Hoi! Toen ik net een rondje hardliep moest ik denken aan champignon-notenbrood. Die maakte ik in mijn nog niet vegane leven wel eens, met ei en kaas. In een cakevorm, in de oven. Van hartige taart verhuisden mijn gedachten via zoete kruidkoek naar de vraag: wat heb ik in huis? Ik wil iets zoets gebakkerigs maken.
Voor de korst:
– 30 flinke eetlepels muesli, ik heb goedkope huismerk muesli waar geen bijen doorheen vliegen of anderszins dieren aan te pas komen
– 10 eetlepels gesmolten kokosolie die niet geurt
– 6 eetlepels appelmoes
– 6 theelepels bruine basterdsuiker
– 30 amandelen
– 50 rozijntjes
– 6 vingers soja smeerboter
– paar stuifsels bloem
Voor de vulling:
– 250 gram gedroogde linzen
– 300 gram vegane pruimenjam
– kaneel
– citroensap
Zet linzen met ruim water op het vuur om drie kwartier te laten koken. Verwarm oven voor op 180 graden Celcius.
Kokosolie en muesli, appelmoes en suiker, ik roer ze door elkaar. De menigte zoete en notige kleinoodjes hagelt er doorheen. Voor de zekerheid: ik heb het hier over de rozijntjes en de amandeltjes. Ik zet de staafmixer op deze compilatie. Het wordt een kneedbaar deegje zo.
Ik vet een quichevorm in met wijs-, middel- en ringvinger van mijn rechterhand. Die vingers haal ik eerst even door de sojaboter en gaandeweg het aaien van de taartvorm doe ik dat nog een tweede keer. Daarna bestuif ik de beboterde plaatstaalvorm met bloem. Ik bekleed het staal, inclusief de opstaande randjes, met mijn mueslideeg.
Ik heb een donkerbruin basterdsuiker vermoeden dat ik deze taartbodem niet zonder slag of stoot uit dit blik ga krijgen straks. Dat zien we dan wel weer. Nu zet ik de helemetoot te bakken in de oven. Ik schenk mezelf een kostelijk kopje koffie in voor nu en ik ga nadenken over taartvulling. Tot zo.
Die linzen gaan dus shinen in zoetheid vandaag en dat vind ik mooi. In Limburg at ik vroeger wel eens linzenvlaai of linzengebak, maar dat had met linzen verder helemaal niets van doen. Dat had meer te maken met de Oostenrijkse plaats Linz. Ook bakte ik wel eens taartdeeg met droge linzen erin om de vorm voor de vulling te garanderen. Maar nu heb ik dan eindelijk een hoofdrol weggelegd voor die lieve linzen.
Oh, die taartbodem haal ik nu uit de oven, een kwartier heeft ie gebakken, da’s mooi geweest. Met wat smokkelwerk hier en daar lukt het me zelfs de gebaksbedding redelijk in tact omgekeerd op een bord te storten. Dit wordt niet meer teruggedraaid, nee nee!
Linzenvulling! Ik meng de pruimenjam en flink wat kaneel door de linzen. En een scheut citroensap. Deze melange gaat op de taartvoet, kijk!
Die linsjes schijnen als een zonnetje! Ik zet de linzontaart 45 minuten in de vriezer. Een paar uur in de koelkast is misschien een professionelere procedure maar dan ken je mijn mate van ongeduld nog niet. Daarnaast ben ik geen profkok en heb ik meestal lak aan hoe het hoort. Als het maar pret brengt en smaakt! Mijn keukenmotto van vandaag.
Haha hij smaakt! Maar hij mag best wat langer opstijven nog dus toch, ik geef het toe. Later vandaag en/of morgen dus meer taartrondes hier aan de Kerkstraat. De linzontaart woont nu in de koelkast. Doei!
