Vegaan met die banaan!

Hoi! Nou ja zeg, zo'n herfst in de Harz, het inspireert me wel hoor. Ik kook, ik bak, ik blog, ik teken en ik bewerk foto's dat het een lieve lust is. En een lieve lust is het. Kunst om de kunst, maken om het maken, lekker losgaan. Hoppa! Zo keek ik net na het eten recht in de ingevallen gezichtjes van een heleboel van die gekookte en vervolgens vacuüm verpakte kastanjes. Ik dacht jee wat zielig, ik moet jullie bevrijden. En ik knipte het plastic los. Open. Los is in dit geval ook correct en niet alleen een Twentse uitdrukking: Het kunststofje plopte los en de kastanjegezichtjes die eruit rolden zogen zichzelf weer vol met leven. Ik maak daar direct weer een einde aan, geïnspireerd als ik ben door kaalvallende bomen, dode bladeren en verdronken paddenstoelen. De kastanjes verkruimel, druk en kneed ik tot een deegje. Ik rasp de helft van een klein geschild appeltje en snijd de andere helft in kleine stukjes. Een theelepeltje gemalen kaneel, een grote eetlepel kandijsuiker

Hoi! Een herfstblaadje kruipt als een diertje over het bospaadje. Aan de overkant van de kloof sijpelt een stroompje steeds groter wordend van de berg af. Beneden plonst de waterval in het beekje. Hier en daar goudklatert een geelgebladerde berk als een zomerzon tegen de donkergroene naaldreuzen. Struinend langs roodgouden bladerdekjes laat ik me leiden door paddenstoeltjes in modderpoeltjes en verken ik de herfst in de Harz. AAAAAAARGH NEEEE HEB IK DAT WEER! De Bospompoenman! Ik race naar de dichtstbijzijnde woudreus en klim naar de top. (Ze zeggen dat de Bospompoenman niet kan klimmen.) En nu dan? Ting! Een appje? Nu? Van wie dan? Het bericht luidt als volgt: Pompoenstukjes gemengd met uisnippers, kleine knoflookstukjes, zonnebloemolie, laos, peper, zout, edelgist, havervlokken en kandijsuiker op een bakplaat 10 minuten in de heteluchtoven, 220 graden, dan even omscheppen, oven naar 180 graden terugdraaien en nog 7 minuten laten garen. Kom uit de boom en je krijgt de ing

Hoi! Wanneer je op een zondag in oktober per trein naar het Harzgebergte in Duitsland reist, wil je niet teveel bagage bij je hebben maar wel kunnen koken in je vakantiehuisje met uitzicht op de herfstbosbergen. De winkels zijn dicht daar dan. Als je na een korte nacht en lange trein- en busavonturen je proviandknapzak op de vakantiekeukentafel omkeert dan zie je in één oogopslag waarmee je je moet redden vandaag: - volkoren gorilla's  tortilla's in de mist - 1 murw gebutste avocado die gelukkig niet is opengebarsten om door je tas te gaan kliederen - 225 gram kidneybonen in zo'n dure maar handige mee-op-reis-neemzak - basilicumspray ( one spray goes a long way, staat er op de verder volledig Nederlandstalige verpakking) - 2 tenen knoflook - 1 ui - 2 centimeter verse rode peper - 1 handvol gezouten pinda's - 1 handvol rozijnen - 1 blik ananas - knoflookpoeder - gemalen komijn - zwarte peper - zout - passata Dus mijn man snijdt ui, knoflook en peper

Hoi! Ik prijs me rijk, er logeren maar liefst drie preien in onze keukenkast. En er is een klassiek Frans gerecht dat primair om prei draait. Puik! Poireaux en vinaigrette . Ik ga het maken. - 3 preien Er staat inmiddels een pan met kokend water en elf stukken prei op het vuur. Die elf stukken prei heb ik gesneden van de witte en lichtgroene gedeeltes van mijn preilogeetjes. Ze vonden het best, hoe meer delen hoe meer vreugd. Prijzenswaardig motto. Zeker voor prei. Ik ben van plan de prei na zo'n 20 a 25 minuten uit het water te halen, te spoelen en af te koelen met koud water en dan door de volgende vinaigrette te wentelen: - 4 eetlepels rozemarijnknoflookolijfolie (wees niet bezorgd, het kan ook met neutrale olijfolie) - 2 eetlepels balsamicoazijn - 1 eetlepel mosterd - 1 eetlepel speltsiroop (dadel-, agave- of esdoornsiroop werkt ook prima) - versgemalen zwarte peper - zeezout uit een molentje (Dit alles goed door elkaar geroerd of geklopt.) Onder dit frisse

Hoi! Het gerechtje van vandaag maak ik als bijgerecht naast een pasta. Je kunt het ook als hapje serveren. Op een toastje, geroosterd brood of een sneetje stokbrood doen deze courgetteverrassinkjes het ook erg goed. Wat de verrassing is? Ik hoop dat de heerlijke smaak een verrassing is, of anders één van de ingrediënten, of de temperatuur van de oven, wellicht de bereidingstijd of de pure eenvoud van het recept. Ik ga voor aangename verrassinkjes. Onaangename courgetteverrassinkjes zijn mij te verrassend. Goed. Ik heb hier dus één courgette, verrassing! Ik snijd haar in plakken, niet te dunne plakken. Terwijl ik de schijven insmeer met een mengsel van twee eetlepels olijfolie met zwarte versgemalen peper en zeezout denk ik nog: courgette, die groente moet je zo puur mogelijk proeven. Maar nee hoor, er gaan zo dadelijk wat overheersers overheen. Oh. Daar gaat de verrassing. De oven verwarmt voor naar 200 graden. Verrassing? Voor mij een beetje. Ik twijfelde: 180/200/220 grad

Hoi! Hier volgt een tweepersoons receptflits. Hou bij de hand de volgende ingrediënten: - 1 ui in snippers - 1 winterpeen in kleine blokjes gesneden - 2 tenen knoflook, in kleine stukjes - 1 tak verse rozemarijn - cayennepeper - 1 hand zwarte olijven - 13 walnoten - 1 blik linzen, uitgelekt (400 gram, uitgelekt: 265 gram) - (olijf)olie om in te bakken - fusilli of een andere pasta naar keuze, genoeg voor twee personen Kook water voor de pasta. Fruit de ui in een ruime hoeveelheid olijfolie, doe de peen erbij, zo ook de knoflook en een tak rozemarijn, stuif met cayennepeper zoveel je wil en blijf bakken en roeren tot de wortelstukjes zacht zijn als je er met een vork of zoiets in prikt. Voeg de linzen, walnoten en olijven toe en laat alles kalmpjes pruttelen terwijl je af en toe roert. Doe ondertussen de pasta in de pan met kokend water. Als de pasta gaar is, giet hem af en serveer hem met de peensaus en een salade van tomaat, paprika, avocado, plantaardige mozzare

Hoi! Zondag, uitgeteld op de bank. Zonde, van zo'n dag. Aan de andere kant is zo'n zondag ook precies zo'n dag die daar voor bedoeld is. Traditioneel. Tradities. Ik pas er mee op. Tradities dragen het risico in zich dat je niet meer over ze nadenkt omdat het nu eenmaal tradities zijn. Dat kan gevaarlijk zijn. Voor dieren zelfs levensgevaarlijk. Ik at bijvoorbeeld jarenlang vlees zonder daar over na te denken. Toen ging ik nadenken en werd ik een vegetariër. Daarna viel er nog een kwartje en nu ben ik al weer drie jaar veganist. Onder andere hè. Daarnaast ben ik ook echtgenote, vriendin, dochter, zus, collega, hardloopster, schrijfster, blogger, wandelaar, fietsster, kantoorschaduwfotograaf, chefkok in eigen keuken, organisator van leuke dingen, genietster en weet ik veel wat nog meer allemaal, hoor. Maar dus ook veganist. Rollebollen op zondag, ook dat kan een traditie zijn. Dus daar gaan we. Rollebollen vergt een hete omgeving. Knal die oventemperatuur dus maar n

Hoi! De bedoeling is om eten te scoren dat makkelijk en snel te bereiden is. Dat is mijn plan, ja ik heb een plan, dat komt zo: Een klein staartje van de griep kwispelt nog een beetje aan mijn stuitje en we moeten op tijd een trein halen. Het plan is: soep en broodjes. Eerst de broodjes. Ik sprint naar de hummus, grijp in het voorbijgaan een zak afgeprijsde en voorgesneden ijsbergsla, tik een pot zongedroogde tomaten mijn winkelmandje in, knikker er een pot augurkenplakken achteraan en mik een zak afbakpistoletjes erbij voor ik met piepende remhakken bij de soepafdeling arriveer. Hè poep! Geen plantaardige soep! Uit het assortiment genomen. Stom grootgruttertje... Geen tijd! Ik vlieg terug naar de koeling met kant en klaar gesneden groente en zie 'hutspot', een zak met zo'n 60% wortel en 40% ui, gesneden en al, ja, hopsa, mee jij! Oef. Koortsig in de keuken giet ik een kladder olijfolie in een hete soeppan. De 'hutspot' kieper ik erin en bak ik op hoog vuu