Pittige tomatensoep met kikkererwten en brood met hummus

Hoi! Och arme ik, geheel alleen, koken voor mezelf, een solo kook- en eetavontuur zonder de  gebruikelijke oh’s en ah’s van een mede-eter, oi moi, wee mij, ach en gut! Genoeg gezwelgd, allee hop, wie zichzelf niet kan verrassen en verwennen, kan dat ook een ander niet!

Ik voel me gelijk al gezegend met de volgende soeperdesoep ingrediënten op mijn aanrecht:
– 6 tomaten
– 1 ui
– 2 kleine gedroogde chilipepertjes
– 1 teen knoflook
– 1 takje verse rozemarijn
– 1 blokje plantaardige bouillon
– olijfolie

Zeker zo erkentelijk ben ik voor:
– 1 pot kikkererwten a 350 gram
– 2 eetlepels sesamzaadjes
– gemalen komijnzaad
– gemalen kruidnagel
– kaneel
– kurkuma
– knoflookpoeder
– laos
– (rook)zout
– olijfolie
– citroensap
– 2 eetlepels pindakaas

Laat de healing sessie beginnen. Ik hak ui, knoflook, peper en tomaat in stukken. Altijd van je af snijden bij dit soort sessies hè, anders werkt het averechts. Ik ris de blaadjes rozemarijn van hun takje, zet de met water gevulde waterkoker aan en verhit een soeppan. Een gloep olijfolie verzacht de scherpe kantjes in de pan. Ui, peper, knoflook en rozemarijn ontroeren mij even tot tranen in de warme verwelkomende olijfolie. Deze gemoedstoestand maakt dat ik het aandurf om de tomaten toe te voegen aan mijn solosoepsessie. Ik zet alles even op een lager pitje, dat is soms nou eenmaal gewoon nodig en dit soort sessies helpen mij om daaraan toe te geven. Dat zouden meer mensen moeten doen.

Hè hè, even weer met beide benen op de grond hoor. Ik stuiter die kikkererwten in een vergiet en geef ze een goeie douche. Dat is even schrikken ja na dat gezweef van net maar voor mij werkt dat wel. Ik verhit een pan, giet er olijfolie in, laat de olie heet worden en strooi de sesamzaadjes erin. Dan knikker ik de kikkererwten erbij en bestuif de boel met flinke snuffen van alle genoemde kruiden en specerijen. Dankbaar voor deze krachtige workout zet ik het vuur weer een tandje lager.

Terug naar de soepsessie, ohm. Weer helemaal zen giet ik een halve liter water uit de koker bij de gelukkige soeponderdelen. Geheel gefocused verkruimel ik het bouillonblokje boven de soep. Gewoon laten gaan nou, die soep, loslaten, ik geef me over.

Oh hop de erwten ja! De helft gaat in de hakmolen, lekker hakken als een gabber, met pindakaas, vier eetlepels olijfolie, twee eetlepels citroensap en wat (rook)zout naar smaak. Hop, hummus! De andere helft van de kikkererwten bestrooi ik al hupsend en hopsend met ook weer wat (rook)zout naar smaak.

Ik haal diep adem en de soeppan van het vuur. Ja, stijlfout, maar wel een waarvan ik houd en ik durf dat in stadium van mijn soepsessie best toe te geven. Secuur steek ik de staafmixer in de soep en ik blender de soep zo fijn mogelijk. Daarna druk ik de soep ook nog met de bolle kant van een soeplepel door een zeef. Wat een geduld, wat een finesse. Snel even iets anders weer.

Ik besmeer een boterham met hummus en leg er nog wat komkommerschijfjes op, laten we wel wezen, je kunt nog zo hard aan je innerlijke mensch werken, het oog wil ook wat, de losse erwten gaan op een bord, soep gaat in een kom en ik kan aan tafel. Lange zin ja. Ik had er ook twee zinnen van kunnen maken. En van die laatste twee zinnen had ik er ook één kunnen maken. Voel je de willekeur? Ik berust daarin. Ohm.

Gelukzalig haal ik de komkommerschijfjes van mijn ogen en geniet ik van mijn pittige tomatensoep. Hij is heel pittig, denk daar aan mocht je hem willen maken. Je kunt er ook minder pepertjes in doen als je niet zó heel hard aan jezelf wil werken. De hummus is verrukkelijk en de nog intacte kikkererwten zijn heerlijk om in te bijten. Ik mag graag in dingen bijten. Alleen in dingen die niet terugbijten trouwens, dat spreekt voor zich. Maar gelukkig, ik kan mezelf verrassen en verwennen. Dan kan ik dat een ander ook. Daartoe heb ik nog wat soep en hummus achtergehouden. Of is dat nou een zwaktebod?

Doei!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven