Pecannotentaartje

Vier het leven en laat het leven!

 Hoi! Ik hou van een goed pecannotentaartje. En ik hou van het leven, met grote regelmaat zelfs intens. Mijn verliefdheid op het leven werd in 2014 de grondslag voor mijn veganisme. Ik stelde mezelf de vraag: mag ik eigenlijk wel verwachten dat ik gelukkig ben wanneer ik andere levende en voelende wezens de kans op een fijn en vrij leven afpak of laat afpakken? Mijn persoonlijke conclusie luidde: nee.   

En daar sta ik vandaag nog steeds en nog meer achter. Ja, ik denk na over wat ik in mijn mond stop, wat ik aan mijn lijf draag, wat ik op mijn gezicht smeer en wat ik in mijn huis haal. En niet omdat dit mij toevallig gezond, slank en vrolijk houdt. Dat zijn prachtige bijkomstigheden waarvoor ik diep dankbaar ben.

Maar ik leef plantaardig om het leven te vieren en te eren, om alles en iedereen alle geluk en gezondheid te kunnen gunnen die ik mijn naasten en mezelf ook toewens.

En buiten dat ethische verhaal om: groenten, fruit, noten, zaden, peulvruchten, etcetera, zijn gewoon veel en veel lekkerder, frisser, sprankelender, en mooier dan die arme stukjes dier die in het koelschap opgebaard moeten worden omdat ze anders de winkel uit ontbinden. 

Bedankt voor het lezen van mijn persoonlijke pecannoot!

Bedankt voor het lezen van deze persoonlijke noot. Hartjes. Als dank geef ik je een recept voor een heel mooi en lekker taartje cadeau, een pecannotentaartje met een bodem van amandelmeel en haverchocolademelk, voorzien van een laagje cashewcrème, daarop weer gekarameliseerde persoonlijke pecannoten en als je durft een laagje kokosroom. 

Ingrediënten pecannotentaartje:

– 150 gram ongezouten cashewnoten
– 50 gram rietsuiker
– 50 gram sojaboter
– 70 gram zelfrijzend amandelbakmeel
– 50 milliliter chocoladehavermelk
– 50 milliliter zonnebloemolie
– 4 eetlepels ahornsiroop
– 1 eetlepel geurloze kokosolie
– 2 eetlepels in de koelkast opgestijfde kokosmelk (blik op de kop in de koelkast zetten en na een nacht, of in ieder geval een paar uren, omdraaien, openmaken en dan het dikke deel van de melk eruit scheppen: kokosroom)
– 50 gram pecannoten
– gemalen kaneel

Herfstige taferelen en smaken

Die warme herfsttinten overal, ik heb er constant zoete trek door. Zo’n roodoranje bos ruikt naar speculaas en dampt als warme chocoladehavermelk met kokosroom, let er maar eens op. Een taartje dus, om de herfst en het leven te vieren. Het taartje is voor vier personen meer dan genoeg, voor acht personen kan het wat onbevredigende reacties opwekken. Zorg dan voor een back-up versnapering of deel het taartje alleen met acht vrinden die aan de lijn zijn. 

Bereidingswijze pecannotentaartje:

1. De cashewnoten moeten uren weken in koud water, of een half uur in kokend water, wat je wil.

Tijdens die uren of dat halve uur kun je de volgende dingen doen. Slapen, hobby-en, werken, huishouden, eten, of de taart verder verwezenlijken.

2. In dat laatste geval meng je 50 gram rietsuiker en 50 gram sojaboter met een mixer of garde vet goed door elkaar.

3. Kluts het dan met de chocolademelk en de zonnebloemolie nog dikker dooreen ten Cate (raad mijn voornaam noem ik dit woordgrapje).

4. De hele kluts raak ik kwijt in de 70 gram zelfrijzend amandelbakmeel. Ik roer goed en stort het zoete goedje in mijn ingevette….    KOM TERUG JIJ!

Mijn vorm doet zijn naam eer aan en springt van het aanrecht af zo onder de keukentafel. Ik heb ‘m.

5. Ik stort het zoete goedje in de springvorm (doorsnee van 16 centimeter).

6. Ja nu mag je springen, toe maar, hop, de tot 160 graden Celsius voorverwarmde oven in, goed zo! Ga maar een uurtje op dat rooster (iets onder het midden) staan springen, whoepah!

De avonturen van de cashew- en pecannoten

7. De cashewnoten zijn niet zo persoonlijk vandaag en laten zich gedwee afgieten en pureren met 2 eetlepels ahornsiroop, 1 eetlepel geurloze kokosolie en 2 eetlepels kokosmelk.

Dan de pecannoten, oeh, op het randje van aangebrand hoor! Waarom zij nu weer als laatste aan de beurt komen en of ze wel een beetje in de picture staan dan straks want het is nu toch ook wel een keertje hun beurt en waarom zou een ander het beter hebben dan zij… Oké, als dat voor jullie zo belangrijk is, gevoelige nootjes, dan zal ik jullie eens even goed laten shinen ook.

8. Twee eetlepels ahornsiroop en een snuf kaneel in een klein heet pannetje en wals er maar doorheen jullie, van je een, twee, drie, een, twee, drie, een twee, drie, een, twee, drie, tot alle ahornsiroop is opgenomen door de verheugde pecannoten.

9. Als alles is afgekoeld, het trappelende taartbodempje, de kalme cashewcrème en de persoonlijke pecannoten, bouwt het taartje zich op. De cashewcrème kalmeert de taartbodem door zich erbovenop neer te vlijen, de pecannoten maken gretig gebruik van dit lieflijke podiumpje en glunderen me toe vanuit de cashewroom.   

Ding dong, bezoek! De pecannoten grommen van verontwaardiging als ze me zien naderen met een spuitzak gevuld met dikke kokosroom. Gelukkig kan ik hun scheldtirade smoren in de room. We smikkelen.  

Doei!