Hoi! Ik ben blij dat ik geen bakpapier meer had! Geïnspireerd door het citroentaartrecept van deze zachtplantaardige koksmeneer probeerde ik vanavond meringue te maken van het inlekgewicht uit een pot kikkererwten, van alleen het vocht uit de pot dus. Als ik bakpapier gehad had dan had ik die schuimpjes, die voordat ze de oven ingingen nog een veelbelovend individueel karakter hadden, zo hop, los op dat bakpapier op het rooster gelegd. Door het gebrek aan ovenpapier vette ik gelukkig een ovenschaaltje in met kokosolie en verdeelde de verleidelijk bruisende massa over het schaaltje.
“Wèhwèhwèhwèhwèh” doet de faaltoeter! Leuk geprobeerd.
Alle hoopvol stemmende schuimige enkelingetjes van voor de oventijd zijn verenigd in een vijvertje waar wat drab in drijft. Zo te ruiken is het wel fijn toeven in het plasje. Het vloeistofje blijkt ook nog eens heerlijk te smaken. Ik doe het alvast in een potje en bak een peer en een appel helemaal kapot om bij de natte schuimherinnering in het potje te laten wonen.
Peer en appel in kleine stukjes flink aanbakken, scheutje water erbij, stevig laten koken en dampen. Goed blijven omroeren en prakken in die pan. Zodra het moesachtig genoeg naar je smaak is, ik heb op een gegeven moment gewoon de aardappelstamper ingezet, meng je het door het meringuebezinksel. Meringue mislukt, jam gelukt! Lekker lekker, lekker omkoken! Zo zie je maar, nooit bij de kookpakken neerzitten, alles kan iets worden, mislukking bestaat niet! Ik probeer een andere keer wel weer meringue te maken.
Het uitlekgewicht (de kikkererwten) ligt nu nog onverrichter zake in een bak af te wachten op wat sensatie. De oven gaat naar 180 graden. Een klein uitje en een dikke teen knoflook gaan er ongeschild in. Na twintig minuten gaan daar een klein vers pepertje en twee tomaten bij. De tomaten heb ik in hun kroon kruislings ingekerfd. Na weer 30 minuten haal ik de ui, knoflook en peper (aka de backing flavours) uit de oven. Familie Tomaat doet zijn ding nog een half uur langer in de oven. Als je de oven hoger zet gaat het allemaal wellicht wat sneller trouwens, gewoon uitproberen maar.
Dan is er eindelijk die langverwachte actiescène voor de hunkerende kikkererwten. Alle pofgenoten op de kikkererwten gelegd, worden de snijbladen van de staafmixer in de erwten gedrukt en alle bestanddelen tot één homogene massa gepapt. Scheut olijfolie mag er nog bij. Ik wuif er nog wat zout doorheen, en ook nog wat kruidnagelpoeder. “Kruidnagel, de basilicum van de armen,” zei mijn man vanavond nog. Hij had gekookt. Mijn man en ik gebruiken allebei graag kruidnagel.
Laat ik dan nu de eiwitacteurs die ik inzette voor mijn ongeloofwaardige schuimstuk in drie akten dat gelukkig uitmondde in een plausibele peerappeljam even noemen. De ingrediënten voor de jam zijn:
– het vocht van 1 blik biologische kikkererwten (inlekgewicht: 130 gram)
– een halve theelepel maïzena (dat was misschien wel de grootste fout die ik maakte, volgens het recept van The Gentle Chef moest er xanthaangom, guargom of sodiumalginaat in, maar ja, dat heb ik niet in huis, voor zover ik weet dan)
– vier eetlepels poedersuiker
– een eetlepel speculaaskruiden
– een appel in kleine stukjes
– een peer in kleine stukjes
Overigens moet ik bekennen dat ook toen ik nog meringue van witten van eieren maakte het zeker 5 van de 10 keer misging, als het niet vaker was. Mislukking ligt dus sowieso aan mij. Gelukkig heb ik de meringue wel nog geproefd voor die uit elkaar dreef in de oven. Dat opgeklopte pre-oven schuimgoedje zou het heel goed doen op koffie, chocolademelk, appeltaart en wat dies meer zij. Gratis tip dit!
De ingrediënten voor de gepofte hummus waren:
– 1 uitlekgewicht kikkererwten van 1 pot (220 gram)
– 2 tomaten
– 1 dikke teen knoflook
– 1 kleine ui
– 1 klein vers rood pepertje
– kruidnagelpoeder
– zout
– scheut olijfolie
Doei!
