Koken met een compagnon. Spaghetti met peperkoeksaus. Over een fijn weekend.

Hoi! En hè hè. Blogtijd voor mezelve ende ik. Ik bedoel mij, voor mezelve ende mij. Ik wil nog over het eten in het afgelopen zon-, zee-, strand- en muziekweekend vertellen. We waren uit logeren, mijn man en ik. Dat was sowieso supertje tof, leuk, gezellig en muzikaal, met dansjes en lieve mensen en kinderen. Wat te eten hè, als veganist uit logeren. Nou, bijvoorbeeld gewoon een ouderwets frietje met ketchup op het strand. Niks meer aan doen. Oh ja toch wel: genieten!

En dan de volgende avond? Koken met hulp! Met ietwat gezondere ingrediënten dan aardappels en frituurvet, want er moet wel gecompenseerd worden na een avond patat en bier. Gelukkig werd er ook goede live muziek gemaakt om wat calorieën in ieder geval kordaat naar de eeuwige jachtschotelvelden te dansen!

We maakten een eenvoudige edoch voedzame gezonde spaghettischotel, mijn partner in keukencrime en ik. Zie hier het boodschappenlijstje, genoeg voor twee volwassen meisjes en twee stoere knaapjes van wat jongere leeftijd:

– een half pak spaghetti
– een zak groentemix met broccoli, voorgesneden en gewassen, zo uit de supermarkt, 400 gram
– een zak Japanse groentemix, voorgesneden en gewassen, zo uit de supermarkt, 400 gram
– twee blikken tomatenblokjes
– een klein blikje tomatenpuree
– een flinke plak ontbijtkoek
– olijfolie
– een stevige snuf kruidnagel
– peper
– zout

Mijn compagnon vulde een grote pan met water en deze zetten we samen daadkrachtig op een brandend gasfornuispitje. Terwijl het water zich naar zijn kookpunt toe zwoegde gingen wij aan de slag met de saus. Mijn teamgenoot liet een mooie scheut olijfolie heel doelgericht in een goede bakpan glibberen. Toen de olie heet genoeg was, stortte ik beide zakken groentemix in de pan. We bakten de boel even doortastend aan en door, onderwijl roerend en het raadspel ‘wat is de hoofdstad van…?’ spelend. Daarna gingen beide blikken tomaten erbij, daar zorgde mijn metgezel voor, en dat deed hij met verve. Vervolgens lepelde hij de tomatenpuree erdoor, ook heel secuur, ik voel me nog steeds trots hierover. Gelukkig heb ik er footage van, kijk:

  Nadat we de boel even hadden laten pruttelen en contempleerden over waar we gingen eten zo dadelijk, snuffelde ik wat kruidnagel bij de saus en vroeg ik mijn associé om een dikke plak peperkoek boven de saus te verbrokkelen. Ook daar bleek hij weer een ster in te wezen en ook daar is footage van.  

Ondertussen hadden wij de spaghetti al voorzichtig in het kokende water gezet en ondergedompeld. Af en toe proefden we of de pasta al gaar was. Mijn makker zorgde er voor dat de spaghetti lang genoeg doorkookte. Hij had daar een betere kijk op dan ik, gelukkig.

Wat ons nog restte was de ontbijtkoek in te saus te laten oplossen en de smaken de saus te laten doortrekken. Peper en zout naar onze smaak gingen er ook nog door. De spaghetti goot ik af. Al gauw konden we roepen: aan tafel!

Mijn compagnon had me getipt dat zijn moeder de regel had ingesteld dat wie kookt, bepaalt waar er gegeten wordt, en de keus was snel gemaakt. Bij de televisie natuurlijk! De broer van mijn partner in keukencrime was het er gelukkig mee eens.

  Zijn moeder vond het ook goed. We smikkelden! Kijk maar, hier. Het bleek een gezonde oppeppende bodem voor weer een avondje muzikaal vertier in het Zeeuwse. Hier volgt nog een bordbeeldje:  

En nog een leuk panbeeldje dat ik niemand wil onthouden:

Het weekend was mooi, het eten was lekker, Vlissingen bedankt!
Doei!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven