Hoi! Ik dacht ik kan net zo goed ook nog even wat schrijven over de donderallesmaarindepan-soep die ik gisteravond haastig als een konijn met een zakhorloge voor elkaar fikste.
Waarom zoveel spoed? Ik dacht dat ik ging sporten. Maar nee. Na de soep was ik uitgeteld, opgebrand en afgewakkerd. Geen sport, geen blog, geen beweging meer in me te krijgen. Gewoon aan toegegeven dus. Lekker lekker, lekker moe.
Ik zie hier dus een hartje in de pan. Ik zie vaak hartjes in allerlei dingen. Ik hou dan ook heel erg veel van liefde. Behalve het hartje ligt er hier heel duidelijk ook ui, knof en peper in de hete olie. De Backing Flavours laten weer van zich geuren! Maar ook zien we wat andere smaakmakkertjes liggen. Zoals daar zijn reepjes zonnespectrumgedroogde tomaatjes, verse rozemarijnblaadjes gerist van een takje uit eigen kruidentuin en een flinke dot gedroogde dilletopjes. Als de geurlinten door de keuken waaieren, bakken we er nog even de tomatenpartjes, de broccoliroosjes en broccolistukjes bij.
Dan komt daar opeens een volle waterkoker aangeklotst. Anderhalve liter nattigheid swingt de pan in. Tien eetlepels fussili polonaiseren erachteraan. Ja, nee, zo lijkt het natuurlijk net alsof ik tien verschillende eetlepels gebruikt heb voor die spiraalpasta, dat zou leuk zijn geweest. Maar tegelijkertijd ook schandalig dat er dan geen foto van is gemaakt, van een rij hossende eetlepels fusilli. En ik was ook te onfit voor dit soort fussillipolonaisegrappen gisteren, ander keertje. Bovendien is de pasta Italiaans, niet Pools. Zo. Merkt u? Nu zit er wel een polonaise van de verschillende schrijfwijzen van de niet Poolse spiraalpasta hier in deze alinea. Twee bouillonblokjes marcheerden de soep in. Meer mag ook.
Pijnboompitten en zonnebloempitten zwieren door droge heetheid heen. Nadat het vuur is geluwd, vormen wat zwarte olijven en groene kappertjes, nee maar, alweer een hartje, in het pannetje! Ik hou van liefde, overal, in de wereld, in de lucht, in hoofden, in harten, in ogen, op straten, in huizen en in een pannetje. Maar we moeten dat hartje gewoon op zacht vuur wat warm laten worden, niet te heet hoor, gewoon een beetje veilige koesterende vriendschapsliefde.
Kijk eens hier, de soep heeft een buitengewone aantrekkingskracht op de pitten, olijven en kappertjes. Van veilige koestering naar hete liefde hoor, zo gaan die dingen in mijn keuken, nudge nudge wink wink say no more know what I mean.
Maar goed, aldus de soep, wellicht een minestrone, in ieder geval dus een donderallesmaarindepan-soep. Met twee hartjes, veel liefde en weinig fut. En toch niet flut. Want alles was knatjerap schoon op.
Gelukkig had ik voor mijn man ook nog een bord of wat bewaard. Het is misschien wat vergezocht, maar in zijn bord zie ik natuurlijk zeker wel een hartje. Misschien u ook, als u uw derde hartvormige geestesoog inschakelt, zoals ik.
Doei! Ingrediënten voor twee vermoeide verliefden: – 1 stronk broccoli in roosjes en stukjes – 2 trostomaten in partjes gesneden – 1 ui uitgedaagd tot snippers – 1 fijngesneden teentje knoflook – 1 klein vers rood pepertje in flintertjes – de blaadjes van een takje verse rozemarijn uit eigen tuin (of uit de mijne, mag) – flinke dot gedroogde dilletopjes – 10 eetlepels fussili, fusilli of fussilli – 2 plantaardig bouillonblokjes – 1 flinke greep zonnebloempitten – 1 stevige klauw pijnboompitten – 1 handje zwarte olijven – 2 eetlepels kappertjes – liefde in ongeremde dosissen naar eigen smaak
