Hoi! Een standaard wild west verhaal met een cowboykaasje in de hoofdrol? Ja hoor.
Hoofdpersonen:
– 150 gram gezouten cashewnoten
– 3 eetlepels sojayoghurt met citroensmaak (smaak mag ook naturel zijn, had ik niet in huis)
– 4 eetlepels geurloze kokosolie
– 2 eetlepels edelgistvlokken
– 1,5 eetlepel mosterd
– nootmuskaat
– cayennepeper
– zout
– mosterdzaadjes ter decoratie
De kudde onhandelbare cashewnoten werd al snel door de straffe sherrif in een cel vol water geflikkerd om eens even goed af te koelen. Dit tupperware-achtige cachotje bleef wel zeker zo’n acht uren op slot. Tijdens die uren doken er drie wilde eetlepels vol citroensojayoghurt op in het stille, hete en kurkdroge wild west stadje. Ze maakten ruzie op straat, knokten in de saloon en vuurden schoten af op het schoolplein. Nogal normale wildwesttaferelen tot zover. De sherrif vatte ze in hun kragen op het moment dat ze hun rekening bij de kruidenier probeerden te betalen. Die ene cel in het stadje zat nog vol met water en cashewnoten. De sherrif liet het water uit de petoet lopen en gooide de yoghurt erbij. Dat werd vechten in dat gevangeniskot natuurlijk. Het ging er heftig aan toe en al snel was de bajes gevuld met een gestaafmixerd mengsel van onhandelbare cashewnoten en vuige citroensojayoghurt. De detinering duurde 48 uren.
Het vechtershuwelijk tussen de noten en de yoghurt was tot rust gekomen en werd vrijgelaten. Het mixje wilde een nieuw en beter leven beginnen en zocht aansluiting bij vier eetlepels kalme kokosolie, twee eetlepels edelgistvlokken, anderhalve eetlepel mosterd, een snuf nootmuskaat, een snuf cayennepeper en flink wat zout. Een leuk bakje was snel gevonden en werd bekleed met glimmend nieuwe vershoudfolie en wat zaadjes mosterd in hartvorm voordat de voormalige wild west cashewnoten-yoghurt vijanden gemengd met hun nieuwe gezinsleden er hun intrek in namen.
Het bakje stond de eerste paar uren van hun nieuwe leven in een koelkast om de verlichte geesten te laten aansterken en opstijven. Dat werkte prima. Het bekeerde familiekaasje was na de afkoelingsperiode in hun veilige thuisbakje representatief genoeg om op een vrolijk bord mee naar een bruiloftsfeest te gaan.
Doei!
