Hoi! Gisteren verzon ik een of andere crumbleachtige zandtaart met voorgesneden Italiaanse wokgroenten die aanvoelde als fluweel in de mond. Dat denk ik dan want eerlijk gezegd heb ik nooit fluweel in mijn mond gehad en waarom zou ik zoiets niet eerlijk zeggen dus bij deze dan. Fluweeltaart.
Ingrediƫnten voor twee:
– 1,5 eetlepel lijnzaad
– 1 flinke zoete aardappel
– 150 gram bloem
– olijfolie
– knoflookpoeder
– edelgistvlokken
– 400 gram Italiaanse wokgroenten
– peper
– zout
– nootmuskaat
De lijnzaadjes vijzelde ik tot ze gebroken waren en liet ik weken in anderhalve eetlepel water. Ik schilde de zoete aardappel, sneed ‘m in stukjes en liet ‘m gaar koken. Ik mengde bloem, 75 gram olijfolie, zout, wat knoflookpoeder en het lijnzaadprutje tot een kledderige deegbal en bekleedde daar een ingevette quichevorm mee.
Van de gare zoete aardappel, flink wat zout, drie eetlepels edelgistvlokken, knoflookpoeder en nootmuskaat blenderde ik een sausje dat ik over de taartbodem uitstreek. De groentes mengde ik met een scheut olie, wat peper en zout en legde ik weer op de vulling die op de taartbodem plakte.
De taart ging 40 minuten in de oven (180 graden) en ja, hij was lekker. De bodem hing als los zand aan elkaar maar daar hou ik van. Dat moge duidelijk zijn. En fluwelig mondgevoel, daar hou ik ook van. Van smikkelensteijnhoven dus.
Oh, mijn kokoscitroenmuffins zijn klaar. Daarover later meer.
Doei!