Hoi! Dat ik voor mijn lunch een knapperige salade maakte met een intens tongtintelende citroendressing? Klopt. Ik waste en droogde een rest slabladeren, van die krokante, ik weet niet hoe die heten, wacht… nou het zijn drie kleuren sla op een kluit en het is van die knapperige krulsla. Dan weet je het wel, toch? Die bladeren gingen in een kom en ik werd geroepen door een klein biologisch citroentje. Ik hou erg veel van biologische citroentjes. Daar durf ik namelijk de schil van te eten. Ach, eigenlijk durf ik dat van niet-biologische citroentjes ook best maar dat schijnt minder gezond te zijn. Dat citroentje wilde haar schilletje graag laten verraspen over de slabladeren en hé! Wie ben ik dan om dat te weigeren hè?
Ach lief citroentje, nu je toch je huidje al hebt afgegooid zal ik je sap ook maar uit je halen. De metamorfose van zuur zuidvruchtje naar majestueuze slasprenkel komt zo weer een stukje dichterbij. Het sapje wordt een papje wanneer ik er een eetlepel veganaise en een theelepel agavesiroop doorheen wentel. Een komkommerkontje wil graag aan stukken gehakt wonen in de aanstaande salade míts het vloeibare citrussmaakexplosiefje binnen afzienbare tijd zijn saladegenootje wordt. Fair enough. Over nootjes gesproken, die keken al die tijd vanuit een openstaand keukenkastje toe en besloten zich eveneens in het inmiddels ontroerend goed smakende slaatje te vestigen.
Nog wat zout en zwarte peper uit de molen erover en het saladehemeltje is af!
Oh, dit is een zwarte kat, geen zwarte peper, en ze komt ook niet uit de molen maar uit Duitsland. Haar baasjes dreven vanmiddag in de dode zee. Dus met zout heeft het enigszins iets te maken. En haar tong lijkt te tintelen. Toch alle reden voor haar foto hier.
Doei!
Ingrediënten:
– 75 gram knapperige krulsla
– 1 biologisch citroentje
– veganaise
– agavesiroop
– 1 kwart komkommer
– 1 handje gemengde nootjes
– zwarte peper uit een molen
– zout als je wil
