Vegaan met die banaan!

Hoi! Komt een bes bij de fruitdokter zegt die bes: "Dokter ik baal overal van, ik denk dat ik een baalbes ben." "Welnee," zegt de dokter, "je aalt, je bent een aalbes." "Wat is alen dan?" vraagt de aalbes. "Dat weet ik niet maar het is vast en zeker iets leuks." En de bes huppelt weer naar buiten, fluitend, lachend en alend. Samen met twee nectarines en fijne rietsuiker maak je heel snel een friszoete aalbessenjam. Komt een nectarine bij de fruitdokter zegt die nectarine: "Dokter ik faal in het bes zijn, ik denk dat ik een faalbes ben." "Ja klopt," zegt de dokter, "als bes faal je stevig. Maar noem jezelf nectarine en je bent weer behoorlijk goed bezig!" En de nectarine huppelt weer naar buiten, fluitend, lachend en niet meer falend als bes. Samen met een flinke tros aalbessen en fijne rietsuiker maak je heel snel een zoetfrisse nectarinejam.* Ingrediënten: - 129 gram aalbessen - 2 nectari

Hoi! In mijn vorige bericht beloofde ik komkommer. Als ik komkommer beloof dan zal de wereld komkommer van me krijgen. Ben benieuwd naar de symptomen. Een lange groene neus met een waterige binnenkant? Klinkt als een flinke verkoudheid. Hoe besmettelijk is het eigenlijk, als je het via deze wereldwijde wirwar gewoon kunt oplopen door het lezen van een blogbericht? Met al dat barbecueweer van de laatste tijd kwam het er van hoor. Ik maakte eindelijk een aardappelsalade. Wat zeg ik? Eén aardappelsalade? Ik maakte er maar liefst twee zeg, hallo hoor, eindelijk! Het heeft 368 blogberichten mogen duren dus dan kunnen het er ook wel twee zijn, me dunkt. Ik gooi er ook nog een simpele tzatziki tegenaan voor de verzachting van het lange wachten. En vanwege de komkommer natuurlijk. Drie recepten in één. Daar gaan we dan. Aardappelsalade met slanke bieslookdressing Ja ook dat nog, slank. Slank is de dressing. Is dat niet mooi? Voor een lekkere zwembroekbody straks aan het water of

Hoi! Het is al best lang blote benen weer. Met zulk weer speel ik buiten. Als ik buiten speel sta ik ultrakort tot niet in de keuken. Ik gooi wat smaakmakers en voorgesneden groentes in een pan, kook er wat koolhydraten bij, voeg wat peulvruchten en nootachtigen toe en loop met mijn dinertje de tuin in om te genieten van alweer een zonnige avond. Ik denk er niet aan om achter mijn laptopje te gaan zitten tikken wat ik nu weer in die pannen heb uitgespookt. Wie schetst mijn verbazing dat ik nu hier wel zit te typen dan? Nee, niemand? Welnu, dan doe ik het zelf: mijn verbazing is van walvisachtige grootte. Mijn man heeft zojuist gekookt en ik heb geen foto's gemaakt en hem geen interview afgenomen. Waar moet ik dan over schrijven? Er slingeren door mijn huis en tassen een stuk of wat notitieboekjes. In één van die boekjes vind ik het recept terug van zoete aardappel-spaghetti met plantaardig gehakt. Zijn daar nog beelden van? Even kijken in mijn telefoon. Ja hoor. Er zijn beel

Hoi! Een vriendin van me laat een grote zwarte raaf boven haar hoofd klapwieken wanneer ze alleen door het donker fietst. Niet echt nee, in haar verbeelding. Zo straalt ze kracht en zelfverzekerdheid uit. Ik vind dat mooi en ik dacht er aan toen er wat warrige, lawaai makende figuren om mij heen drentelden op een verlaten station. Ik ging op zoek naar mijn eigen beschermheer m/v. Ik begon met een tijger, tien keer zo groot als een reguliere tijger, achter me. Werkte niet, ik kon me helemaal geen correcte tijger voorstellen. Ik gooide leeuw en leeuwin, panter, tijger, luipaard, zebra en weet ik wat allemaal door elkaar en raakte bijna net zo in de war als die individuen om me heen. Ik draag nooit dierenprinten. Ik probeerde het met de reus die in de Fata Morgana in de Efteling de schat van de sultan bewaakt. Die reus is enorm, je vaart in de attractie met een bootje tussen zijn benen door. Deze reus heeft een boze oogopslag, doorlopende wenkbrauwen, hele grote rode balzakachtige