Vegaan met die banaan!

Hoi! Ik was van plan een dikke vette romige ragout voor bij mijn schattige bladerdeeghartjes te maken en dat is gelukt! Waarom dat uitroepteken? Alsof ik verbaasd ben? Nou ik had sojaslagroom gekocht voor door de ragout maar dat kartonnetje room staat nog ongeopend in de koelkast? Vergeten? En de ragout is al op? Schoon op? De ragout was verrukkelijk? En slanker dan gepland dus? Mooi hè, hoe zo'n vraagteken de verbazing tot een irritant trutje maakt?

Over die schattige bladerdeeghartjes moet ik niet zo enthousiast dom lullen trouwens. Dat zijn gewoon mislukte pasteibakjes. Ach nou mislukt, mislukt, ze zijn niet diep genoeg geworden. Ik hou van diep. Als iets diep is past er al gauw veel in, ga maar na.

Ben erg benieuwd wat er nu allemaal aan dieps door je hoofd gaat. Goed. Jouw hoofd, jouw diep, gaat me niets aan. Waarschijnlijk wil ik het niet eens weten. Jawel, ik weet zeker dat ik het toch wil weten als ik het niet wil weten. Ja hou op. Zeg het maar, ik ben fiks nieuwsgierig n…

Hoi! Ik ren over mijn aanrecht met mijn aardappelschilmesje in de aanslag. Hahaaa, een halve kilo aardappelen op mijn weg, tsjikkediedeeeejaaa woepwoep, geschild! En hakkerdediejakkedidappel, gehakt, gewassen en in een laag water in een kookpot op het fornuis! Ik ben heel klein trouwens, formaatje speldenknop, anders kan ik niet over mijn aanrecht rennen. Ook ben ik heel sterk, snel en slim, maar dat was altijd al.

Ik spring op een reuzensnijplank en ontwijk stuiterend een hakmes dat een reeds geschrapte winterpeen in kleine stukjes hakt, kijk me hupsen. Op een blokje peen reis ik mee naar een pan met weer een laagje water erin en beland op het fornuis. Hoei! Heet! Maar wel een sublevel gehaald. Een prei verschijnt op de snijplank. Zwevend op de hete stoom uit de pan geraak ik terug op het aanrecht, grijp ik het enorme hakmes en tsjop ik de prei in ringen. Rondtollend om mijn as zwiep ik de preiringen in een in de gootsteen staand vergiet. De kraan gaat aan en de prei spoelt schoon. …

Hoi! Zondagochtend, het ontbijt schreeuwt me toe. Oké oké ik kom al. Wat!? Geen hartig beleg?! Gloeiende winterpenen wat maak ik me nou!? Nou ja, een tintelfrisse winterdip dus. Lekker op een cracker. Maar ook op een boterham, op een stukje stokbrood of gewoon om wat dan ook in te dippen bij de borrel: stukjes groente, soepstengels, gewoon je eigen blote tengels of een aardbei.



Eens even kijken wat er in mijn vergiet ligt te lekken:

- 1 blik flageoletbonen/groene kidneybonen, uitlekgewicht 265 gram
- 1 klauw verse munt
- 1 greep verse krulpeterselie
- 1 stukje verse peper
- 1 teen knoflook

Dat alles gaat in een kom samen met:
- 2 eetlepels edelgistvlokken
- het sap van een halve citroen
- 1 theelepel zout.

En daar zet ik de staafmixer in, en dan aan, en dan draai ik hem net zo lang door tot er een luchtig, groenig, tintelfris, pittig, slank, gezond en overlekker belegje is ontstaan.


Doei!

Hoi! De crux van dit gebak zit hem in de siliconen zonnebloem bakvorm. Die bakvorm moet je wel hebben. Ik heb hem. Iemand bracht hem voor me mee uit Lissabon. Stuur dus onmiddellijk iemand naar Lissabon om deze bakvorm op te halen, ga zelf, of zoek een webshop waar je hem kunt bestellen of een winkel in je buurt waar je hem op de kop kunt tikken en lees daarna pas verder.

Ha, je hebt hem! Mooi. Dan ben je er wel bijna. Het enige dat je nu nog hoeft te doen is de oven voorverwarmen naar 160 graden, twee koppen zelfrijzend bakmeel mengen met twee eetlepels maïzena en een snuf zout, in een andere kom een kop bruine basterdsuiker heel goed vermengen met 50 gram sojaboter, daardoorheen een kop chocoladehavermelk en een halve kop zonnebloemolie net zo lang kloppen tot de suiker helemaal is opgelost, er nog een theelepel vanillearoma door roeren, het suikerchocobotermengsel verrekte goed laten mixen met het meelmelange, alles in de bakvorm gieten, de gevulde siliconen in de oven schuiven en…

Hoi! En waar heb jij je wortels? Ik heb wortels in Twente. Mijn opa was ingenieur in de textielindustrie. Hij haalde zijn salaris vrijdags op bij Villa van Heek, het monumentale pand dat nog steeds achter de Grote Kerk in het centrum van Enschede staat. Mijn opa kreeg zijn loon in een zakje, dat ging toen nog zo. Vandaag heb ik mijn wortels in de soep. Om precies te zijn 400 gram oranje bospenen die ik gekocht heb bij de grootgrutter.

Wortels hebben hun wortels trouwens in Iran. De oranje kleur van de wortels die ik meestal eet wortelt volgens de verhalen dan weer in Nederland. De Iraanse wortels die door de Verenigde Oostindische Compagnie mee naar Holland werden gevaren waren groen, wit, geel en paars. De Nederlanders zouden de wortelrassen net zo lang met elkaar gekruist hebben tot er een oranje wortel werd geboren. En dat allemaal ter ere van Willem van Oranje, vader des vaderlands, over wortels gesproken.

Maar goed. Als ik dus gewoon weer even net als iedere dag wel zo ongeveer …

Hoi! Tja daar sta ik dan, met mijn bos asperges, tros oesterzwammen en een uitgebeende mango. Taugé, sojabonen en babyspinazie liggen me verwachtingsvol aan te staren vanaf het aanrecht. En nu dan? Help, moord, brand, ik heb een kookblokkade! Dat is serieus heel vervelend voor iemand die graag in de keuken bezig is. Ik hoop dat het van korte duur is, zoals de spreekwoordelijke angst voor het lege bord, en dat ik binnen een minuutje of wat weer weet wat ik moet doen met mijn ui, peper, knoflook, laos, citroengras en kurkuma. Zucht. Ik warm maar gewoon weer eens wat olie op in een pan om die laatste zes smaakmakkertjes in ieder geval door het huis te laten geuren op een hoog warmteniveau.

Snuif, heerlijk, die hete specerijenwalm in mijn neus. En mijn knorrende maag zet me nog een tikkie verder voor het koksblok. Nngh! Blindelings graai ik over het aanrecht als een dolle kermisautomaatgrijper en flikker iets in de geurende pan. Ik open mijn ogen. Aha, dat waren de in stukjes gesneden gro…

Hoi! Er was eens een dag en die dag die werd heel donker en grijs en somber wakker. En die dag die kon alleen maar denken aan dingen die niet leuk waren. Aan hoe alles zo, hop, de berg af zou rollen, de soep in, om te verdrinken in een uitzichtloos diep dal van naargeestigheid. Nou díe dag dus, die werd opeens bij zijn kladden gegrepen door een klein maar heel krachtig en fel momentje. Dat momentje tilde de grote zwartgallige wolk van een dag boven haar blozende hoofdje en sprak de dag toe.

Nou moet jij eens even goed luisteren jij neerslachtig galgenbrokje van me, dit gaan we anders doen. Pak jij eens even gauw met beide handen je grote boze brein vast en draai het een halve slag, dan giet ik er wat fleurig perspectief in, wacht. Zo en nu hop, hou dit vast en ga wat leuks doen, dat helpt.

De dag fleurde inderdaad op, werd opnieuw wakker in een lichtere wereld met mooie bergtoppen die uitdaagden om te klimmen, knoopte een schortje om en ging aan de slag met wat leuks en simpels: brood…

Hoi! Rondom een kampvuurtje in eigen tuin herfstavonturen uitwisselen en daarbij een gloeiend warm biertje plus een minikersentaartje nuttigen? Dat doen wij! Die vrienden van mij, mijn man en ik.

Het deeg van de minitaartjes kan je bekend voorkomen, dat is hetzelfde als de basis van mijn pecannotentaartje van laatst. Succesnummers gebruik ik graag opnieuw, net als fuifnummers en 06-nummers van leuke lui.

Dus ik meng weer eens 50 gram sojaboter en 50 gram rietsuiker heel goed door elkaar en kluts er 50 milliliter haverchocolademelk en net zoveel zonnebloemolie door. Dat vloeisel giet en mix ik door 70 gram zelfrijzend amandelbakmeel. Dan bekwastel ik 12 mini cupcake vormpjes met zonnebloemolie terwijl de oven voor-verwarmt naar 160 graden.

Ik plop de pot kersen op sap open. Er ontstaat gelijk een tweestrijd. De ene helft van de kersjes wil ouderwets óp de taart, de andere helft vindt dat afgezaagd. Dat komt mooi uit. Twaalf van hen rol ik stuk voor stuk in een ingeolied cupcake vormpj…

Hoi! Ha ha dacht ik toch even dat ik weer eens over het vullen van aubergine ging schrijven, nou mooi niet dus hè! Góór was ie, die gevulde aubergine! Mijn man beaamt het zelfs. Maar hoe KAN dat!? Ik ben gewend dat alles dat uit mijn keuken komt lekker smaakt, kneiterlekker zelfs. Het is de week van de mislukkingen denk ik, nee wacht, ik roep deze week gewoon uit tot de week van de mislukkingen! Het is er een mooie week voor toch? Dus wil je nog wat dingen mooi in de soep laten lopen, in duigen laten vallen, de mist laten ingaan of aan de grond laten lopen? Deze week is je kans! Je hebt tot en met zondag, klokslag twaalf, daarna verandert alles wat je aanraakt gewoon weer in goud. Laat me weten welke debacles en fiasco's jij veroorzaakte of op je pad vond, wil je? Dan voel ik niet meer de enige OEN.

Die gevulde aubergine smaakt ranzig en dat komt zo, ik heb haar gevuld met een mengsel van haar eigen vruchtvlees, avocado, edelgist en amandelen. Dat kan allemaal prima, maar ik legd…

Hoi! Ik hou van het leven, met grote regelmaat zelfs intens. Mijn verliefdheid op het leven werd ruim twee jaar geleden de grondslag voor mijn veganisme. Ik stelde mezelf de vraag: mag ik eigenlijk wel verwachten dat ik gelukkig ben wanneer ik andere levende en voelende wezens de kans op een fijn en vrij leven afpak of laat afpakken? Mijn persoonlijke conclusie luidde: nee. En daar sta ik vandaag nog steeds en nog meer achter. Ja, ik denk na over wat ik in mijn mond stop, wat ik aan mijn lijf draag, wat ik op mijn gezicht smeer en wat ik in mijn huis haal. En niet omdat dit mij toevallig gezond, slank en vrolijk houdt. Dat zijn prachtige bijkomstigheden waarvoor ik diep dankbaar ben. Maar ik leef plantaardig om het leven te vieren en te eren, om alles en iedereen alle geluk en gezondheid te kunnen gunnen die ik mijn naasten en mezelf ook toewens. En buiten dat ethische verhaal om: groenten, fruit, noten, zaden, peulvruchten, etcetera, zijn gewoon veel en veel lekkerder, frisser, sprank…

Hoi! Gisteravond letten we helemaal niet op tijdens het koken. Eigenlijk hadden we geen flauw idee wat we deden. We waren zo aan het babbelen dat onze omgeving en handelingen in de keuken naar de achtergrond verdwenen. Het zat zo namelijk, ik had een thee-met-kaneellikeurdate met twee van mijn liefste vriendinnen. Een vrij bijzondere date, gezien het feit dat ik al ruim tien maanden nagenoeg geen alcohol drink. Heel af en toe geniet ik van een goed glas wijn, maar die wijn moet wel echt heel erg goed zijn wil ik hem drinken, en ook heel soms nip ik van een glaasje zoete likeur. Afgelopen herfstvakantie nam ik een fles Zimtlikör mee naar huis speciaal voor deze date.

Voor we aan de likeur gingen moesten we een goede basis in onze buik hebben dus we dropten wat groentes op het aanrecht en begonnen die al kwebbelend in stukjes te snijden en te hakken. Zo was daar de knol venkel, de courgette, de rode puntpaprika, een ui en een teen knoflook. Er was geen plan, geen recept, geen idee en o…

Hoi! Vandaag kookt mijn man en ik kijk ernaar. Best leuk. Voor mij dan. Ik zie hem nu een ui in kleine stukjes snijden. Op mijn verontwaardigde uitroep dat de kat mijn sloffen heeft verstopt zegt mijn man dat die sloffen aan de voet van de trap liggen. Ik schrik. Heeft onze trap een voet? Wat eng. En waar zit die dan? Vandaar dat mijn sloffen er staan. En ik de kat maar valselijk beschuldigen.

Mijn man heeft inmiddels ook knoflook en verse rode peper gesneden en kraakt vijf walnoten. Heerlijk, dat geredder in de keuken hè? Ik probeerde net een moeilijke tango te fluiten trouwens, dat was ook nogal een harde noot om te kraken. Maar die gaat niet door het eten. Mijn man zegt ook net dat ie maar vier in plaats van vijf noten door het eten doet, het toeval! Kijk 'm liggen daar, mijn arme tangonoot.


Howooow wat ging daar allemaal bij?! Aha een flinke scheut sojasaus plus snuffen kardemom, kruidnagel, laos en vadouvan en een scheut zonnebloemolie. Ik proef even. MWOAHHHHH SUPER LEKKORR…

Hoi! Voor deze potpourri roep ik een volwassen aantal voor mij populaire proefballonnetjes op om het smaakstuk tot papilverstommende geraffineerdheid te doen zweven. Mijn handen als een toeter aan mijn mond roep ik:

- 600 gram gewassen en gesneden snijbonen!
- 100 gram shitake, schoon en in stukjes graag!
- 230 gram doperwtjes uit een pot, graag uitgelekt ja!
- 1 ui, in kleine stukjes graag!
- 1 halve verse rode peper, gesnipperd graag!
- 1 teen knoflook, verflinterd graag!
- 1 handje muntblaadjes, versneden graag!
- sap van 1 citroen!
- 10 eetlepels sojaroom!
- 6 eetlepels sojasaus!
- 50 gram walnoten!
- 1 flinke kneep agavesiroop!
- gemalen kardemom!
- gemalen kurkuma!
- gemalen laos!
- zonnebloemolie of olijfolie om in te bakken!

Daar zijn ze al. Een mooi gevulde tribune. Ik sommeer twee eetlepels zonnebloemolie de ring in, stook het vuur op en daag ui, peper, knoflook, kardemom, laos en kurkuma uit tot een ferme duik in dit hete hangijzer. Dat doet de gemoederen hoog oplopen, zo …

Hoi! Vandaag wilde niet zo. Nee dat is niet waar. Ik wilde niet. Al mijn plannen voerde ik niet uit. Lui en verveeld. Vandaag trok me aan mijn oren naar buiten. Waarop ik een bakker binnen liep, ging zitten en een loeihete koffie bestelde. Ik schreef op wat ik gedaan had tot dan toe. Best veel nog. Allerhande huishouddingen. Die tel ik nooit mee. Moet ik wel doen. Raar hoofd.

Ik begon aan een blogpost over bietentartaartjes. Die heb ik inmiddels al lang en breed en heuvelachtig en onsamenhangend op het wereldwijde web geknald. Vandaag trok me de bakkerij uit de straat op. Ik liep gelijk de volgende bakker binnen en bestelde een espresso. Ik legde de laatste hand aan het bietentartaarverhaal, dronk nog een kop thee, deed boodschappen en liep naar huis. Vandaag spoorde me aan het bietenblogpostje in te tikken en te posten. Daarna trok Vandaag mijn fluit uit de kast. Ik speelde er wat deuntjes op en berichtbabbelde met twee fijne vriendinnetjes. Zie je, vandaag wil best, en ik toch ook.…