Hoi! Laatst raapte ik in mijn eentje, als een kruimeldievegge, appels en kweeperen in een boomgaard. Ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet iets mee zou doen. Nou was ik mezelf niet helemaal deze week. De ironie wilde dat ik prompt ziek werd na mijn afgelopen blogbericht over mijn goede gezondheid. Geestig wel, dat mijn lijf net zo ironisch kan functioneren als mijn geest. Misschien moet ik beter nadenken over wat ik met mijn geest wil denken. Anders gaat mijn lijf er mee aan de haal. Maar verder vermoed ik geen complottheorieën van mijn brein en mijn lichaam hoor.
Ik breng u vandaag een Appel Boomgaard K.R.Uimel (inside afkorting, zij die hem begrijpen, weinigen, dus maakt u zich geen zorgen, groeten u). Deze dief kruimelt als volgt.
De kruimels:
Voor de vulling:
– 320 gram zelf gekaapte appels in kleine stukjes
– het sap van een halve sinaasappel
– 2 handjes rozijnen
– 1 theelepel kardemompoeder
– 2 theelepels kaneelpoeder
– 1 theelepel gemalen kruidnagel
Voor de kruimeltopping (ik hou niet zo van het woord ‘topping’, ik weet niet precies waarom, ik zal het nog wel eens onderzoeken, waarom ik daar niet zo van hou, maar goed mijn vingers typten het toch, ‘topping’, weer zo’n voorbeeld van pesterij door samenspannende lijf en rede)
– 50 gram havermoutvlokken
– 50 gram bloem
– 7 mazafatidadels, ontpit en in stukjes gehakt (de eerlijkheid, mijn brein en mijn lijf gebieden mij u te bekennen dat één dadel niet zonder pit bleek, waarvan acte:
– 2 eetlepels geurloze kokosolie
De verkruimeling:
De appels tot en met de gemalen kruidnagel rollen over en door elkaar heen in een ovenschaal.
De havermoutvlokken tot en met de laatste kruimel (dat is: de twee eetlepels kokosolie) worden door mijn staafmixer tot een kruimeldeegje gedraaid. U raadt het al, of niet, ik denk van wel, maar misschien vergis ik me, of misschien vergist u zich, hoe dan ook, er is al helemaal en absoluut geen connectie tussen mijn brein en uw lijf, dus vergissen is menselijk maar pas op voor het afstapje, of opstapje, dat is afhankelijk van de kant waarvan u komt, want voor u het weet neemt uw lijf het over en ligt uw geest bedekt met verkruimelde havermoutbloemdadels in een oven van 150 graden heet, zo’n drie kwartier lang. Wees dus gewaarschuwd, die schaal is heet en de inhoud is zoet, maar wat moet dat moet, de tanden erin, mind over matter en smikkelen maar.
Indien uw geest dan wel uw lichaam zojuist een en ander gemist heeft, dat kan tenslotte de beste overkomen: verkruimel het kruimeldeeg over het appelrozijnenmengsel in de ovenschaal, piep er nog wat kleine tipjes sojaboter overheen, en zet de schaal drie kwartier in een tot 150 graden Celsius voorverwarmde oven. Jahahaaa, die sojaboter is even een verrassing zo hè? Ze is dan ook geen must, mijn brein kwam hiermee op het laatste moment op de proppen en mijn lichaam werkte mee.
De K.R.Umble smaakt goed, vindt ook het bezoek.
Voor het bereiden van dit gerecht is geen enkele appel of ander onschuldig ingrediënt gestolen, ontvoerd of op andere wijze onrechtmatig weggehaald uit de eigen omgeving. Alle bestanddelen zijn met volledige instemming en zelfs lijfelijke uitingen van enthousiasme meegegaan naar mijn bakdomein. De eigenaars van de eerdergenoemde boomgaard waren op de hoogte van en gaven toestemming voor mijn kruimeldieveggerij. Bedankt daarvoor. De kruimel is op. Sorry daarvoor. Over de kweeperen later meer.
Doei!
