Hoi! Gisteren. Spaghetti met pesto en tomatensaus. Doodeenvoudig. Mijn lievelingssmaken.
Pesto, dressing en tomatensaladetje:
– flink veel verse basilicum
– handje noten naar keuze, ik had iets gemengds
– dikke teen verse knoflook
– klein vers rood pepertje
– 3 eetlepels olijfolie (ik lepelde ze uit een potje waar zongedroogde tomaatjes in zaten)
– zout
– 1 extra eetlepel olie
– 1 eetlepel balsamicoazijn
– 2 stevige trostomaten
– 5 cherrytomaatjes
– 5 zongedroogde tomaatjes
– 1 eetlepel kappertjes
Ik maakte alle bestanddelen tot en met het pepertje kapot met de staafmixer. Vanaf toen liet ik de olijfolie lepel voor lepel meedraaien met het mixcircus. Langzaamaan werd alles een mooi, felgroen, geurend eenheidspapje. Ik dacht er gisteren zelf helemaal niet aan, dat heb je soms, dat je brein wat op slot zit, maar deze pesto is ideaal om in een vijzel te prepareren natuurlijk. Ik had mijn brein misschien wel kunnen ontsluiten door te vijzelen. Maar dan had ik er dus in eerste instantie al op moeten komen en dan was vijzelen ter ontgrendeling van mijn geest niet meer nodig geweest. Blijkbaar had ik gisteren makkelijkheid en een vroege bedtijd nodig. Blablabla. Als je me vandaag nog tegenkomt, snoer me gerust de mond.
Een flinke theelepel van dit drabje mengde ik met een extra eetlepel zongedroogde tomatenolie en een eetlepel balsamicoazijn. Voor over het slaatje van twee grote trostomaten in stukjes, vijf cherrytomaatjes, vijf in reepjes gesneden zongedroogde tomaatjes en een eetlepel kappertjes. Lalala sla!
Oh ik had al lang een pan met water op het vuur staan trouwens, voor de spaghetti. Dat dan weer wel. Ik fruitte een gesnipperd uitje en goot daar een blik gepelde tomaten bij. En daarbij ook nog een klein blikje tomatenpuree. Ik heb zelfs een foto waarop je de puree op de gepelde tomatenprut ziet liggen.
Oh, misschien is het niet meer zo goed te zien. Kapotbewerkt in Instagram. Komt voor. Zout, beetje zout erbij, of niet, ik ben een beetje een zoutekauw. Mijn man is meer een peperbijter. Nou ja en toen de pasta klaar was, oh ja, die had ik intussen wel aan het kokende water toegevoegd, riep mijn man dat er een serie begon. “Er is een lijk!” riep hij ook. We kijken bijna alleen maar crimeseries op televisie, verder niks. Mijn reactie was dat ik heel snel de pesto op de pasta smeet, erdoor roerde, gepelde tomatenprut erachteraan. Snel roeren. Borden, bestek, pan, slaatje op tafel voor de televisie geknikkerd en serie kijken. En eten. Dat ook. Hier een bordbeeld.
Dat had er waarschijnlijk iets eleganter uitgezien als ik niet in een haastreactie alles door elkaar had geroerd in de pan. Dan had ik mooi een plat torentje gebouwd van een laagje spaghetti, een laagje tomatensaus en een eenheid pesto. Aan de andere kant lijkt dit bord het gezicht te hebben van een unsub uit een crimeserie en dat is ook wat waard. Vooraf aten we trouwens nog toastjes met het pindakaasje van eergisteren en ik moet wel nog even melden dat die kaas na een extra nacht al weer een stuk uitgesprokener smaakte! Meer naar kaas in de kaaszin van het woord kaas. Dus dat is mooi. Als je van kaas houdt. Of hield.
Oh en ik strooide wat edelgistvlokken over de pasta trouwens. Maar dat is optioneel. En decoreren kan met verse basilicumbladeren. Basilicum, kruidnagel voor de rijken. En die pesto kun je ook op een toastje, stokbroodje of gewoon een boterham gebruiken in plaats van door pasta en dressing. Of ook, in plaats van in plaats. Maak dan veel.
Doei! – spaghetti voor twee – blik gepelde tomaten – blikje tomatenpuree – zout – edelgistvlokken als strooikaas
