pindakaasje voor een betere wereld

Hoi! Mijn man noemt mijn blog vandaag in zijn maandelijkse column in de Huis aan Huis Enschede. In het kader van passie. Pal naast de column wordt geadverteerd door een slachthuis. Vind ik dat ironisch? Ja, kneiter. Kan ik er om lachen? Nou, ik grimlach. Ik hou van ironie maar dit doet toch ook wel een beetje pijn. Ach, leven en laten leven, was mijn eerste gedachte. Die uitdrukking vind ik in deze context zo mogelijk nog ironischer. Maar goed, het slachthuis dus, ik laat er liever niemand naartoe brengen. Daarom, en in het kader van verbeter de wereld begin bij jezelf, maakte ik een veganistisch pindakaasje.

Direct naar het recept

het uitgebreide recept

Het recept dat ik volgde is gebaseerd op het recept van een Frans cashewnotenkaasje van de website vegetus.nl. Dat kaasje werd, oh de non-ironie, gemaakt van cashewnoten. Ik gebruikte gezouten pinda’s, 150 gram. Die aardnootjes liet ik 9 uur lang in water overdaggen. Ja, je kunt ze vast ook laten overnachten, maar bij mij was het klaarlichte dag toen ik de noten liet spetteren en spatteren in een relatief groot en diep zwembad.

Na die negen uur waterpret heb ik het zwembad laten leeglopen. De door het water gerimpelde pinda’s bleven achter op de bodem van het bad. Ik deed er drie eetlepels sojayoghurt bij. Met de staafmixer heb ik dit alles knotsglad geragd.

na 9 lange uren wachten…

Het bassin met de drab van pinda’s en yoghurt op de bodem heb ik afgedekt en 50 uur, ja echt, vijftig lange uren, laten staan. Het schijnt dat deze smurrie tussen de 24 en de 72 uren moet fermenteren (gisten). Ik heb haar dus braaf laten staan. Een volgende keer zal ik dat ook eens niet doen, ik houd u op de hoogte!

na 50 uren wachten.

Na die vijftig uren heb ik er vier flinke eetlepels geurloze kokosolie en twee ruime eetlepels edelgist doorheen gestaafmixerd. Proef even of er ook nog wat extra zout door moet, dat kan altijd natuurlijk.

Daarna pakte ik een schaaltje met een vorm waarvan ik dacht, ja, dat is misschien wel een malletje waar straks een soort Frans kaasafgietsel uit te voorschijn kan komen! Dat malletje bekleedde ik met een gladje. Oh, een gladje, ja zo noemt mijn schoonmama vershoudfolie altijd. Op het gladje strooide ik flink wat sesamzaadjes.

Daarna ging het mengsel van pinda’s, yoghurt, kokosolie, edelgistvlokken en wat zout bovenop de sesamzaadjes in het kommetje met de kaascontourcompetenties.

nog maar een paar uur.

De vershoudfolie had ik zo ruim afgescheurd dat ik het pindakaasje to be helemaal af kon dekken met het gladje. En zo ging het kaaskommetje de koelkast in. Ik heb de boel daar deze keer in laten overnachten. Enkele uren in de koelkast schijnt ook al voldoende te zijn in deze fase van het kaasmaken.

Nou, en de volgende dag stortte ik het pindakaasje op een aardig bordje en dat geeft dan het volgende resultaat:

het wachten waard?

Ik sneed een plakje af en smeerde het op een stukje brood. Lekker wel, zeker, maar niet heel uitgesproken van smaak, dat neem ik even mee voor een volgende poging. Zoals je op de foto hieronder ziet heb ik er wat smaakmakers aan toegevoegd. Linksonder zie je de pindakaas, rechtsonder is een boterhamhelftje met de gepofte hummus van laatst.

Doei!