Hoi! Farro had ik nog in huis laatst, met kerst was dat. Dus daar maakte ik toen een voorgerecht van voor vier personen. Die farro kan ook best vervangen worden door een andere graanachtige. Ik kwam de foto’s van het gerecht net tegen en toen dacht ik “hé, dat recept leg ik nog even vast!”
Of ik dat letterlijk zo dacht, nee ik denk het niet, ik denk nooit zo letterlijk denk ik. Of zo woordelijk. Of in zinnen. Ik weet eigenlijk helemaal niet zo goed hoe ik denk. Alles door elkaar denk ik. Beelden, sferen, kleuren, woorden, zinnen, letters. Dus misschien dacht ik het toch wel letterlijk zo woordelijk in die zin die ik hierboven “citeerde”.Mogelijk dacht ik het net gewoon “hardop” hier, in dit relaas. Ik denk veel en vaak hardop. Volgens mijn man ook. Denken. Daar moet ik eens over nadenken. Ander verhaal.
Ik herinner me dat ik nog 150 gram farro tegenkwam in de keukenkast terwijl ik op zoek was naar de couscous die ik eigenlijk voor deze entree wilde gebruiken. Die couscous bleek niet thuis te zijn en het was eerste kerstdag dus ik moest tabee zeggen tegen het couscousconcept. Ik zei “gegroet farro, wil je het diner vandaag openen?” Ja, dat vond hij goed, mits ik een paar lekkere begeleiders voor hem had. Dat had ik wel.
De farro ging tien minuten koken in water. Ik raspte ondertussen de schil van een sinaasappel en perste een derde van diezelfde sinaasappel uit. De andere twee derde van de vrucht sneed ik in schijven en ontdeed ik van de schil. Lekkere begeleider nummer 1.
Omdat het kerst was had ik ook van die verse cocktailuitjes in huis, met schil en al. Normaal vind je die in de supermarkt alleen in een potje terug maar met kerst zijn ze er gewoon zo, hoppakee, want dan heeft iedereen wel zin en tijd om heel veel van die kleine rotuitjes te pellen in plaats van een paar normale grote uien. Ahem, ja vier van die cocktailuitjes heb ik geschild en gesnipperd en toen was ik er wel weer klaar mee, sorry kerst, sorry uitjes.
Zongedroogde tomaatjes had ik wel uit een potje, in olie en al, en vijf daarvan sneed ik in kleine stukjes. Ik heb nog nooit zelf zongedroogde tomaatjes gemaakt. Als ik er aan denk zal ik in de zomer, als de zon staat te branden aan de strakblauwe hemel, onderzoeken of je onder Nederlandse zomeromstandigheden tomaten door de zon kunt laten drogen met een lekker resultaat. Help me herinneren anders.
Van de plant peterselie die met kerst bij ons logeerde plukte en waste ik de helft van alle krullerige blaadjes. Een deel legde ik apart om later over de opgemaakte borden heen te strooien.
Een vers rood kerstpepertje verflinterde ik fijntjes.
Sinaasappelsap, sinaasappelrasp, uisnippertjes, peterselie, verse peper, tomatenstukjes en twee eetlepels van hun olie roerde ik door elkaar. Erdoorheen strooide ik knoflookpoeder en eroverheen maalde ik nog wat zwarte peper en zeezout. Deze escorte stelde ik voor aan de inmiddels afgegoten en afgekoelde farro. De farro knikte minzaam en liet zich gewillig beroeren door het smaakkonvooi.
De farrosalade verspreidde zich over vier borden. De schijven sinaasappel beklommen de farroheuvels en prompt sneeuwde het peterselie. Het was een kerstig landschap.
Doei!
Ingrediënten:
– 150 gram farro (of couscous)
– 1 sinaasappel
– 4 cocktailuitjes (of 3 sjalotjes, of 1 klein uitje)
– 5 zongedroogde tomaatjes in olie uit een potje
– 1 plantje peterselie en dan daar de helft van
– 1 vers rood pepertje
– knoflookpoeder
– zeezout
– zwarte peper
