Vegaan met die banaan!

Hoi! Ik cake, ik zag, ik mengde en ik bakte. Een cake. Een cake gevuld met vanilleroom. Het verhaal ging als volgt. 50 milliliter gesmolten geurloze kokosolie slingerde samen met 100 gram bruine basterdsuiker een draaikolk in mijn keukenmachine. 100 milliliter agavesiroop zwierde erbij en 200 milliliter water plonsde erachteraan. Ik noem mijn keukenmachine een bijkeukenmachine. Niet omdat ze bijkeukens maakt, nee, dat zou mooi wezen, of ook eigenlijk niet, waar moet je heen met al die bijkeukens tenslotte. Nee. Maar a, ze staat in mijn bijkeuken, en b, als je mijn machine bent, krijg je toch al gauw een bij(keuken)naampje. Wat voor bijnamen heb jij voor je keukenapparaten? Zouden er in keukenfabrieken keukenmachines staan die keukens maken? 250 gram bloem, een theelepel baking soda en een theelepel maïzena stoven door elkaar heen in een kom. Opgewonden van hun plan om mij ertoe over te halen ze ook in de bijkeukenmachine te schudden rolden ze doldwaas door elkaar heen. Ik li

Hoi! Het is er weer de tijd voor, asperges. Zo'n product dat nog echt aan een seizoen hangt. Witte asperges. Nou ja, als het echt moet kun je ze vast ook wel in de herfst kopen, in ieder geval in een pot. En verse die ingevroren zijn geweest ook, als je maar goed genoeg speurt of zeurt. Ik heb al heel erg lekkere asperges gehad, uit Veghel kwamen ze. Ik kom nooit in Veghel. Mijn man was daar laatst. Hij zag een bord: verse asperges. Met een pijl. Naar rechts of links of misschien wel rechtdoor, detail, ik heb het niet nagevraagd. Verder stond er niets op dat bord. Niet of je de asperges kon ophalen, kopen, uitlachen, bekijken of aaien tegen een zacht prijsje. Je begrijpt wel dat mijn man nieuwsgierig was. Hij reed het bord achterna en kwam meer borden tegen met eenzelfde boodschap, hij bleef ze volgen. Uiteindelijk, na een kwartier rijden, kwam hij bij een aspergewinkel uit. In de aspergewinkel verkochten ze vers uit hun eigen land gestoken asperges (grootgrondbezitters, di

Hoi! Bloemkolotto heet dit gerecht. Volgens mijn man dan: Ik zei 'bloemkoolrisotto', waarop mijn man zei: 'zit er rijst in dan?' Nee dus, geen rijst, alleen bloemkool. 'Nou dan haal die riso uit die otto!' Zodoende. Bloemkolotto. In het Italiaans ook wel Cavolfiorotto. Waarmee? Voor twee eters: - de helft van een grote bloemkool - 1 ui, gesnipperd - 1 teen knoflook, in kleine stukjes - 1 centimeter verse peper, in flinters - 1 tak verse rozemarijn en/of een of meer andere smaakmakers naar keuze - 2 eetlepels zonnebloemolie - 1 plantaardig bouillonblok - 3 eetlepels edelgistvlokken Die halve bloemkool gaat in schoongemaakte roosjes en stukjes de keukenmachine in en wordt daarin tot rijstvorm gehakt. Ui, knoflook en peper fruiten glazig in de hete zonnebloemolie, de bloemkool en het takje rozemarijn gaan erbij en bakken drie minuten op hoog vuur mee, ik roer constant. Dan giet ik er 0,3 liter water bij, verbrokkel het bouillonblokje boven de pan

Hoi! Bij de toko om de hoek ging ik overstag en kocht ik een zakje ras el hanout. Dat is een Noord-Afrikaans kruidenmengsel met in dit geval acht smaakmakers, te weten paprika, koriander, fenegriek, komijn, gember, piment, kurkuma en zout. Er kunnen soms ook wel meer dan 20 kruiden in de ras el hanout zitten, dat is afhankelijk van het aanbod: ras el hanout betekent 'het beste uit de winkel' vertelt het internet mij. Mooi. Heb ik in ieder geval geen kat in de zak aangeschaft. Voor iemand die graag haar eigen ras el hanout uit haar eigen kruidenkastje samenstelt is het lekker lui koken geblazen. Zeker nu ik mijn man ook nog vraag of hij de wortels wil schrappen en in kleine stukjes wil snijden. Ja, hij wil. Iets minder lui snipper ik zelf ui en knoflook. Ik verhit twee eetlepels zonnebloemolie in een soeppan en fruit ui en knoflook tot ze glazig zien.  Een klein gedroogd chilipepertje verkruimel ik boven de pan. Ho ho ho! Wacht even en pas op! Er zit ook al piment door