Vegaan met die banaan!

Let op: helemaal onderaan dit bericht vind je een overzichtelijk stappenplan voor het recept. Hoi! Voor ik ga lopen ouwehoeren over de hertog van Wellington en zijn vermeende voorliefde voor in bladerdeeg verwikkelde avonturen: zet even je oven op 200°C, haal negen plakjes bladerdeeg uit je vriezer en kook 100 gram aan waspeentjes nét niet gaar. Dan is dat in ieder geval al vast geregeld. De keuken van de hertog van Wellington bedacht ter viering van de hertogs overwinning op Napoleon, tijdens de Slag bij Waterloo, een gerecht van in bladerdeeg verpakt rundvlees. Mooi dat ook iemand die slag bij Waterloo gewonnen heeft, jammer dat zo'n rund juist hierdoor weer zijn Waterloo vindt. Dat kun je als een kwestie van perspectief zien maar ik denk dat het rund daar anders over denkt als ie zich zou kunnen omdraaien in zijn bladerdeeggraf. De kok kwam op het idee terwijl ie naar de laarsneuzen van de hertog staarde. Zoals de oorspronkelijke leren Wellingtonlaarzen zijn doorontwikk

Hoi! Ik trek mijn jas aan, ga de deur uit de straat op en beland bij de bakker op de hoek. Loop ik naar mijn vaste plek bij het raam ZIT HET PERSONEEL DAAR! Op mijn plek!  MIJN plek! Ik schreeuw: "Hé wat moet dat daar!? Scheer je weg! Van mijn stoel af en wel heel rap nou!" In een vlaag van woede pak ik een voor een hightea gedekte tafel beet en smijt die op haar kant met alle puinhopen van dien. Weer thuis waag ik me aan een iets braver burgerexperiment. Wittebonenburgers ga ik maken. Uit een blik haal ik 530 gram witte bonen (uitlekgewicht). Een blokje bouillon gemengd met twee eetlepels kokend water gaat door de bonen, evenals dikke snuffen knoflookpoeder, gemalen komijn, kurkuma, laos, gember, laurier en nootmuskaat. Ik ben zeer zeker heel scheutig met deze kruiden. En zeer zeker mag er zelfs ook nog wat extra zout doorheen maar dat proef ík dus pas op het moment dat de burgers al af zijn grrr. Maar goed voor jou dus, deze informatie. 60 gram bloem in de bonen, pro

Let op: helemaal onderaan dit bericht vind je een overzichtelijk stappenplan van het recept. Hoi! Een peertje hier, een wijntje daar, een buideltje kruiden, voor mekaar! De oplossing voor alle problemen. Wacht, hoe? Oh ik zal even bij het begin beginnen. Kijk toen de wereld nog een heel klein baby'tje was, tevreden kirrend in de oeroude schoot van moedertje oneindigheid, toen bestonden er nog geen oplossingen. Wacht, hoe? Dat komt zo, er waren nog geen problemen. Mooi hè? Oplossingen waren nergens voor nodig. Terwijl de wereld vrolijk spelend en tevreden lerend opgroeide, sijpelde er opeens een oplossing de wereld in. Het mengsel bleek oersoep te zijn, de oplossing voor het leven op aarde. Zo zie je maar weer, de oplossing was er eerder dan het probleem. En nu wij hier met zijn allen dat leven leven, en leren leven met alle oplossingen van dien, maak ik gewoon even een lekker probleem voor alle oplossingen. Wacht, nee, andersom. Deze oplossing troost, verwarmt, opent harten,

Hoi! Mooi bord vol eten hè? Dat eten heb ik niet zelf gemaakt. Het bord ook niet. Dat zit zo. Toen mijn man en ik laatst onaangekondigd eetcafé De Buren in Boekelo binnenstapten en om een veganistische maaltijd vroegen kregen we die gewoon. En dat zonder dat we veel hoefden uitleggen. De dame die ons bediende zei gelijk: oh ja dat is ook zonder melk en boter en eieren en zo hè? Ze liep even de keuken in om terug te komen met een "Geen probleem, de kok maakt iets met veel groentes en paddenstoelen voor jullie, goed?" Goed? Geweldig! Het bord vol eten zag er mooi uit en de van rijst vergezelde maaltijd smaakte heerlijk. Complimenten voor De Buren! Geïnspireerd door het bord van De Buren maak ik op een nader te bepalen tijdstip in de afgelopen week spaghetti met groentes en paddenstoelen. In de herfstmelange van paddenstoelen uit de supermarkt zitten koningsoesterzwam, cantharel en pied de mouton. Ik denk wel te weten wie welke zwam is maar omdat ik graag twijfel aan dingen

Een pot sandwichspread op bevroren gras in achtertuin Hoi! Ik heb zin in een boterham met kaas en sandwichspread. Onhandig. In die dingen zit allerhande dierlijks, ja ook in sandwichspread. Kaas heb ik gekocht, kaas gemaakt van kokos, ziet eruit als en smaakt ook wel een heel klein beetje naar jong belegen kaas. Maar het is het net niet, er moet iets op. Sandwichspread ja. Ik ga zelf proberen dat spul na te maken aan de hand van het etiket. Ja dat heb ik gefotografeerd in de winkel, ik denk niet dat ik daar dieren kwaad mee doe. Misschien een zweverig zeeëgeltje dat gelooft dat bij elke foto die je maakt van het etiket van een pot sandwichspread er een knolselderij tegen het plafond wordt gelanceerd. Of een veroordelend varkentje dat vind dat ik mijn eigen varkentjes moet wassen zonder etiketfoto's van dieronvriendelijke producten. Die dieren hebben dan alsnog pech met mij. Het is ook nooit goed. Ik maak eerst een slappe veganistische mayonaise. (Je kunt ook kant en klare

Hoi! "Maak een lekkere grog, daar kikker je van op!" Dat zei mijn lieve dwarsfluitjuf tegen me vanochtend. En het is mijn juf dus dan doe ik dat hè. Een echte grog is water met rum, piraten drinken dat, arrr, oh, een ooglap en een houten been, waar komen die vandaan? Om scheurbuik tegen te gaan wordt aan de grog citroensap voor vitamine C toegevoegd. Rum dus. Ik ga voor een kwast, hete citroen, zonder rum. Maar wel met wat extra smaak, zoals bij glühwein. Een gloeikwast. Ooglap en houten been maken plaats voor baret en schildersezel. Rare kwast. Zie hier de ingrediënten voor één opwekkende gloeikwast: - 3 citroenen - 1 theelepel gemalen kaneel - 1 theelepel kurkuma - 2 kruidnagels - 1 eetlepel maple syrup - wat slierten chilipeper Die citroenen pers ik uit en doe ik met alle andere bestanddelen behalve de chilislierten in een pannetje, alles gaat aan de kook, borrelt een minuutje en dan is het al klaar. Kwast. Ik vis de kruidnagels eruit, schenk de kwast in e

Hoi! Lief blogje, ik heb je gemist, heb je mij ook gemist? Ik wilde wel schrijven maar het kwam er niet van. Er kwam niets bovendrijven, ik baalde er van. Dan was het hoofdpijn, een and're dag kramp, altijd weer iets dat een blogpost voorkwam. Nee. Ik ga niet Sinterklaasdichten vanavond, daar is het al te laat voor, dat had ik eerder moeten doen. Ik heb de kerstboom al hangen. Ik zie in mijn notitieblokje nog een receptje van pakweg een week of zo geleden neergekrabbeld staan. Daar doe ik het even mee vandaag. Het was een lekker maaltje, een soort friet wit zuurvlees. Wit vanwege de sojaroomsaus die erbij kwam kijken met zijn grote witte ogen. Hoe zal ik het gerecht eens noemen. Zure witte peperwieven. Een zeer aanlokkelijke naam voor een maaltijd, nietwaar? Een pittige mistflard om over je frieten te gieten. Nom! Mistflardjes voor twee personen: - 1 prei - 1 ui - 1 centimeter flink scherpe verse rode peper - 1 teen knoflook - 1 paprika - basilicum/sinaasappelazij