In a cabin with groene bonen in tomatensaus
Hoi! Ik kook ook. Natuurlijk kook ik. En ik kook ook ook. Ook kook ik in vakantiehutten.
Genoeg over jou nu, laten we het over sperziebonen hebben. En over mij. Ook over mij.
Ik kook ook. Ik kook ook met sperziebonen soms. Deze keer bijvoorbeeld. In een cabin op een camping. Genoeg over sperziebonen, terug naar mij.
Groene bonen in tomatensaus.
Ik heb de volgende ingrediënten:
– 200 gram sperziebonen, gewassen en gedopt
– 1 grote paprika, in dunne repen gesneden
– 1 grote dikke portobello, ook in repen gesneden
– 2 knoflOOKtenen, ook in reepjes
– 1/2 theelepeltje gemalen komijn
– ook een 1/2 theelepel kerriepoeder
– 2 theelepels sambal oelek (ook weer theelepels)
– 2 eetlepels pindakaas (wow helemaal nieuw dit, geen “ook” te bespeuren, nou op de “lepels” na misschien een beetje?)
– een pak passata (ook zo nieuw)
– 1 eetlepel (gelukkig, ook een eetlepel) agavesiroop
– 1 handje (nee, wat?!) pinda’s (oh gelukkig, ook weer iets met pinda)
– mihoen voor 2 (2, ook 2, net als de eetlepels pindakaas en de theelepels sambal)
– ooklijfolie
Bereidingswijze groene bonen in tomatensaus:
Ook heb ik een pan, een braad/hapjespan waar een hele flinke guts olijfolie in kan.
Die gaat er dan ook in en als ie heet genoeg is duikelen de sperzieboontjes over elkaar heen het glibberige kookbadje in.
Op hoog vuur spetteren ze een minuut of drie lekker door de pan.
Kerrie, komijn en knoflook voegen zich bij de boontjes.
Na een minuutje smaakwalsen, dribbelen paprika- en portobelloreepjes de pan binnen en sprinten ze een minuut of vijf door de bonen, olie en smaakmakers heen richting de eindstreep.
Sambal, pindakaas en passata remmen de enthousiaste panbedansers wat af.
Er wordt wat geprutteld, wat zoetgehouden met agavesiroop en nog wat meer geprutteld.
In de loop van het pruttelen flitst er nog een handje pinda’s in de pan.
Ondertussen wordt er ergens op de wereld ook een pannetje mihoen bereid. Laat dat toevallig nou net op het campingfornuis bij dezelfde cabin zijn als waar de sperziebonen, paprika- en champignonrepen hun eindspurt maken, nee maar, komt dat even gelegen!
We eten alles op. Wij winnen. We verliezen ook. Het eten is weg. Maar ook weer niet. Het eten is veranderd. Het zit in ons. Ook mooi. Ook niet mooi.
Doei!
