Doperwtjes en wortelen. Pesto, tapenade en saus.

Hoi! Hoe druk het ook is, wat er ook speelt, waar je boot ook heen dobbert, hoe je pet ook staat, eten moet je ook. Ik eet het liefst lekker en gezond, dat is hoe ik mijn buikje aai, dus hier de lijst met lekkere gezonde bestanddelen en intenties voor een snel, luxe en doordeweeks maaltje voor twee.

Voor de doperwtjes in pindapesto:
– 1 hand vol verse basilicum
– 1 handje pinda’s
– 2 eetlepels edelgistvlokken
– 1 klein gedroogd chilipepertje
– 1 klein theelepeltje rookzout
– 1 eetlepel geurloze kokosolie
– 1 grote pot doperwten, uitgelekt (netto 440 gram)
Voor de wortelsalade met zwarte olijven dressing:
– 1 potje zwarte olijven, uitgelekt l (netto 113 gram)
– 2 eetlepels edelgistvlokken
– 1 eetlepel prijswinnende balsamicoazijn
– 1 eetlepel mooie olijfolie
– 6 mooie middelgrote wortels
Voor de quinoa met saus:
– 120 gram quinoa
– 1 half bouillonblokje
– 120 milliliter water
– 1 eetlepel edelgistvlokken
– 1 eetlepel balsamicoazijn
– 1 klein plakje ontbijtkoek

Dus je weet het hè, die pesto voor de doperwtjes die maak je door gewoon die basilicum, pinda’s, edelgistvlokken, chilipeper, rookzout en kokosolie tot pulp te draaien in een hakmolentje of met een staafmixer.

Vanaf wanneer mag je eigenlijk iets pesto noemen? Nou vanaf nu ongeveer, het is nu 17:34 uur op een woensdagmiddag. Hét moment om iets pesto te noemen. Maar wacht even. Vandale.nl zegt dat pesto een saus van basilicum, knoflook, pijnboompitten, kaas en olijfolie is. Nee, dan mag ik nooit meer iets dat ik zelf maak pesto noemen. Kaas gebruik ik niet. De letterlijke vertaling van het Italiaanse ‘pesto’ is ‘gestampt’. Ik heb ook niet gestampt hier in dit recept. Grmbl. Dan noem ik vanaf nu gestampte muisjes: ‘pesto’. Gewoon. Als genoegdoening. Mijn pindagistbasilicumtroepje roer ik door de doperwten, die ik weer in een ovenschaaltje leg. De oven is voorverwarmd naar 180 graden en het schaaltje gaat in de oven.

Voor de wortelsalade schrap en ben ik de wortels. Oh nee, ik was de wortels bedoel ik. Dan schaaf ik ze met de kaasschaaf die ik verder toch niet meer voor kaas gebruik, ik mag toch niets meer pesto noemen sinds 17:34 uur op woensdag 29 juni 2016, in lange plakken. In mijn hakmolentje gaan nu de ingrediënten voor de zwarte olijvendressing die ik natuurlijk ook alweer zo’n tien minuten geen pesto meer mag noemen: de helft van het potje olijven, de edelgistvlokken, de prijswinnende balsamicoazijn (verjaarscadeautje van mijn man, balsamicoazijn voor een prijs van een goede cognac, wauw) en de mooie olijfolie (verjaarscadeautje van een andere man, sst, laat mijn man dit niet lezen). En hakken maar, ik hou de zwarte-olijven-het-mag-geen-pesto-heten wat grof, zodat ik een wat korrelige substantie krijg. Zoals tapenade. Hohoho, tapenade, mag dat zo heten ja? “Pasta op basis van olijven” zegt vandale.nl. Oké, te korrelig voor pasta denk ik. Na nader onderzoek blijkt dat de naam is afgeleid van ’tapéno’, wat Provençaals is voor ‘kappertje’. Kappertjes zitten er ook al niet in. Alweeeer een naam die ik niet mag gebruiken, grrr. Geef genoegdoening. Ja, ik ga toch al nooit naar de kapper, dus zo’n kapper noem ik voortaan gewoon een tapenade. “Oh leuk zo je haar, naar de tapenade geweest?”

Nou en die geen-kappertjes-dus-geen-tapenade-oh-wat-zit-je-haar-leuk dressing draai ik door de wortelplakken. Ik maak de salade af met de overgebleven hele zwarte olijven. Nou nou nou, ik maak hem af, de wortels waren al overleden hoop ik. Desondanks vind ik een zwarte olijf een prima en verrassend origineel moordwapen.

Ik bereid nog wat quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking. In een ander pannetje verhit ik wat water met de bouillon, edelgistvlokken, en de balsamicoazijn (dit keer niet die dure want zonde en zo), meng alles goed en verkruimel er een klein stukje peperkoek doorheen om de boel te binden. Saus. Ik ga ervan uit dat ik dingen wel nog gewoon saus mag noemen. Ach weet je wat, laat maar, ik noem gewoon alles pesto van nu af aan. Klaar dus, deze lekkere pesto voor door de pesto.