik pak een ander etymologisch woordenboek. Weer niets. In het Vreemdewoordenboek komt "dopplereffect" het dichtst in de buurt. Oké, dan maar het wereldwijde web raadplegen, wacht. Doppen (pellen): doppen ww. ‘van dop ontdoen’. Mnl. eyer ... ghedopt ‘eieren gedopt’ [1400-50; MNW]; vnnl. doppen ‘van de dop ontdoen’ [1540; WNT]. Afleiding van dop. (Bron: etymologiebank.nl) Ja mooi, dat verklaart helemaal niks. Goed ik heb mijn boontjes gedopt. Ik dop mijn boontjes wel vaker. Mijn man dopt ze ook wel eens, mijn boontjes, ik hou daarvan, zo'n kerel die mijn boontjes dopt. De bonen gaan in water op het vuur, 5 minuten koken. Ook breng ik 250 gram gewassen en gesneden boerenkool in ruim water met een half bouillonblokje erin aan de

Hoi! Boerenkool en zoete aardappel staan zoetjes naast elkaar gaar te koken op het fornuis. Heb ik mooi twintig minuten de tijd om de oesterzwammen lekker op te bakken met ui, knoflook en verse peper. Ik ben alleen thuis. Ik hoor iets. Wat is dat? Ik zet de pianosonates van Beethoven wat zachter. Ssst. Een soort geritsel. Het komt bij de deur naar boven vandaan. Ik ga kijken in het kleine halletje. Het geknisper klinkt uit de kast onder onze trap. Voorzichtig trek ik de saloonachtige deurtjes van de kast open en reik naar het lichtknopje dat rechts om de hoek zit. Wow wow WOW wat de frits!!!?? Ik sta midden tussen de reuzegrote snippers ui, knoflook en verse peper! En had ik al iets gezegd over die sequoiaboom van een rozemarijntak op links?! Tot aan mijn knieën in een spetterende laag olijfolie. Gek. Ik voel niks. Gelukkig maar. Oei, daar komen de oesterzwammen, als wolkenkrabbers zo groot. Ik verschuil me half onder een stuk reuzenui. En het licht floept aan on