Hoi! Voordat ik over friet wit zuurvlees begin, het volgende.
Lief blogje, ik heb je gemist, heb je mij ook gemist?
Ik wilde wel schrijven maar het kwam er niet van.
Er kwam niets bovendrijven, ik baalde er van.
Dan was het hoofdpijn, een and’re dag kramp,
altijd weer iets dat een blogpost voorkwam.
Zure witte peperwieven. Een mistflard om over je frieten te gieten.
Nee. Ik ga niet Sinterklaasdichten vanavond, daar is het al te laat voor, dat had ik eerder moeten doen. Onze kerstboom hangt al. Ik zie in mijn notitieblokje nog een receptje van pakweg een week of zo geleden neergekrabbeld staan. Daar doe ik het even mee vandaag. Het was een lekker maaltje, een soort friet wit zuurvlees. Wit vanwege de sojaroomsaus die erbij kwam kijken met zijn grote witte ogen. Hoe zal ik het gerecht eens noemen. Zure witte peperwieven. Een zeer aanlokkelijke naam voor een maaltijd, nietwaar? Een pittige mistflard om over je frieten te gieten. Nom!
Mistflardjes voor twee personen:
– 1 prei
– 1 ui
– centimeter flink scherpe verse rode peper
– 1 teen knoflook
– 1 paprika
– basilicum/sinaasappelazijn (of andere lichte azijn)
– 4 eetlepels sojaslagroom
– 1 blokje plantaardige bouillon
– 1 kneep agavesiroop
– olie om in te bakken
– aardappels voor friet als je wil of haal friet
– Een avocado en een zoete puntpaprika als je wil of maak geen salade
Plus friet, wit zuurvlees!
Friet kun je erbij maken, die lag bij mij nu al lang in de oven dus hé, waar wacht je eigenlijk nog op? Ik had gewoon wat aardappeltjes in hele dunne frietjes gesneden en bepoteld met zonnebloemolie en bestrooid met peper, zout en gedroogde tijm in de heetste oven die ik kon vinden gelegd. Dat was nog een eind fietsen trouwens. Nee hoor, ik bedoel gewoon dat ik mijn eigen oven op zijn hoogste stand had staan oh oh oh wat ben ik weer grappig.
Die frieten moet je goed in de gaten houden trouwens in zo’n oven. Anders plakken ze met hun gladde billen zo vast aan je ovenschaal en kun je de vellen straks van de bodem schrapen. Ook lekker, maar dan kun je ze beter chips noemen in plaats van friet. Maar goed, nog een reden dus om niet al te ver te hoeven fietsen voor je oven, je moet de frieten af en toe omdraaien. Na een half uur zijn ze wel klaar.
Bereidingswijze van het zuur”vlees”
1. Oh maar intussen kun je wel mooi de backing flavours aanbakken in olijfolie of zonnebloemolie, wat je wil. Backing flavours? Dat zijn die drie mooie dametjes die altijd achter de solosmaakmakers staan te engeltongen op de achtergrond: Uisnipper, Knoflookflinter en Peperflard. Fruit ze maar lekker en stort dan de in ringen gesneden en schoon tot achter de oren gewassen prei erbij.
2. Bakken bakken bakken, even lekker op hoog vuur, en dan, blussen maar, met de azijn, een eetlepel of twee. Vier eetlepels sojaroom ook toevoegen nu, het vuur mag weer naar laag, een blokje bouillon verkruimelen boven de pan en een flinke kneep agavesiroop erbij om het zure van de witte wieven weer wat af te vlakken. Doe dat vooral naar je eigen smaak. Net zoals wat extra zout strooien als je daar behoefte aan hebt. Of extra room erdoor lepelen, het mag allemaal hoor.
Friet wit zuurvlees op je bord!
3. Die witte wievenmistbanken waai je op een bord lekker uit over je friet en als je net als ik denkt, mm lekker, dan maak je er nog een slaatje naast van avocado met zoete rode puntpaprika, olijfolie, peper en zout. Ziet er mooi uit, is zeer smaakvol in zijn eenvoud en geeft je goeie vetten om de avond en nacht weer gezond mee door te komen.
Woppakee zure witte peperwieven is wat je voortaan over je friet giet, of niet?!
Doei!
