Hoi! Pak:
– 300 gram tomaten of tomatenprut die over is van bijvoorbeeld een ander maaltijdonderdeel omdat je daar tomaten hebt uitgehold of zo.
– 1 ui
– 1 teen knoflook
– 1/2 verse peper
– laos
– kurkuma
– kaneel
– komijn
– 2 plantaardige bouillonblokjes
– 2 vijgen,
– 1/2 hand gemengde noten
– 2 eetlepels stroperige dikke balsamico
En maak er een dubbel voorgerecht van, of twee gangen: voorvoorgerecht en voorgerecht, wat je maar chic vindt. Laat maar weten hoe het ging.
Oh nee wacht, ik doe dat altijd hè? Noteren hoe dat gaat, dat koken met ingrediënten en zo? Sorry, ik was even met mijn gedachten ergens anders denk ik. Goed ik zal dat varkentje eens even wassen! Huh, nee, wie doet dat eigenlijk, varkentjes wassen? De varkentjes zelf toch? Ik heb nog nooit een varkentje gewassen, ik zou ook niet weten waarom. Waar waren we? Wat doe ik hier ook al weer? Oh ja.
Deze eerste foto is met het oog op een strategisch naar binnen vallende zonnestraal genomen vanuit een hoog standpunt. Speciaal voor het standpunt stond ik op een paar hoge hakken in de keuken. Om het effect van de zonnestraal op de zilverglanzende kookpot wat extra glans te geven bakte ik een gesnipperde ui, een verflinterd knoflookteentje, een halve rode peper in kleine stukjes en flinke snuffen laos, kurkuma, kaneel en komijn in een scheut olijfolie in de pan. Kleurt mooi hè?
De volgende foto in deze serie laat heel goed zien wat het betekent om resultaat te boeken. Er is in de tussentijd veel gebeurd en veel veranderd, maar de locatie is nagenoeg hetzelfde gebleven. Het verschil zit hem vooral in de tomaten(prut) die een minuut of twee mee gestoofd is met de oorspronkelijke inhoud van het werk, de liter kokend water die er vervolgens bij ging in de pan, de twee bouillonblokjes die werden verkruimeld en het kwartier prutteltijd dat de pan genoten heeft. Weet dat ik de soep ook nog door een zeefdruk, wat de artistieke waarde alleen maar vergroot natuurlijk.
Deel drie zet in op een pure blik op twee in vieren gesneden verse vijgen. De placering op een dekseltje van een klein ovenschaaltje dat weer op een blauwfleurig ontbijtbordje ligt is bewust gekozen. De doorloop van het blauw van het bordje in een aardappelschilmesjesheft linksboven is ook zeker niet toevallig zo gekozen.
Wat er op de volgende plaat gebeurt is indrukwekkend. Terwijl er een oven opwarmt naar temperaturen die voor het menselijk oor niet hoorbaar zijn (de hoogste stand), buitelt er een half handje gemengde en verbrokkelde nootjes op de vijgen en vloeit er een dikke balsamico overheen (sorry balsamico maar foto’s doen je 5 kilo zwaarder lijken). De overkruimelde en bedropen vijgen gaan op het ovenschaaldekseltje 10 minuten de oven ter voorbereiding van de laatste en compleetste foto van deze serie.
Kijk eens even naar de knaller, het hoogtepunt, de uitsmijter, dit denderende slotstuk van de reeks Tomatensoep met Genoteerde Verse Vijgen. Kijk er naar en geniet van de kleurschakeringen, de compositie, de spontane inbreng van een tros oranje juichpompons en een doorkijkje naar een grijze buitenmuur voor dat binnen-fijn-en-warm/buiten-grijs-en-koud-contrastje.
Doei!
Als toegift is hier een blooperfoto met een giraffe:
