Hoi! Ik kocht gisteren kipstukjes van De Vegetarische Slager. Die hebben ook het veganistische keurmerk. Soms heb ik daar zin in, in die vleesachtige sojaflarden.
Hoe nu deze zoute, want dat zijn ze wel, zout, fopkipflodders op te peppen en aan te smaken? Welnu en als volgt. Met hete hellepepersaus.
De bestanddelen om
– 1 bakje a 160 gram veganistische kipstukjes
met hete hellepepersaus te larderen, net aan genoeg voor twee hongerige hete bliksems, zijn:
– 2 grote rode pepers
– 2 teentjes knoflook
– 5 tikken gemalen citroengras
– 2 eetlepels (pruimen)azijn
– 3 stevige theelepels rietsuiker
– 1 halve theelepel zout
En dat alles (nee niet de kipstukjes hoor) heb ik gestaafmasterd tot een vloeibaar gladje. De pepers kwamen uit de koeling van de supermarkt dus ik durfde het aan om ze met alle pitjes mee te laten doen. En terecht, het bleken verduveld vriendelijke pepers te zijn. Maar proef vooral even voor, eer je aan de slag gaat met deze hellesaus.
Farro, kocht ik ook. Kende ik nog niet. Wat raar is. Volgens de verpakking is het het favoriete graan van Italië en daar kom ik best nog wel eens. Ook zou het het oudste graan zijn dat door de mens verbouwd werd. Dat kan dat ik dat gemist heb want ik ken de mens alleen van horen zeggen. In ieder geval zette ik een pan met water en 150 gram farro op hoog vuur.
De volgende groentes en hoeveelheden daarvan lagen nog in keuken- en koelkasten:
– 150 gram bleekselderij
– 100 gram waspenen
– 1 halve rode paprika
– 2 trostomaten
– 1 ui
Die jaapte ik allemaal in kleine stukjes.
– 2 eetlepels olijfolie
gleden in een pan. Daarin slingerde ik de gesnipperde ui samen met veel schuddebuikjes uit potjes vol:
– gemalen citroengras,
– kurkuma,
– ketoembar en
– komijn.
Alle groentestukjes behalve die van tomaat tuimelden erbij in die geurende smaakondergrond en ik liet die boel, na wat geroer in de pan, even lekker die boel om me onderwijl te focussen op een andere, hetere boel.
In een klein koekepannetje liet ik de hellepepersaus op een zacht vuurtje warm stoven. Eenmaal warm deed ik de sojaflarden erbij en zette ik het vuur hoger om een en ander goed op te hitsen.
Ik bleef de fopkip in hellepepersaus goed in de gaten houden en omroeren terwijl ik de zachtaardige groentemix in de andere pan bluste met
– 3 eetlepels (pruimen)azijn en er
– 3 theelepels rietsuiker bij strooide.
Beide bakpannen bleef ik nu in de smiezen houden terwijl ik de farro afgoot en afsmaakte met een eetlepel olijfolie en wat versgemalen zwarte peper en wit zout. Wat multitasken, of niet! Dat kan ik alleen achter het fornuis en aan het aanrecht. Teken aan de wand? Nee hoor, geen teken aan de wand hier, wel wat miertjes op de vloer. Die komen af op onze etensresten en gastvrijheid.
Goed, ik strooide wat zout over de groentes en deed dingen in mooie schaaltjes en toen konden we aan tafel. Lekker lekker, neppe kip!
In het Nederlands heet farro trouwens emmertarwe. Maar daar kom ik net pas achter, jammer dus. Alle grapjes over het geëmmer van die tarwe, bucketlists, twee emmertjes tarwe halen, tarwedruppels die emmers doen overlopen, etcetera, zal ik bewaren tot een volgende keer.
Tot slot nog twee hartjes voor mama:
Vrolijke moederdag lieve mama, ik bel je straks! Doei!
